Neem een geit

Geschreven bij Neem een geit

Neem een geit (Leven voor gevorderden) van Claudia de Breij

Het boek van Claudia de Breij begint met een prachtig citaat van René Gude, Nederlands docent filosofie van de Internationale School voor Wijsbegeerte, die de strekking van het boek goed weergeeft. Voor mij een heel herkenbaar citaat, vooral sinds ik moeder ben van een nu zesjarige zoon: elke dag leer ik weer iets nieuws, waarvan ik achteraf denk: dit hebben miljoenen moeders voor mij ook meegemaakt, ervaren en ervan geleerd. Waarom vraag ik bij bepaalde zaken eigenlijk niet gewoon om raad bij mensen met meer (levens)ervaring dan ik, in plaats van steeds het wiel opnieuw uit te vinden.

Claudia de Breij besloot om na een verwarrende periode in haar leven, waarin zij zelf met levensvragen worstelde, om samen met haar levenspartner Jessica van Geel (journaliste bij NRC Handelsblad en Vrij Nederland) op zoek te gaan naar levenslessen, naar adviezen bij anderen die al de nodige levenservaring hebben. Levenslessen met de vraag: wat is het geheim van een lang en gelukkig leven? Wat zijn de spelregels voor het zijn van een volwassen persoon. Claudia heeft met haar partner voor dit interview gekozen voor een groep mensen met levenservaring: een groep 70 plussers. Achtereenvolgens zijn de volgende personen geïnterviewd: Hanneke Groenteman, Nico ter Linden, Willeke Alberti, Hans Wiegel , Anne-Wil Blankers, Paul van Vliet, Hedy d’Ancona, Geert Mak, Erica Terpstra en Herman van Veen. Dankzij de inmiddels overleden René Gude, Denker des Vaderlands, heeft Claudia het aangedurfd haar ervaringen en de levenslessen van de geïnterviewde personen op papier te zetten en dit prachtige boek uit te brengen.

Veel levenslessen en adviezen die voorbijkomen, lijken vanzelfsprekend en voor de hand liggend, maar wat dit boek zo bijzonder maakt, is dat het geschreven is met veel gevoel: het is humoristisch, soms serieus en ontroerend. Claudia de Breij schrijft het geheel op een heerlijke en zeer persoonlijke manier. Het is een boek dat je zeer waarschijnlijk na een tijdje nog eens uit de boekenkast pakt om enkele van de bijna 50 verhalen terug te lezen. Er zaten voor mijn persoonlijk een aantal verhalen bij, die mij echt hebben geraakt en waarvan ik nu al weet dat ik ze met plezier en ontroering nog eens zal lezen. Ik voelde me in die verhalen begrepen en het was fijn om te lezen, dat andere mensen met dezelfde vragen rondlopen. Om een voorbeeld te geven van één van deze levenslessen die mij raakte, is uit het stuk WIE JE BENT IS WIE JE ALTIJD BENT GEWEEST: “Als het je lukt jezelf een beetje een aardig iemand te vinden is het heel geruststellend; de enige persoon van wie je zeker weet dat die je hele leven bij je blijft, ben jij” .

Ik heb absoluut genoten van dit (h)eerlijke boek en ik vind het eigenlijk erg moeilijk om het een aantal sterren te geven aan zo’n persoonlijk boek.
Na lang denken heb ik toch besloten om het 4 (dikke) sterren te geven, voornamelijk met de reden dat mensen toch bij het zoeken bij recensies het aantal sterren graag wil weten om te weten waar ze aan toe zijn. Dit boek is zonder meer een aanrader.

Geschreven bij Neem een geit

Vooral in het begin vond ik dit een heel leuk en grappig boek. Claudia zelf is natuurlijk erg humoristisch en sommige bekende Nederlanders komen ook lekker spitsvondig uit de hoek. Leuk vond ik ook dat, omdat het bekende Nederlanders zijn, je als het ware in je hoofd kunt horen hoe ze praten. Maar of dit nou betekent dat alles wat ze zeggen ook diepe wijsheden zijn? Nou nee... Gaandeweg het boek begon het me ook wel een beetje te vervelen, steeds opnieuw dezelfde mensen die vertellen wat zij vinden. Ik vond ook niet dat dit boek me inspireerde of aan het denken zette over het leven en veel van de geponeerde wijsheden lagen mijns inziens ook wel erg voor de hand. Een paar mensen sprongen er wel uit, maar dit boek had van mij nog wel wat scherper geredigeerd mogen worden, wat minder onderwerpen en wat meer echt grote denkers in plaats van vooral bekende Nederlanders die vooral vanwege hun leeftijd iets mogen zeggen. Dus een leuk en aardig boekje en af en toe heel grappig, en als je geïnteresseerd bent in wat Willeke Alberti, Paul van Vliet, Hanneke Groenteman en anderen denken, vooral lezen. Als je op zoek bent naar een boek dat je tot nadenken stemt en je inspireert, zou ik vooral even verder zoeken.

