Muren van glas - De ontmoeting de ontmoeting

Bij toeval las ik ergens wie er schuil gaat achter dit pseudoniem van Marique Maas.
Vanaf dat moment was mijn interesse gewekt en wilde ik dol graag dit boek lezen, want ik ben fan van deze schrijfster. Het is wel een ander genre dan de andere boeken. Je moet het ook los ervan zien. De boeken van Escober zijn ook weer heel anders. Knap van deze auteur dat ze zo veelzijdig is en dat ze zulke uit een lopende boeken kan schrijven.
Het verhaal is eenvoudig. Het start als een romannetje. En daar waar de Bouquet reeks stopt tussen de lakens, gaat het hier verder.
Ik vond het wel jammer dat het veel raakvlakken had met de Vijftig tinten trilogie. Daardoor is de vergelijking ook snel gemaakt.
Dus als je het verhaal leest en nergens vergelijkingen maakt, is het gewoon een vermakelijke sensuele roman met hier en daar wat seksueel uitschieters.
Leuk om mee te nemen op vakantie, of om in de tuin in het zonnetje te lezen.
Ik ben benieuwd naar deel 2.

Na het lezen van de 50 tinten trilogie was ik erg benieuwd naar deze reeks. Hoewel de kaft stelt dat het een antwoord is op de 50 tinten, had ik gehoopt op iets verrassend maar helaas. Het boek bevat een zeer voorspellend verhaal, de relatie tussen de hoofdpersonen is gelijk aan die van 50 tinten, een grijze muis die een relatie krijgt met een aantrekkelijke man, met geld, die nieuwe kleding koopt en haar alle hoeken van de kamer laat zien..

Erg jammer dat er geen inspiratie was voor een nieuw, verrassend verhaal! Leen hem van de bieb, kopen is zonde.

Geschreven bij Muren van glas - De ontmoeting

“Vijftig tinten grijs” van de Britse schrijfster E.L. James (pseudoniem van Erika Leonard) deed ongeveer een jaar geleden de wereld van (vooral) vrouwen op haar grondvesten schudden. In no-time werden er miljoenen boeken van verkocht en sindsdien zijn er meerdere soortgelijke boeken verschenen zoals onlangs ook het eerste deel van de “Tachtig dagen geel”-trilogie van Vina Jackson verscheen.
Daar waar deze boeken vooral schitteren door de erotiek die soms van de pagina’s afspat, is het boek “De Ontmoeting” uit de reeks “Muren van glas” van Marique Maas toch meer een literaire vertaling of misschien beter gezegd “aanhaking” aan dit type boeken. En dat is ook niet zo verwonderlijk omdat Marique Maas het pseudoniem is van Esther Verhoef en deze schrijfster heeft haar sporen zo langzamerhand toch wel verdiend in het psychologische literaire genre. Ook al is dit boek volstrekt anders dan al haar andere boeken toch verraadt zich de hand van de schrijfster zich. In tegenstelling tot de andere boeken die sinds de komst van “Vijftig tinten grijs” op dit terrein zijn verschenen, zien we in dit boek toch meer diepgang en uitbouw/profilering van de personages.
“De Ontmoeting” is het eerste deel uit een reeks die gaat verschijnen rondom de succesvolle ondernemer en ontwerper Daniel Holland en de caterings- eigenaresse Nadine de Jong. De wereld van glitter en glamour laat zich in dit boek van een volstrekt andere kant zien. Duidelijk wordt dat mensen niet altijd oprecht zijn in wat zij zeggen en wat zij aan de buitenwereld laten zien. En dat wat als liefde aangegeven wordt ook heel andere kanten heeft. Zichtbaar is dat Esther Verhoef zich in dit boek uitgeleefd heeft op een heel andere genre dan waarin zij ander werkt maar haar gebruikelijke stijl blijft toch goed herkenbaar. Het lezen van dit eerste deel doet uitzien naar de vervolgdelen.

