Oktober

Wat een geweldig spannend boek, in 2 dagen uitgelezen! Hoop dat er vervolg komt :)

Een van de betere in zij genre. Plot zag ik wel al van mijlen en ver aankomen. Deed niks af aan de spanning

Ruim 500 pagina’s leesplezier in en van een thriller met zeer interessante personages en een fantastisch plot! Van begin tot eind genieten van met name een fascinerend verhaal, maar ook van de schrijfstijl van de auteur. Aanrader met hoofdletters! Veel leesplezier…

Op zijn twintigste, hij volgde op dat moment een studie literatuurwetenschap aan de Universiteit van Kopenhagen, droomde Søren Sveistrup er al van om een boek te gaan schrijven. Het ontbrak hem echter aan ideeën en hij wist evenmin hoe hij het moest aanpakken. Hij stopte met zijn studie, begon vervolgens aan een opleiding aan de filmacademie, waar hij leerde samenwerken en kennismaakte met het schrijven van scenario’s. Vijfentwintig jaar later schreef hij de prijswinnende televisieserie The Killing en in 2018 verscheen Oktober, zijn eerste en tot nu toe enige thriller.

Het is begin oktober als de rechercheurs Naia Thulin en Mark Hess het verminkte lichaam van een vrouw vinden. Een opvallend kenmerk is dat een van haar handen ontbreekt en het lijkt er ook op dat de moordenaar een handtekening heeft achtergelaten: een kastanjemannetje. Het poppetje bevat een aanwijzing die verwijst naar Kristine Hartung, de dochter van Rosa Hartung. Ze is een jaar eerder verdwenen en hoewel er nooit een lichaam gevonden is, heeft iemand wel haar moord bekend. Nadat er nog enkele vergelijkbare moorden worden gepleegd, hebben Thulin en Hess het vermoeden dat Kristines verdwijning hiermee te maken heeft.

Dat Sveistrup de bedenker en scenarioschrijver van de succesvolle televisieserie The Killing is, is bijzonder goed te merken. Aan de manier van schrijven, die beeldend en gedetailleerd is, aan het behoorlijke tempo waarin Oktober zich afspeelt, aan de dialogen, aan de overwegend korte hoofdstukken en aan het feit dat hij de juiste sfeer weet over te brengen. Al deze elementen zorgen ervoor dat de lezer vanaf het begin bij het verhaal, maar ook bij de belangrijkste personages, betrokken is. Het taalgebruik is helder, bij vlagen krachtig en hoe dan ook eigentijds en realistisch. Het is dus niet zo heel erg vreemd dat bij de lezer zo nu en dan de gedachte opkomt dat het boek geschikt is om het voor een korte serie te gaan verfilmen.

Oktober heeft een bijzonder sterk begin waarin het nodige gebeurt en er ook niet veel aan de verbeelding wordt overgelaten. De lezer wordt meteen met een aantal vragen opgezadeld, maar om die beantwoord te krijgen zal hij het nodige geduld moeten uitoefenen. Pas in de ontknoping van het omvangrijke boek komt er uitsluitsel en wordt het verhaal afgerond. Voor het echter zover is, is er dus een lange weg te gaan. Deze weg bestaat uit diverse delen, waarbij ieder deel een dag in oktober voorstelt. Tijdens de eerste paar dagen van het verhaal worden de personages voorgesteld, maar dat gaat niet ten koste van de plot. De verhaallijn blijft behouden en aan het eind van de meeste dagen is de spanning op zijn hoogst. Je kunt als het ware zeggen dat die dagen wat aanloop nodig hebben om te kunnen eindigen in een climax.

Tijdens de plot doen zich verschillende onverwachte wendingen voor, maar ze zijn niet dermate spectaculair dat de lezer hierdoor omver geblazen wordt. Eigenlijk liggen ze een beetje in de lijn van het verhaal, waarin de ontwikkelingen wel steeds interessanter worden naarmate het vordert. Daarbij zorgt Sveistrup er ook voor dat de lezer nieuwsgierig blijft, hij creëert een aantal verdachten, zinspeelt er zelfs op dat de lezer, net als de politie overigens, een enkeling als de dader beschouwt. Maar uiteindelijk blijkt iedereen het bij het verkeerde eind te hebben en moet de moordenaar in een hoek gezocht worden die niet was te voorzien.

Het aantal personages, de belangrijkste zijn ruim voldoende uitgewerkt, is niet al te groot en de meeste van hen zijn boeiend. Van hen springen Thulin en Hess het meest in het oog en het kan maar zo zijn dat Sveistrup ze in een eventueel volgend boek opnieuw mogen opduiken. Aan het eind van het zonder meer geslaagde Oktober heeft de auteur de deur namelijk op een kier gezet.

