Noordkaap Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. Tien topcriminelen. Een geheim experiment. Het noorderlicht.

Geschreven bij Noordkaap

Noordkaap is het tweede boek dat ik gelezen heb van Nathalie Pagie. Eerder las ik van haar Ijsengel, welke drie sterren verdiende. Het huidige verhaal, Noordkaap, trok mij vanwege het menselijke experiment. Zelf ben ik gedragswetenschapper, dus wanneer er een thriller met gedragswetenschappers in de hoofdrol is, dan móet ik deze natuurlijk wel lezen! Daarnaast vind ik het noorderlicht super intrigerend, dus een verwijzing daar naartoe heeft mij ook al snel.

En het boek heeft mij zeker niet teleur gesteld. Vanaf het begin neemt het me mee in een bizar verhaal. De wijze waarop zowel de gevangen als de verschillende onderzoekers worden omschreven, geeft een heel goed beeld van de situatie en hoe deze volledig heeft kunnen ontsporen. De ontsporing zelf vond ik alleen wat ingewikkeld, waardoor de climax de climax er niet was.

Conclusie: een spannende, toch vooral psychologische, thriller. De karakters zijn soms wat complex, maar juist dat maakt het verhaal interessant. Het einde van het boek is echter wat ingewikkeld, waardoor een climax uit bleef.

Geschreven bij Noordkaap

Spannende stand alone van Nathalie Pagie. Even wennen zonder Tara en Diego, maar her verhaal is spannend genoeg om dat goed te maken

Geschreven bij Noordkaap

‘Noordkaap’ heet de meest recente stand alone van de inmiddels gelauwerde Nederlandse thrillerschrijfster Nathalie Pagie. Ze won al twee keer de Thrillzone-award.
Deze keer heeft ze echter mis’gekluund’. De eerste tweehonderd pagina’s van dit ijskoude boek blinken uit door saaie conversaties en stereotiepe personages die het stadium van bordkarton maar niet voorbij willen komen. Er gebeurt weinig boeiends om de aandacht van de lezer vast te houden in het ijskoude noorden van Noorwegen. Pas op de helft van het boek wordt het wat spannender en interessanter door leuke en onverwachte plotwendingen. Helemaal onvoorspelbaar wordt het echter nooit maar het boek is uiteindelijk toch nog de moeite van het lezen waard.
Het begin van het boek speelt zich in het researchcentrum af en is weinig boeiend. De personages in het complex zijn plat en stereotiep waardoor het verloop van de gebeurtenissen in het onderzoekscentrum voorspelbaar wordt. De onderzoeksleider heeft een buitenproportioneel ego en is zwaar obsessief. Krankzinnigheid ligt op de loer. De boeven zijn gewoon fout en de onderzoekers blijven lang onderbelicht. Wat niet helpt is dat leider Olson de onderzoekers niet heeft verteld wat het onderzoek precies inhoudt. Zonder enige voorkennis hebben de wetenschappers getekend voor een verblijf van zes maanden op een afgezonderde plek. Dat is behoorlijk ongeloofwaardig voor wetenschapsbeoefenaars die over het algemeen van de hoed en de rand willen weten. Net als zij heeft ook de lezer heeft geen idee over de loop van dit onderzoek.
Olson is niet scheutig met informatie en iedereen laat zich afschepen. Pas wanneer blijkt dat Olson belangrijke informatie achterhoudt, krijgt hij een beetje tegenspel
De tweede verhaallijn begint op een kwart van het boek wanneer hoogleraar Aage probeert te achterhalen waar de ibogaïne vandaan komt. Samen met collega Nils begint hij een speurtocht en deze beide personages komen normaler en menselijker over. De conversaties steken goed in elkaar en zijn interessant. Deze verhaallijn redt de eerste helft van het boek en houdt ook tijdens de rest van het boek stand.
Op de helft van het boek verrast de schrijfster ons met een onverwachte twist en een derde verhaallijn. Dat lijkt althans zo. We springen naar Roemenïe waar een gevangenisdirecteur wordt vermoord door moordenaars. Hij zou teveel weten. Het is het eerste echte onverwachte en schokkende moment in deze thriller en de gebeurtenis roept vragen op over wie hierachter zit. De interesse is gewekt en deze lezer wil er meer van weten.
Helaas gebeurt er eigenlijk niks. Het is dan ook de vraag waarom dit hoofdstuk op deze manier in het boek is blijven zitten. Het draadje blijkt slechts te dienen om subsidiegevers op de hoogte te stellen van de gebeurtenissen in het centrum. Deze scène schept daardoor nodeloos hoge verwachtingen en roept de vraag op of dit niet anders kon.
Ondertussen gaat de eerste verhaallijn verder en gedraagt Olson zich steeds meer als een dreinende kleuter met teveel macht. En dat is niet erg spannend hoewel zo’n type heel wat schade aan kan richten. De situatie in het centrum loopt langzamerhand verder uit de hand en dat stuk is boeiend om te lezen. In de tweede, nog steeds interessante, verhaallijn maakt Aage vorderingen met zijn speurtocht die hem uiteindelijk naar de oorsprong van de verboden stof leidt. De lijnen komen samen en leiden tot een bevredigend einde.
Een echte pageturner is ‘Noordkaap’ echter niet want daarvoor ontbreekt de benodigde spanning. Ook de karakterontwikkeling en beschrijving is niet helemaal geweldig. Toch is de thriller op zijn minst onderhoudend. Er gebeurt genoeg om de lezer bij de les te houden. ‘Kapen’ doet het echter niet.