Geschreven bij Muren van glas - De ontmoeting

Ik was hier erg benieuwd naar, want ik vind dat er heel erg veel mis is met een boek dat mijns inziens over een zeer ongezonde relatie tussen man en vrouw gaat, waarbij de betreffende man de jonge vrouw op alle mogelijke manieren controleert en domineert. In het echte leven heet dit vrouwenmishandeling, en het enthousiasme over"Vijftig Tinten" bedroeft mij zeer. Wij moderne vrouwen zouden niet in de ban van zo'n enge man horen te zijn. Ik hoopte van harte dat wél een erotisch verhaal over een gezonde relatie weet te schrijven.
En Marique Maas stelde mij niet teleur. Haar hoofdpersoon, Nadine de Jong, is een jonge vrouw met een klein cateringbedrijf. Ze stelt zichzelf regelmatig de vraag in hoeverre ze mee wil in het glamoureuze leven en de erotische fantasieën van haar minnaar Daniel Holland. Daniel vraagt haar weinig, maar beveelt wel, en ik ben blij dat hij niet zo'n engerd is als die "Vijftig Tinten" man. Het verbaast Nadine zelf dat ze zo gretig ingaat op zijn seksuele verlangens.
Ik vond het prettig om te lezen dat Nadine ook kan nadenken. En dat ze haar werk en haar familie belangrijk blijft vinden. Ik vond het vooral erg leuk dat dit boek ook zoveel over eten gaat, en dat het zich afspeelt in Nederland met uitstapjes naar omliggende landen.
Voordat ik het in de gaten had had ik het boek al bijna uitgelezen. Het boek is vlot en prettig leesbaar, en deze uitgave in Dwarsligger maakt het uiteraard mogelijk om overal van het boek te genieten!

Vol verwachting begonnen aan dit boek, maar ik heb echt moeten worstelen om hem uit te lezen.
Het is echt een slap aftreksel van 50 tinten. En ik vond het ook wat platvloers.

De plot van de "Vijftig Tinten" trilogie is door een hele rist auteurs overgenomen voor een alternatieve uitwerking. Als fan van Ester Verhoef wou ik ook eens ervaren hoe zij met het thema "eenvoudige jonge vrouw knoopt relatie aan met heel rijke zakenman" zou omgaan. Onder het pseudoniem "Marique Maas" maakt ze er een zeer onderhoudende en ontspannende roman van, die op vlak van erotiek inderdaad creatiever en prikkelender is dan het origineel. Geen literaire hoogvlieger maar leuke vakantielectuur!

Ik vind het boek een tegenvaller...
Ik heb zonet 50 tinten uit en ik wou dat ik kon zeggen dat ik van dit boek evenveel heb kunnen genieten, wat helaas niet het geval is.
Het is eenvoudig geschreven dus het leest wel goed door.
Ik mis vooral diepgang, spannende opbouw van karakters en verhaallijn.
Voor je het weet zit je al aan de erotische passages.
Sommige fragmenten vind ik onrealistisch.
Goed boek voor wie houdt van het 50 tinten genre maar verwacht niet dat dit boek je zo in de ban heeft qua gevoel en emotie als 50 tinten...
Ik vind dat het boek precies snel snel geschreven is.
Ga ik deel 2 lezen? Ik denk het niet... Moest een kennis dit boek hebben liggen. En ik vertrok op vakantie dan misschien wel. Enkel zodat ik tussen de passages een middagdutje op het strand kon doen want het zou me niet wakker kunnen houden qua spanning en sensatie.
Het zoveelste boek in dit genre...

Boek met fijne schrijfstijl, lekker luchtig vakantie boek! Mensen die van crossfire en 50 tinten houden vinden ook dit boek leuk!

Wat een HEERLIJK boek om te lezen en weg te dromen

Beter geschreven dan 50 tinten, betere verhaallijn