Nation-building and historiography in modern Turkey anatolia, the Balkan and geographical emphasis

Als een bestuurslid van een Turkse studentenorganisatie heb ik een kopie van Dhr. Sağ mogen ontvangen voor de publicatiedatum. Ik weet dat ik één van de zeer weinigen was die toegang had tot het boek voor de publicatiedatum van 22 december 2015. Ik vraag me daarmee ook af hoe de heer 'Muhammed' een dergelijke onprofessionele en schijnbaar op frustratie gebaseerde recensie kon schrijven op 18 december 2015, vier dagen voor de publicatiedatum.

Het boek is inhoudelijk sterk, en legt veel gewicht op een deel van de Turkse geschiedenis die door veel zelfbenoemde 'Turkije-kenners' systematisch over het hoofd worden gezien. Namelijk de Centraal-Aziatische roots van de Turkse cultuur, en hoe de Turkse volkeren zich (vóór het Ottomaanse Rijk) op o.a. de Balkan vestigden.

Inhoudelijk is het boek erg sterk, en lijkt het ook grotendeels de lijn aan te nemen van andere Nederlandse degelijke turkologen zoals Erik Jan Zürcher, al neemt het hier en daar wel afstand van de mainstream Westerse blik. Dat was naar mijn mening positief, maar kan op dit onderwerp minder geïnformeerde lezers verwarren. Ondanks de mogelijke verwarring is dit wel een sterk punt van het boek naar mijn mening, en een reden waarom het zeer zeker géén dertien-in-een-dozijn boek is.

Een ander sterk punt van het boek is dat het afstand neemt van de (naar mijn mening) zwakkere en op frustratie bordurende turkologen zoals Umit Ugur Ungor.

Een zwak punt is dat het voor lezers verwarrend kan zijn doordat het soms niet-mainstream termen aanneemt zoals 'Osmanlı Empire' in plaats van 'Ottoman Empire'. Al met al is het een sterk boek, dat ik zeer zeker zou aanraden om aan te schaffen.

Een verfrissend boek waarin wordt uitgelegd hoe er in Turkije (middels Turkse schoolboeken) wordt gekeken naar de geschiedenis. Zo worden bijvoorbeeld Scythen en Hunnen gezien als "Turkse volkeren", maar geeft de auteur wel meteen de nuance dat het waarschijnlijk gaat om een gemengde, multi-etnische groep van nomaden waarin vast wel een paar Turkstalige stammen zijn maar dat dit niet het belangrijkste bindmiddel was. Toch is het interessant om te zien hoe sommigen deze nomaden blijkbaar bombarderen tot Turken, terwijl in Turkije de gedeeltelijk Turkse elementen worden doodgezwegen in Turkse schoolboeken. Een mooi citaat is dan ook dat het even absurd is om de Hunnen en Scythen te zien als "Turkse nomaden", als het is om te stellen dat deze nomaden helemaal geen Turkse elementen hadden (hetzij in de vorm van enkele Turkse stammen die meestreden, hetzij Centraalaziatische stammen die enkele Turkse cultuurtrekjes hadden overgenomen). Elk proces van geschiedschrijving (of het nu Turkije is of bijvoorbeeld mijn eigen interessegebied Suriname) blijkt dan ook bepaalde aspecten te willen benadrukken of juist te negeren om zo de natie-vorming binnen een land op gang te brengen. Dat proces komt erg goed naar voren in dit (naar mijn mening nu al) standaardwerk over nationalisme en natie-vorming waarin de auteur niet bang is om heersende decennia-oude theorieen aan de kant te schuiven om met een verfrissend en (naar mijn mening veel) logischer geheel te komen.

Het is een uitstekend boek met een zeer uitgebreide literatuurlijst dat laat zien dat er seriues en intensief aan gewerkt is.