Een mooi verhaal, karakters die allemaal een verhaal meenemen, waardoor dit boek body krijgt en je ze leeft kennen.

Geschreven bij Noordkaap

Na het eerste hoofdstuk van ‘Noordkaap’ is de toon meteen gezet; dit gaat een interessant boek worden. Je bent meteen getriggerd om verder te gaan lezen en te ontdekken wat er allemaal gebeurd is. Nathalie Pagie zorgt er daarna eerst voor dat je de verschillende personages uit het boek leert kennen. Dat haalt even de snelheid uit het verhaal, maar je hebt al die informatie wel nodig om het gehele verhaal te kunnen volgen en begrijpen.

Als het daadwerkelijke experiment echt is begonnen, komt de snelheid meteen weer terug in het verhaal. Door de beeldende schrijfstijl van de auteur zie je de omgeving, de personages en de experimenten zo voor je. Dat levert af en toe huiveringwekkende beelden op je netvlies op. Heel knap dat Pagie dat voor elkaar krijgt. Wat mij betreft, mag dit boek verfilmd gaan worden. Het leent zich erg goed voor een spannende en interessante thriller op het witte doek.

Stukje bij beetje ontdek je wat precies de bedoeling is met het wetenschappelijk experiment en tegelijkertijd wil je weten wat de politie over het eerste slachtoffer ontdekt. De afwisseling tussen het experiment en het onderzoek zorgen ervoor dat je door blijft lezen. De auteur weet op de juiste momenten te wisselen van locatie, waardoor je haast niet kunt stoppen met lezen. Heerlijk!

De ontknoping is spannend en kent in ieder geval één verrassend element dat je van tevoren niet zag aankomen. ‘Noordkaap’ is wat mij betreft één van de beste thrillers die Pagie tot nu toe heeft geschreven.

Geschreven bij Noordkaap

Een groep onderzoekers doet in het diepste geheim experimenten op zware criminelen. Hun onderzoekscentrum staat op een wel heel bizarre plek, de Noordkaap. Hoe afgezonderd wil je zitten?
De onderlinge verstandhouding in de groep is vanaf het begin stroef en wantrouwend. De samenwerking onder leiding van een aan zelfgenoegzame professor komt moeizaam op gang. Van het begin af aan gaat bijna alles al mis en het is maar de vraag of ze de groep criminelen wel in de hand kunnen houden; criminelen die niet helemaal willoos blijken maar hun eigen agenda hebben.