Spanning tot het eind

Dit debuut van de bedenker van de succesvolle Deense serie The Killing opent in een ver verleden. Bijna 30 jaar voor de sterke start van het verhaal is er in de proloog sprake van afslachting van een gezin, waarbij het verdere verloop voorlopig een raadsel blijft voor de kersverse lezer die aan het boek begint.
Het heden dat erop volgt en de gruweldaad op Laura Kjaer die het beschrijft, maakt de lezer niet direct wijzer, maar sleurt hem of haar wel diep het verhaal in. Zoals het ook doet met Naia Thulin, een vrouwelijke rechercheur in de traditie van Scandinavische voorgangsters, en haar tijdelijke, wat vreemde en zeer eigenzinnige, collega met een rugzakje en eigen agenda, Mark Hess als zij in deze zaak betrokken raken.
Dan hebben we nog minister Rosa Hartung en haar man Steen. Een jaar geleden is hun dochter verdwenen, iemand heeft bekend de moord op haar gepleegd te hebben, maar waar is haar lichaam? Is deze man, destijds veroordeeld voor die moord, wel de dader of is de huidige moordenaar ook verantwoordelijk voor hetgeen er toen met Kristine Hartung is gebeurd, hoe onwaarschijnlijk dit nu ook lijkt? Rosa pakt, na dat bewogen jaar, de draad weer op. Als zij weer op haar ministerie komt wordt zij op die eerste dag meteen geconfronteerd met een kwaadaardig modern fenomeen: een haatmail van onbekende afzender met beeldmateriaal van de -afgesloten- Facebook pagina van haar dochter Kristine.

Ook de met marteling gecombineerde moorden krijgen een vervolg en minister Hartung wordt opnieuw, indirect, belaagd. De verwarring over de daden zelf, het motief, de mogelijke dader en onduidelijkheid wat het verband is, als er een verband is, groeit. Een zeer raadselachtige zaak.
Maar ineens komen beide zaken forensisch bij elkaar. Kastanje mannetjes vormen een mogelijk, maar bizar verband en moeten eigenlijk een aanwijzing geven, maar voorlopig groeit slechts het aantal details, de mogelijke scenario's en het aantal waarom's.
Als een vaag vermoeden ontkiemt en verder groeit en er bewijzen komen dat er nog een verband tussen de slachtoffers bestaat, komt er een klein beetje schot in de zaak en volgt een kat en muis spel, waarbij de oude zaak van Kristine Hartung ook weer komt bovendrijven. Als de oplossing nabij lijkt, wel met wat losse eindjes, is Hess verre van overtuigd. Soms is niet alles wat het lijkt te zijn, is de dader misschien niet de dader en vertellen sporen niet persé het juiste verhaal.

Dat was de kracht van The Killing en hierin volhardt Sveistrup ook in dit verhaal.
Geschreven met een vlotte pen, een heel boeiend verhaal, die ijzingwekkend en gruwelijk is, met een verbijsterend en spannend plot. Sterke en uitgewerkte personages gecombineerd met een fenomenale verhaallijn. We kunnen Sveistrup na dit debuut zeker met plezier verwelkomen bij de nieuwe generatie Scandinavische thriller auteurs.

Wauw, wat een lekkere dikke pil om te lezen. Het boek zit goed in elkaar en neemt je direct stevig bij de hand. Wegleggen is eigenlijk geen optie. De karakters van de personages komen goed uit de verf en ook het verhaal op zich is heel naturel. Het zakt op geen enkel moment in. Tegen het einde neemt de schrijver even wat gas terug, contouren van ‘who did it and why zijn al duidelijk zichtbaar. Daardoor wekt de schrijver dat het boek ‘af’ is. Even gas terug, om dan in een geweldige climax alles te ontvouwen! Verrassend goed geschreven.

Ik had al een aantal postieve recensies gelezen over het boek en eindelijk ben ik er zelf aan begonnen en dat bleek niet tevergeefs te zijn. Een geweldig goed geschreven en spannend boek met een kleurrijke Hess in zijn armetierige flatje in Kopenhagen en gedoe bij Interpol en zijn partner tegen wil en dank Thulin. Een dame die graag overgeplaatst wil worden. Doe daar een stelletje arrogante collega's en chefs bij, een minister die met een ontvoering of moord van haar kind te maken heeft en zorg voor mysterieuze kastanjemannetjes op of in de buurt van een plaats delict en ik was volledig verkocht. Oktober is een foute titel voor dit boek, want De Kastanjeman of iets wat daar in de buurt komt, had veel logischer geweest. Het vlot lezende boek is één van de beste Scandinavische thrillers, die ik gelezen heb.