Niets weerstaat de nacht

Geschreven bij Niets weerstaat de nacht

Dit rustig geschreven verhaal heeft mij terdege geboeid. Ik kon af en toe nauwelijks besluiten om het even weg te leggen. Rustig geschreven maar beslist niet saai. Een beetje onderkoeld, maar dat mocht ook wel met al die grote emoties. Integer geschreven boek.

Sinds lange tijd heb ik niet zo'n goed boek gelezen. Ontroerend, mooi, heftig - alles komt voorbij in dit boek. De beschrijvingen van de personen zijn heel goed. Ik raad iedereen aan, die mensen kennen of familieleden hebben met een psychische ziekte, dit boek te lezen. Denk niet dat het te negatief wordt - het is soms ronduit vermakelijk, hoe Delphine de situaties beschrijft en daarom zo goed weergegeven. De manier waarop zij haar eigen emoties beschrijft, is heel bijzonder. Je blijft nieuwsgierig hoe alles gaat lopen met de familie. Haar angsten en onzekerheid over dingen die gebeuren doet zij op heel persoonlijke wijze. Het lijkt soms of je bij haar zit en dat zij haar overpeinzingen met je deelt. Fantastisch boek!

Wat een prachtig boek is dit, je blijft er in lezen tot het uit is.

De tragiek die de schrijfster zo goed weet te verwoorden van het leven van haar moeder. De haat-liefde verhouding.
Het verhaal van een vrouw die haar moeder, na haar dood, pas goed leert kennen en dingen ook probeert te kunnen begrijpen. Waarom haar moeder was zoals ze was. Waar het zijn oorsprong vond.
Maar ook de dilemma's van de schrijfster zelf worden goed verwoord.

Een zeer aangrijpend boek. Goed geschreven. Na het lezen blijft het boek nog enige tijd nagalmen.

De moeder van de schrijfster pleegt zelfmoord. De dochter wil haar moeder beter leren kennen en vraagt familieleden te vertellen over hun ervaringen met haar moeder. Dit tezamen met brieven, schrijfsels en dergelijke gebruikt zij om een beeld te vormen over het leven van haar moeder. Ik vond het een aangrijpend, ontroerend verhaal van een geweldige schrijfster die het boek makkelijk leesbaar maakt, zonder dat het verhaal oppervlakkig wordt.

Geschreven bij Niets weerstaat de nacht

goede inhoud
leest vlot

Geschreven bij Niets weerstaat de nacht

Dit boek is niet echt goed geschreven; het is een geheel van beschrijvingen van situaties en ervaringen uit drie generaties, waarbij de lezer zelf steeds weer de samenhang moet zoeken. Hoewel er veel en veel schokkends wordt verwoord, gaat het emotioneel niet diep. Het blijft een relaas. De worsteling van de schrijfster is wel duidelijk in haar zoeken naar de vorm en de legitimatie: mag ik dit wel schrijven? klopt dit wel? Een onoplosbare vraag of het mogelijk is het leven van andere mensen (m.n. haar moeder) in beeld te brengen, wordt niet echt beantwoord. Ze vertelt intieme en geheime zaken die in de familie eigenlijk onbesproken zijn gebleven. Ze dekt zich tegelijkertijd steeds in voor de eventuele kritiek van de andere familieleden.
Dat is wat allemaal opvalt, terwijl het verhaal verdergaat, indringend en verschrikkelijk, over een familie waarin ongelukken, suïcide en incest voorkomen. Waarin de moeder die leefde in de hippie-achtige subcultuur, die graag een goede moeder wil zijn door haar leefwijze en door een genetische bepaaldheid regelmatig in een inrichting belandt. Die uiteindelijk ook suïcide pleegt en er voor zorgt dat haar dochter haar vindt. Een uiterst treurig en bizar verhaal.

Geschreven bij Niets weerstaat de nacht

Mooi verhaal over een familiegeschiedenis. Het boekje zelf is klein en dat leest niet handig