Het onethische, manipulatieve gedrag van de onderzoeksleider die duidelijk informatie achterhoudt voor zijn team, neemt excessieve vormen aan. Zijn waanzin is echt eng en Pagie beschrijft die zeer beeldend. Haar stijl is wel erg breedsprakig, soms te overdreven, waardoor het allemaal niet soepel loopt en net niet overtuigt. Zij is te weinig in staat de aandacht vast te houden.

Noordkaap is vooral een thriller voor liefhebbers van veel bloederig geweld. Aan de andere kant slaagt Pagie er goed in om de spanning prettig te doseren door het mondjesmaat geven van de achtergronden van de onderzoekers en de soort cliffhanger-achtige onderbrekingen in het verloop van de gebeurtenissen. Dat het verhaal zich verplaatst zich naar andere plekken in en buiten Noorwegen, maakt het hier en daar iets te langdradig.

Het slot hangt erg aan elkaar met toevalligheden: mensen die elkaar precies op juiste moment tegenkomen, het plotseling aanwezige huis met bereidwillige bewoner in een verlaten gebied. Jammer dat een aantal verhaallijnen onbesproken zijn gebleven, zoals het stukje in Roemenië, en wie zijn nou de opdrachtgevers geweest? Ook weten we nauwelijks hoe het de resterende personages verdergaat.

De redactie had beter werk kunnen verrichten door er wat kromme zinnetjes uit te halen. Maar een dieptepunt is wel een heel hinderlijke spelfout, een knullige ‘d-t’-fout, over hoofd gezien door de redacteur en dat mag echt niet in een boek.

Geschreven bij Noordkaap

Ik werd op het verkeerde been gezet door de waardering van 4,5 ster! Ik geef toe, dat ik wel met plezier heb gelezen, maar dat plezier verdwijnt af en toe. Dat komt door een aantal tegenstrijdigheden. Hoe kan een gelauwerde professor, die een in een vorig (mislukt) project de geestelijke handicap van Rana heeft bewerkstelligd alsmede de dood van een andere deelnemer(Irval), financiering krijgen voor dit beschreven project? Het blijft volkomen duister wie daar achter zitten. Dan het hoofdstukje over Roemenië, waar de ex-gevangenis directeur en een politiebeambte koelbloedig worden geëlimineerd. En zou via Interpol niet al heel snel de identiteit van het uit de lucht gevallen lijk bekend zijn geworden. Wat ook de vraag oproept, waarom het lijk niet is gedumpt in de Barentszzee? De slimme politievrouw zal toch ook van de Samivrouw hebben vernomen, dat het lijk uit een helikopter is gedumpt? Wel interessant is de vondst van de schrijfster het 'medicijn' ibogaïne, wat door Olson als wondermiddel illegaal wordt toegepast. Helaas is het einde van het verhaal wat afgeraffeld. Er zijn teveel toevalligheden, waardoor de spanning wegvalt. Na de laatste bladzijde blijf je met een onbevredigend gevoel achter met een aantal vragen betreffende niet uitgewerkte
situaties. Als je daar niet te zwaar aan tilt is het een aardig boek om te lezen.

Geschreven bij Noordkaap

Dit verhaal houdt je van begin tot eind op het puntje van je stoel! Het is onwijs meeslepend en ik kon steeds niet wachten met verder lezen, ik moest en zou weten hoe het zou aflopen! Dat de boel zou escaleren was wel duidelijk, maar op welke manier(en)…
Je beleeft het gebeuren op de onderzoekslocatie mee, leeft mee met de mensen daar die van tevoren niet geheel op de hoogte waren van alles en die een steeds slechter gevoel krijgen bij het gebeuren. En je beleeft mee hoe er van buitenaf onderzoek gedaan wordt naar de onbekende dode en zijn doodsoorzaak door een hoogleraar die een luchtje aan de zaak vindt zitten.

Wat een heerlijke spanning zit er in dit verhaal! Het mag dan wel een lekker dik boek zijn met zijn bijna 400 pagina’s, maar het leest heerlijk vlot weg en is uit voor je het weet. Stoppen is geen optie.
Ik kreeg het ijskoud van dit winterse verhaal! Weer een echte topper van Nathalie Pagie.