Geschreven bij Neem een geit

In "Neem een geit" beschrijft Claudia de Breij levenslessen die ze heeft verzameld uit interviews met een tiental bekende Nederlanders 'op leeftijd', waaronder Paul van Vliet, Erica Terpstra, Willeke Alberti, Herman van Veen en dominee Nico ter Linden. Wat ze aan levenslessen uit deze interviews heeft gehaald, is vervolgens uitgewerkt in bijna 70 korte, column-achtige verhalen van elk 1-4 pagina's. Deze hebben allemaal een levensles als thema: "Hou nooit een compliment voor je", "Maak ruzie", "Er is een clubje waar je wél bij hoort", Zeg het gewoon", "Blijf verliefd", Probeer niet jaloers te zijn" etc.
Op zich zijn de verhaaltjes leuk om te lezen, met hier en daar een vleugje humor. Het feit dat de 70 verhalen volkomen los staan van elkaar, maakt het gemakkelijk om door het boek te 'browsen' of de verhalen in willekeurige volgorde te lezen. Toch heeft het boek me op geen enkel moment echt kunnen pakken. Waarom niet?
Ten eerste pretendeert de ondertitel "leven voor gevorderden" meer dan het boek waarmaakt. De geïnterviewden mogen dan allemaal bekende Nederlanders zijn, maar dat maakt het nog niet tot 'betere' levenskunstenaars dan oom Henk of tante Marie van next door. De levenslessen zijn dan ook vooral 'psychologie van de koude grond' met uitspraken die de gemiddelde lezer zelf ook had kunnen bedenken. Bovendien missen de levenslessen elke diepgang doordat de stukjes zo kort zijn.
Wat ik daarnaast een gemiste kans vind, is dat de interviews met de diverse personen volledig opgeknipt zijn in stukjes van hooguit een paar zinnen die passen bij het thema dat toevallig aan de orde is. Ik weet bijna zeker dat het boek veel lezenswaardiger zou zijn geweest als het boek niet naar thema maar naar interview ingedeeld zou zijn, dus steeds het volledige interview met een bepaalde persoon. Daarmee leer je ook de betreffende persoon waarschijnlijk beter kennen. Zo denk ik dat bijv. het interview met Nico ter Linden enorm boeiend geweest zou zijn als het in de volledige context zou zijn gebleven, in plaats van een zin hier en twee zinnen daar.
Wie met "Neem een geit" een soort zelfhulpboek verwacht, komt bedrogen uit. Voor wie gewoon een paar onderhoudende uurtjes leesplezier zoekt, is het een prima keuze.

Geschreven bij Neem een geit

Geholpen door de wijsheden van Claudia’s inspirator, wijlen filosoof René Gudde vraagt Claudia de Breij zich af “Wat is het geheim van een lang en gelukkig leven?”

We hoeven niet zelf het wiel uit te vinden. Nee, al duizenden jaren zijn andere mensen ons voorgegaan en zij kunnen ons vast wel de levenslessen geven waar we wat mee kunnen in ons bestaan.
Ze besluit om te rade te gaan bij de oudere generatie en bezoekt daar enkele prominenten voor. Niet de minste prominenten. Allemaal BN’ers die haar inspireren.

Zo praat ze met oud-politicus Hans Wiegel over vertrouwen maar ook over rouw en met auteur Geert Mak over trouw en liefde. Met zwemwonder en politica Erica Terpstra over positiviteit. Met Neerlands zangeres en actrice Willeke Alberti over relaties.
Boeiende gesprekken voert ze met Dominee Nico ter Linden, actrice Anne Wil Blankers en journaliste en televisiepresentator Hanneke Groenteman.

