Onvoorspelbaar verleden

Nederlandse militaire memoires zijn niet talrijk, en goed geschreven Nederlandse militaire memoires zijn nog minder talrijk. Ook op het taalgebruik van Norte valt zo hier en daar wel wat aan te merken. Daarmee hebben we het qua minpunten wel gehad. Want dit is een dijk van een boek, stoïcijns van toon, meeslepend geschreven en tamelijk onthutsend qua inhoud. Vrolijk word je niet van Norte's zorgvuldig gedoseerde verslag, en toch is er ruimte voor schoonheid. Grimlachen is bepaald niet uitgesloten. Een boek dat alle aandacht verdient.

Een aanrader voor iedereen die zich afvraagt hoe we nog een militaire missie ergens naartoe moeten zenden. We moeten geen wederopbouw doen als er nog niets kapot is. We moeten proberen zelf de lokale taal te spreken en zelf de lokale gewoonten en cultuur te kennen voor we beginnen met denken aan bouwen van scholen of het opbouwen van democratie.
Dit boek beschrijft hoe sommige van onze militairen vooral nadachten hoe ze heelhuids terug kwamen (lieve blô Jan dan do Jan), en juist daardoor de Nederlandse aanwezigheid gevaarlijker maakte voor eigen militairen en onschuldige Afghanen.
Het leert ook dat we geen toiletpotten moeten sturen naar een land zonder riolering en waterleiding.
Dit boek geeft niet alle antwoorden over de vraag waarom de missie in Afghanistan zo eenvoudig instortte, maar zeker een belangrijk deel van het antwoord.
Het stelt de goede vragen...

Het boek is een lange samenhang van meningen van de auteur die expres confronterend zijn om tot media aandacht en meer boek verkopen teweeg te brengen.

Het boek is op zich vlot geschreven en leest makkelijk weg, maar het is toch vooral een stukje zelfverheerlijking met af en toe een quote van een andere 'intellectueel' erbij, zodat de auteur een belezen indruk kan maken.

Vervolgens vertelt de auteur ergens in het begin, dat zijn militaire achtergrond er niet toe doet maar dat hij beschikt over een goede opleiding en ervaring. Vervolgens komt er een wazig verhaal over inlichtingenwerk. Hij beschrijft zichzelf als een Human Intelligence expert (HUMINT) en de tegenhanger van HUMINT is (Technical Intelligence) TECHINT. Met TECHINT bedoelt de auteur o.a. Imagery Intelligence (IMINT) en Signals Intelligence (SIGINT). In werkelijkheid is TECHINT namelijk een andere discipline, namelijk informatie verzamelen over techniek (bijvoorbeeld wapensystemen ).

Ook zijn de verschillende INTen geen tegenhangers, maar is informatie complementair aan elkaar. De auteur beweert echter dat zonder HUMINT alles waardeloos is. Na deze vertoning van een compleet gebrek aan kennis van zaken, serveert de auteur de hele inlichtingengemeenschap af als een stel amateurs.

De rest van het boek is samen te vatten als "Ik ben slim en jullie zijn dom". Natuurlijk zitten er kritiekpunten in waar de auteur absoluut gelijk heeft, het is alleen jammer dat hij niet voldoende reflectie heeft om dat ook op zichzelf toe te passen.