Oeps! waarom fouten maken ons grootste talent is

Ik ben een grote fan van Maven Publishing. Zij specialiseerden zich in toegankelijke, maar wetenschappelijk gefundeerde boeken, meestal over de mens en het menselijke gedrag. Voor een leek zoals mezelf, met een grote interesse voor psychologie, een waar godsgeschenk.

Het onderwerp van dit boek: “waarom maken mensen fouten” sprak me onmiddellijk aan. Iedereen kan er van meepraten (al praten de meesten er helemaal niet graag over, mezelf incluis), want iedereen maakt fouten. Maar waarom? En waarom hebben we zo graag gelijk?

Kathryn Schulz slaagt erin om op een degelijke manier antwoorden op deze vragen te geven. Vooral de hoofdstukken over ons denken, vond ik in dat opzicht heel interessant: deze leggen heel duidelijk uit hoe onze hersenen werken, welke shortcuts ze maken om ons non-stop van informatie over de wereld te voorzien en hoe dit regelmatig tot voorbarige conclusies leidt.

Daarnaast heeft ze het ook over het slechte imago van de vergissing (iedereen vergist zich, maar niemand komt er graag voor uit), legt ze uit hoe een vergissing ervaren wordt (een verrassend antwoord!) en breekt ze een lans voor het omarmen van je feilbaarheid (één argument: soms zijn je fouten ronduit grappig!). Een gevoel aan humor ontbreekt haar alvast niet: de verschillende humoristische anekdotes waarmee het boek doorspekt zijn, houden het geheel herkenbaar en licht.

Jammer genoeg is dit boek zelf niet zonder fouten. Een eerste belangrijk minpunt van het boek is de toegankelijkheid (waar Maven Publishing prat op gaat). Op de achterflap wordt het boek als volgt beschreven “Kathryn Schulz combineert inzichten uit de hersenwetenschap, psychologie en filosofie om uit te leggen hoe het komt dat we soms zien wat er niet is, geloven wat niet waar is en ons iets herinneren wat niet gebeurd is.” De combinatie van al deze inzichten zorgt ervoor dat elk hoofdstuk bol staat van (soms moeilijke) ideeën: niet zelden wordt er op één blad een psychologisch experiment geïntroduceerd én twee uiteenlopende meningen van filosofen met elkaar vergeleken.

De lay-out van het boek verergert dit probleem. De lettertjes zijn enorm klein en staan – zonder witregels tussen de alinea’s – op de pagina gepropt. Meer dan eens ben ik moeten stoppen met lezen: niet enkel mijn hersenen moesten even bijbenen, maar mijn ogen schreeuwden om rust!

Met veel doorzetting en tijd op overschot raak je wel degelijk door dit boek: het onderwerp is te interessant om het zomaar weg te leggen. Maar als iemand vraagt voor een goede non-fictie tip, zal ik toch eerst naar een aantal andere boeken van Maven verwijzen.