Geen enkel onderwerp wordt geschuwd en alle aardse zaken komen aan bod. Jeugd, opvoeden, ouders, verliefdheid, vriendschap, seks en intimiteit, liegen, jaloezie etc. Dit allemaal heeft Claudia vast weten te leggen in 100 kleine verhaaltjes met ieder een thema.
Het onderwerp kritiek komt aan bod. Als voorbeeld wordt het lezen van recensies aangehaald. Grappig om te lezen dat kritiek, in dit geval in de vorm van een recensie, een heikel punt blijft voor veel auteurs. Claudia: “Kritiek is makkelijker te geloven dan lof (maar daardoor niet persé waar).” Geert Mak: “Vroeger kon een slechte recensie mij wel drie dagen van slag maken.” Herman van Veen denkt er iets luchtiger over: “Ik neem het waar, zeef het en pulk de zinnigheden uit het vergiet”.

De alom oude, bekende uitdrukkingen zoals “Slaap er nog 1 nachtje over” en “Achteraf weet je altijd alles als” en “Je kunt nog altijd putjesschepper worden” behelzen enkele hoofdstukken in het boek. Claudia gaat op zoek naar de waarheid achter deze spreekwoorden en diept ze verder uit.
Hele mooie, onbekende uitdrukkingen zijn er eveneens te ontdekken zoals alleen al de titel “Neem een geit”. Na het lezen van deze levensles zal die geit nog vaak voorbij trekken in jouw leven. En wat te denken van dit prachtige spreekwoord van Dominee Nico ter Linden: “Wie, of wat, niet goed begraven is gaat spoken.”

Claudia de Breij heeft een luchtige, vlotte schrijfwijze. Soms schrijft ze cynisch dan weer humoristisch, enige zelfspot is haar wel bekend maar er schemert ook een vleugje melancholiek doorheen. Misschien beter te omschrijven als een lichte onzekerheid? Je proeft door de verhalen heen haar drang om echt te weten te komen hoe je onbezonnen door het leven kunt stappen en volmaakt gelukkig kunt worden/zijn.
De actrice Simone Kleinsma, zei ooit in een televisie-interview (ik meen: Villa Felderhof): “Achteraf weet je pas dat je toen gelukkig was, dat weet je nooit op het moment zelf”.

Toch zal de lezer van Neem een geit tijdens en na het lezen bij zichzelf te rade gaan hoe je gelukkiger kunt worden. Je komt jezelf tegen, want ook jij ziet en herkent de woorden in het boekje. Een boekje wat je als naslagwerk kunt gebruiken met wijze raad en tips. Maak jezelf mooi, maak herinneringen, je bent wie je bent, kijk naar jezelf en naar die ander. Want is dat niet wat iedereen graag zou willen een lang en gelukkig leven?

Neem een geit van Claudia de Breij is sinds 26 oktober jongstleden te koop in de boekhandel en bij de digitale webshops.
Een cadeautje voor jezelf of voor die speciale vriend(in), liefde, ouder of kind.

Geschreven bij Neem een geit

Ik ben nog jong. Soms met de illusie dat ik al een gevorderde lever (levende? levenaar?) ben, soms kwetsbaar als een baby die haar armpjes uitstrekt naar iemand die groter, ouder en wijzer is. Die me oppakt en me weer neerzet op de plek waar ik hoor te zijn, en het liefst pas als ík er klaar voor ben. Leven. Hoe moet dat eigenlijk? Waarschijnlijk net als vele anderen, moi incluis, is Claudia de Breij, gedreven door – jawel – het leven, op een moment gekomen waarop het verlangen naar het antwoord op die vraag te groot werd om te laten rusten. Een grandioos moment, mag ik wel zeggen, daar op dat moment dit boek ontsproten is. Zoekende naar houvast, wijsheid en nieuw vertrouwen, gingen zij en haar zaken- en levenspartner Jessica van Geel in gesprek met grootse namen. Grootse namen horende bij grootse mensen die ons voorgingen. Die al heel wat afgeleefd hebben, hopelijk nog heel wat af te leven hebben, en die bereid waren daar best een heel inspirerend boekje over open te doen. Vaak zonder dat de geïnterviewden zich bewust waren van de ankers die ze met hun verhalen bij zich droegen, pikte Claudia ze er feilloos uit en deelde ze met ons. Gemengd met een intiem kijkje in de keuken, de woonkamer en het bed van Claudia, over hoe zij de dingen wel of juist niet doet, is met Neem Een Geit een 208-pagina’s tellende blauwdruk van het leven ontstaan. Een subtiel malletje. In plaats van een belerend u-moet-en-u-zal, neemt Claudia de lezer mee in haar zoektocht. Op de recht-door-zee en humoristische manier die haar zo eigen is. Bovendien schittert haar eigen wijsheid en authentieke zelf, zo parallel aan wat zij op het podium laat zien, tussen de regels door. Eenieder die het zichzelf toestaat een ferme, uitgestoken hand vast te pakken, zal vanaf bladzijde één aan de lippen hangen van Hanneke Groenteman, Erica Terpstra, Paul van Vliet, Hedy d’Ancona, Claudia’s pedicure en vele anderen. (Claudia, of je een vervolg wil schrijven met daarin wat de geïnterviewden tegen uitgelubberde onderlippen kunnen doen?) Zij gingen ons voor, zij deden het al eerder. De drempel overgaan waar ik nog steeds niet overheen kan kijken, de sprong wagen in het diepe, terwijl jij nog wat wiebelig op het randje staat. Rouwen en liefhebben. Leven. En óók als je met Neem Een Geit verwacht een gebruiksaanwijzing van het leven gepresenteerd te krijgen (en die dan wél leest), of juist dan: sla hem open, sla het op en geef het door. Wat mij betreft is dat levensles numero één die Claudia ons met haar boek probeert mee te geven: wij zijn allen op zoek en schrijven samen voortdurend - met een hoop typex en gekras - aan de handleiding van ons leven. Iedere dag spijkeren we hem bij, wissen we wat uit en voegen we iets toe. Om de geüpgrade versie weer door te geven. Oh, en laat ik deze levensles niet vergeten: neem een geit! Waarom? Wees gerust: Claudia legt het uit. Gemekker zal nooit meer hetzelfde zijn.

