Moord in Zuid-Afrika Het waargebeurde verhaal over de dood van Peet van Es

Zelfs als je Nederlands beste thrillerschrijvers zou vragen om voor hun volgende boek het meest macabere verhaal ooit neer te pennen, dan nog zouden ze niet kunnen tippen aan de beklemming die dit waargebeurde verhaal oplevert. Sterk boek; in één ruk uitgelezen.

Een dramatisch en waargebeurd verhaal van een brute overval op een Nederlands gezin dat zich jaren geleden in Zuid-Afrika vestigde om hun droom waar te maken, maar die eindigt in ware horror. Een individueel voorval van een regelrecht schrijnende situatie die inmiddels tot de dagelijkse realiteit van Zuid-Afrika is gaan behoren. Elk jaar vinden er honderden van dit soort gevallen plaats, die nauwelijks aandacht krijgen in buitenlandse media. Voor het land op lange termijn een regelrechte catastophe omdat steeds meer boeren het land definitief de rug zullen toekeren omdat met name de autoriteiten er weinig tegen ondernemen en daders zelden worden opgepakt. Tekenend is de wijze hoe het boek beschrijft hoe er met de slachtoffers wordt omgegeaan en de stuitende en onprofessionele wijze van politie en justitie. Een inktzwarte smet op het prachtige land dat het in wezen zou kunnen zijn.

Prachtig boek, indringend en meeslepend, in een adem uitgelezen!

Bij het zien van de cover van Moord in Zuid-Afrika van Arine Prins en Hugo Verkley krijg je een angstig gevoel. Je hebt het idee dat de zebra iets ziet wat hij beter niet had kunnen zien. De titel spreekt voor zichzelf. De keus voor de zebra op de cover wordt al heel snel in het boek duidelijk.

De songtekst van Cuby & the Blizzards komt binnen. Het is heel aangrijpend en past bij Peet zoals je later, als je het boek uit hebt, zult beseffen.

Je wordt vanaf het eerste hoofdstuk meteen meegesleurd naar die vreselijke avond en nacht in april 2017. Arine vertelt hoe zij alles heeft ervaren, wat ze heeft moeten doorstaan en gaat geregeld terug in de tijd om het levensverhaal van haar en Peet te vertellen. Hoe zij elkaar ontmoet hebben, hoe hun relatie tot stand kwam, hoe ze op het idee kwamen om naar Afrika te gaan, hoe ze daar hun leven samen met hun kinderen en (huis)dieren leefden, waar ze tegenaan liepen, wat ze zoal deden en meemaakten en hoe dat zo tragisch is geëindigd, hoe ze werden overvallen en hoe het daarna ging.

Ze heeft niets en niemand mooier gemaakt dan het was, ook is ze heel erg eerlijk over zichzelf en haar gezin, je voelt de liefde die ze heeft voor haar gezin. Na het lezen van dit boek heb je het gevoel dat je Peet, Arine, Beer en Sterre persoonlijk kent.

Je komt niet alleen meer te weten over het gebeuren en de achtergrond van het gezin, maar ook de geschiedenis van hun woonplaats, hoe het is om in Zuid-Afrika te wonen en te werken, hoe de mensen daar zijn en met elkaar omgaan, hoe het rechtssysteem daar is en hoe de politie daar onderzoek deed naar de overval en moord. Je komt ook meer te weten over plaasmoorde, wat dat inhoudt en wat dat betekent voor de witte mensen in Afrika.

Het is een aangrijpend, schokkkend verhaal waarbij je de angst, de boosheid, de verslagenheid en het ongeloof van Arine voelt tijdens die overval. Het is een verhaal waarbij je bij jezelf gaat afvragen hoe jijzelf had gereageerd als je in de schoenen van Arine en haar kinderen had gestaan. In dit geval is het te hopen dat je daar nooit een antwoord op krijgt, dat je daar nooit over mee hoeft te praten.

De foto's maken het boek compleet, je krijgt een nog beter beeld van het gezin van Arine en Peet.