Geschreven bij Noordkaap

De eerste keer dat ik een boek van Nathalie Pagie las. En dat was een verrassend goede ervaring. Het boek is fijn opgebouwd, spannend en interessant. Het is een absolute pageturner. Iedere keer weer bij het wegleggen was ik al weer benieuwd naar wat er zal gaan gebeuren en wat het experiment gaat inhouden, hoe de verhoudingen tussen de onderzoekers en de criminelen zullen verlopen en wie uiteindelijk de redders in het verhaal zullen zijn. Hoe persoonlijkheden zich binnen een groep zich vormen wanneer ze elkaar niet kunnen ontlopen en moeten samenwerken om het experiment tot een succes te maken. Maar wie is hier nu het meest mee geholpen?

Het is absoluut een spannend boek maar niet te gruwelijk of te beangstigend. Al is het experiment op zich al onrust makend genoeg en is er een zekere mate van spanning of nieuwsgierigheid naar de afloop van het verhaal dat er voor zorgde dat ik het snel heb uitgelezen.

Geschreven bij Noordkaap

Het boek speelt zich af op de Noordkaap in Noorwegen, waar een zeer geheim wetenschappelijk experiment plaatsvindt. Aan dit project werkt een team van zes wetenschappers . Deze wetenschappers gaan een groep van tien veroordeelde criminelen onderzoeken om een grote doorbraak in de gedragstherapie te bewerkstelligen. De gevangenen komen allen uit verschillende landen en hebben geen overeenkomsten qua ras, leeftijd en gepleegde misdaad. Ze werken mee aan dit onderzoek in ruil voor strafvermindering.
Het boek heeft een spannend begin: 2 meisjes vinden een lijk in de sneeuw in Hammerfest. Niemand weet wie hij is en waar hij vandaan komt. Er wordt een onderzoek gestart door de politie.
In de eerste hoofdstukken komen alle personages aan bod. De karakters worden duidelijk beschreven, zowel van de leden van het onderzoeksteam als van de proefpersonen. De leider van het onderzoek, Olson, wekt al snel irritatie bij me op, doordat hij niet helemaal duidelijk is, en relevante informatie achterhoudt voor de andere leden van het team. Hij is duidelijk uit op resultaat, en schuwt daarvoor geen middel. De rest van het team staat gelukkig sterk in hun schoenen, en stelt het belang van de proefpersonen voorop. Dat dit niet goed kan blijven gaan voel je al van verre aankomen, maar de vraag is hoe en wanneer…
De tien gevangenen (proefpersonen) worden ook goed beschreven. Hun karakters en afkomst worden nog duidelijker als het verhaal vordert. Ze zitten hier omdat hen strafvermindering beloofd is als ze meewerken aan dit onderzoek, maar echt gemotiveerd zijn ze niet. Nathalie verstaat de kunst om ze zo te beschrijven, dat niet alles verklapt wordt, maar je denkt steeds ik wil meer weten van hem, wat heeft ie gedaan, wat is zijn achtergrond… In de loop van het boek wordt er steeds meer duidelijk.
In het onderzoek naar het gevonden lijk komt men sporen van Ibogaine tegen. Dit is een middel wat in West-Afrika gebruikt wordt voor een uitdrijvingsritueel. Het middel is omstreden en verboden in Noorwegen. Hoogleraar Aage Haugen is bekend met het middel Ibogaine omdat hij een studie gedaan heeft in Afrika. Hij start zijn eigen spannende onderzoek. Uiteindelijk komt hij steeds dichter bij de oplossing en stijgt de spanning zienderogen..
Ik vond dit boek een echte winterthriller. De ijskoude omgeving waarin het boek zich afspeelt is daar natuurlijk debet aan, maar ook de beeldende beschrijving van het landschap. Je kon merken dat de schrijfster veel research heeft gedaan. Een boek wat ik moeilijk weg kon leggen, en dat ik, ondanks de beklemmende sfeer, met veel plezier heb gelezen!