Geschreven bij Neem een geit

Onlangs las ik boven een overlijdensadvertentie in de NRC de volgende regel. 'Wat was het een mooi bezoekje'.
Geroerd door deze regel dacht ik na. Dat moest wel een heel levenskunstige vrouw zijn geweest. Hoe zou ze dat gedaan hebben? Ze was 80 jaar geworden.
Ons aller Claudia de Breij geeft het antwoord in haar boek 'Neem een geit'. Haar schrijftalent is reeds uitgebreid bekend van 'Krijg nou tieten' en 'Dingen die fijn zijn'. Haar wijsheid, zelfrelativering en oneindig gevoel voor humor heeft zij in al haar theaterschows ruimschoots bewezen. Nu trakteert ze Nederland op een boek met levenslessen. Enkele bekende Nederlanders met een respectabele leeftijd vertellen levenservaringen die door Claudia en haar geliefde Jessica van Geel in een vlotte schrijfstijl zijn opgetekend. Degenen, die de interviews kennen van Jessica van Geel in Vrij Nederland en in de NRC, zullen zeker ook haar aandeel in het boek herkennen.
Niets menselijks is hen vreemd. De lezer kan opgelucht ademhalen en heeft wellicht geen psycholoog meer nodig. (Hoewel de vrouwen het bezoek aan een psycholoog zeker niet schuwen) De apotheker kan minder antidepressiva inkopen. Bovendien is de prijs-kwaliteit verhouding uitstekend en beschikt u over een grote hoeveelheid splinternieuwe, verdomd originele oneliners.

Geschreven bij Neem een geit

zoals alle boeken van Claudia de Breij is dit boek een feest van herkenning en leest het heerlijk weg. Ieder dag 1 of 2 wijsheden en je sluit de dag met een glimlach af.

Geschreven bij Neem een geit

Het is een grappige verzameling stukjes maar mist voor mij echt nuttige levenswijsheden. Ook vind ik het niet bijster goed geschreven. Jammer, ik waardeer Claudia's cabaret kunsten wèl!

Geschreven bij Neem een geit

Dit boek zou levenswijsheid bevatten, zo hoorde ik in de media en las ik in recensies.
Dat is niet zo, wel levenservaringen van de mensen die geïnterviewd zijn.
Interessant om te lezen, maar levenswijsheid? Nee!
Wijsheid en ervaringen zijn hele verschillende dingen, want uit al je ervaringen hoef je nog geen
wijsheid te halen.
Ik vond het een boek met belevenissen, overpeinzingen enz,
De enige die m.i. in de buurt van inzichten komt, is Paul van Vliet, maar dat wist ik van te voren al,
want in interviews eerder, had hij al het een en ander gezegd.
Dit boek heeft voor mij dan ook weinig toegevoegde waarde, maar enigszins boeiend is het wel.

Geschreven bij Neem een geit

Een weinig zeggend geheel, dat als los zand aan elkaar hangt. Heb het nog niet uitgelezen en ik weet niet of dat er nog van komt.