Kortom, Moord in Zuid-Afrika van Arine Prins en Hugo Verkley is een heel erg aangrijpend schokkend verhaal van een gezin dat vol goede moed en vol toekomstdromen naar Zuid-Afrika vertrok en uiteindelijk bruut werd verstoord door vijf mannen die het leven van het gezin voorgoed veranderde. Het verhaal laat zien hoe het is om daar als blanke mensen te wonen en te werken en hoe mensen daar met elkaar omgaan. Het is een boek dat je niet weg kan leggen als je er eenmaal in begint omdat je wilt weten hoe het af zal lopen, hoe het nu met Arine en haar kinderen gaat.

Het aangrijpende verhaal van Arine Prins is zo op zo'n manier opgeschreven dat je door wilt blijven lezen en tegelijkertijd de personen in het verhaal goed leert kennen. Erg beeldend en boeiend geschreven en heel dapper van Arine om haar verhaal te durven delen.

Het bijzondere leven van het gezin in erg mooi opgetekend. Een mooie balans tussen de schoonheid van Zuid-Afrika, de leuke avonturen en anekdotes en anderzijds de moeilijke tijden. Als lezer heb je het gevoel dat je het gezin goed kent.

Een aanrader!

In 1999 vertrekken Peet en Arine met hun twee jongen kinderen naar hun droomland Zuid-Afrika. Ze hebben niet echt een plan wat daar te gaan doen maar ze hebben wel een prachtige boerderij gekocht. Ze hebben alleen een toeristenvisum wat maar drie maanden geldig is. Ze verlengen dit steeds door na 3maanden even het land uit te gaan en dan weer terug te keren. Ondanks dat ze weinig inkomen hebben genieten ze vooral van elkaar, de natuur en het leven in het prachtige Zuid-Afrika. Als zoon Beer oud genoeg is werkt hij samen met Peet soms een langere periode in bijvoorbeeld Zambia en daar wordt dan weer even genoeg geld verdiend om het huis te onderhouden. In totaal wonen ze 18 jaar in Zuid-Afrika.

Zowel Peet als Arine zijn echte vrijbuiters, dat ze zonder vaststaand plan vertrokken is dan ook echt iets voor hen. Omdat het erg moeilijk is om zonder werkvisum genoeg inkomsten te vergaren en ook omdat er gedurende de jaren wel het een en ander is gebeurd, dochter Sterre is misbruikt en zoon Beer heeft een paar dagen in de gevangenis gezeten, besluiten ze dat het misschien beter is om het huis te verkopen en naar Ibiza te vertrekken. Ook zijn er steeds meer spanningen tussen witte en zwarte Afrikanen waardoor ze zich toch minder veilig voelen. Op een avond vallen 5 mannen met bivakmutsen de woning van Peet en Arine binnen, op dat moment zijn de kinderen niet thuis. Arine wordt vastgebonden en op de vloer gegooid en boven wordt Peet urenlang mishandeld, ze hoort hem gillen. De mannen vertrekken zonder al te veel spullen van waarde, kort nadat ze weg zijn overlijdt de zwaargewonde Peet… Het politie onderzoek, voor zover je dat zo zou willen noemen, rammelt aan alle kanten. Met veel hulp lukt het Arine om zo snel mogelijk naar Nederland te vertrekken met de kinderen en Peet, ze wil weg van dit alles.

Het boek is prettig geschreven en leest daardoor makkelijk, het lettertype is wel wat groot. Het verhaal wordt verteld door Arine, terwijl ze op de grond vast gebonden ligt ziet ze hun leven aan zich voorbij trekken. Door middel van flashbacks wordt je als lezer meegenomen naar betere tijden. Vol verbazing lees je vlot door het verhaal heen, aan de ene kant verbazing over hoe mensen dus zo maar kunnen vertrekken en in een ander land vervolgens van alles aanpakken om te kunnen leven. Verbazing aan de andere kant over wat hen is overkomen.

Ondanks het aangrijpende verhaal moet je als lezer soms ook lachen om de lekkere Rotterdamse nuchterheid van Arine!
De zebra-cover is prachtig en heel goed gekozen!

Goed beschreven, je blijft lezen

Een fascinerend verhaal over iets wat niet te bevatten is. Wat vreselijk om zo aan je einde te komen. Mooi om de veerkracht te zien van Arine en haar kinderen. Knap geschreven, je blijft lezen.

Indrukwekkend verhaal dat je niet meer loslaat