Onze oom

Geschreven bij Onze Oom

Wie literair lef heeft koopt Onze Oom. Want in de winkel kunnen de 639 pagina's er ietwat monsterlijk uit zien. Gelukkig is Grunberg de man die je door dat tropisch regenwoud heen wil helpen. In Onze Oom vertelt hij het verhaal van De Oorlog. Oorlog zoals oorlog is. Als uitgangspunt neemt hij drie personen: De majoor, Lina (een kind) en later komt de Dirigent (een revolutionair). Alledrie schetsen ze een ander beeld van de oorlog. De majoor ziet het plichtmatig, als bescherming van de staat, kortom: vanuit een westers oogpunt. Het morele besef van de majoor is niet waarneembaar. Hij denkt vanuit de regels, conventies en formele verantwoordelijkheid. Als iemand gemarteld wordt, is dat niet zijn verantwoordelijkheid. Hij pakt ze alleen op en brengt ze naar d e "verhoorfaciliteiten". Voor Lina lijkt de oorlog iets onbegrijpelijks. Zij wordt tijdens een operatie van De Majoor meegenomen, omdat haar ouders per ongeluk vermoord worden. De Majoor besluit dat zij bij hem en zijn vrouw komt wonen, omdat ze geen kinderen kunnen krijgen. Voortdurend is er de vraag of ze wel beseft dat het oorlog is. Uiteindelijk loopt ze weg, op zoek naar haar ouders. Ze raakt verdwaald in de stad en wordt daarna "in veiligheid gebracht". Ze komt in een dorp terecht dat, zo blijkt, los van het Westerse (opgelegde) regime leeft. Zij worden geleid door een revolutionair, die de dirigent genoemd wordt. De Dirigent probeert een tegenaanval te bewerkstelligen, met het volk. Hij is een begenadigd spreker en heeft nieuwe opvattingen over zaken als liefde, de functie van de mens en macht. Al met al is het boek interessant, soms spannend en bij vlagen grappig. De grote waarde die De majoor hecht aan zijn kaneelbroodjes in een vuurgevecht is daar een voorbeeld van. Maar de vraag voor mij was aan het eind van het boek: waren hier nou 639 pagina's voor nodig? Ik vind van niet. Ik denk dat het makkelijk in 500 pagina's had gekund, met een beetje persen in 450. Verder vind ik dat veel van de mannelijke hoofdpersonen op elkaar lijken in de boeken van Grunberg. Misschien komt het door zijn stijl. De hoofdpersonen lijken altijd ietwat pathetisch, hebben een rare fetisj met bepaalde dingen, ze herhalen vaak dezelfde gedachte, hetzelfde motto en in hun antwoorden herhalen ze vaak woorden van de voorafgaande vraag. Je zou haast kunnen zeggen dat Arnon (uit Blauwe Maandagen), Ewald Krieg (uit Figuranten), De majoor (uit Onze Oom) en tot slot Hofmeester (uit Tirza) dezelfde man zijn, maar dan in een andere levensfase. Als er iemand is die dit leest en zich afvraagt: moet ik Onze Oom nou ook echt gaan lezen dan? Eh nee. Een samenvatting en een goede recensie voldoet ruim om mee te kunnen praten op een verjaardag. Tirza blijft Grunbergs hoogtepunt, lees dat en geef Onze Oom aan je schoonmoeder of zo.

Geschreven bij Onze oom - Arnon Grunberg

Het boek 'onze oom' viel mij nogal tegen. Een verhaal over een gefrustreerde man, die denkt door het 'stelen' van een kind zijn vrouw gelukkig kan maken. Dit heeft drastische gevolgen voor het leven van het kind. Door de manier van schrijven raakte en boeide het boek mij niet zoals een boek met dit onderwerp mij had kunnen boeien. Ik heb me door het boek heen geworsteld, eenmaal op de helft vond ik het zonde om te stoppen, maar ook het einde maakte weinig goed.

Geschreven bij Onze oom - Arnon Grunberg

Michel, hieronder, heeft gelijk - ik heb dit boek net uit, ik voel me bekocht. Goed geschreven, dat wel maar wat een knullig en oppervlakkig maar vooral ongeloofwaardig verhaal. Anders gezegd: wat een slechte schrijver. Laatst zei iemand, Grunberg is een derderangsschrijver met connecties. Dat zou best eens waar kunnen zijn. Een mislukt boek.

Geschreven bij Onze oom - Arnon Grunberg

Weer een echte Grunberg, personages zonder vlees noch bloed die af en toe iets interessants zeggen, maar nooit echt tot leven komen. Heel goed geschreven, af en toe een beetje slordig maar dat zien we door de vingers. Wat wel ernstig is dat iemand die goed schrijft nog lang geen goede schrijver is.

Geschreven bij Onze oom

Dit prachtige boek vol anti-helden gaf mij een echt Garcia-Marquez-gevoel, waarschijnlijk omdat het zich afspeelt in een fictief Latijns-Amerikaans land. De schrijfstijl is anders dan in andere Grunberg-boeken die ik gelezen heb: korte zinnen. Alle hoofdpersonen zijn enigszins naieve anti-helden, losers die echter van zichzelf vinden dat ze alles geweldig doen. De hoofdpersoon, een meisje van (denk ik) een jaar of 10, wordt wel erg naief neergezet, ze laat enorm met zich sollen.
Het eind van het boek vond ik een anti-climax, omdat ik het gevoel had dat Grunberg steeds aanstuurde op het samenkomen van een aantal verhaal-lijnen, dat de paden van de verschillende anti-helden zich zullen kruisen. Je voelt gewoon dat dat gaat gebeuren. Daar vraagt het verhaal ook om, dat het meisje een paar mensen ter verantwoording gaat roepen. Maar dat gebeurt niet. Het verhaal gaat als een nachtkaars uit. Jammer.

Geschreven bij Onze oom

In het begin wat langdradig, de gemoedstoestand van de hoofdpersoon wordt wel heel vaak onder de aandacht gebracht. In de tweede helft komt de interessante en spannende verhaallijn naar boven. Bij het slot moest ik wel aan The Girl with the Dragon Tattoo denken (het zal wel aan mij liggen :-), de rest van de boek is heel anders, mee literair dan thriller.

Geschreven bij Onze oom

"Als je kunt doden op commando, dan kun je ook liefhebben op commando.De meeste mensen hebben overtuigingen, zolang die maar niets kosten."

Dat is de overtuiging van majoor Anthony. Zijn vrouw wilde graag een kind, maar dat lukte niet. Op een dag vindt hij een meisje, Lina, tijdens een operatie die uit de hand loopt. Twee verdachte individuen zijn doodgeschoten en dat blijken haar ouders te zijn. De majoor neemt Lina mee naar huis en geeft haar als cadeau aan zijn vrouw. Zijn vrouw is daar niet echt blij mee. Lina groeit op in een kille omgeving.

Later komt Lina bij het rebellenleger te wonen en heeft ze een relatie met de rebellenleider. Ze wordt zwanger van hem, maar vraagt zich af wat ze hier eigenlijk doet.

Het boek “Onze oom” van Arnon Grunberg heeft meerdere verhaallijnen die uiteindelijk niet zoveel met elkaar te maken blijken te hebben. De overeenkomst die de verhaallijnen hebben is dat iedereen een prijs moet betalen om zich gewaardeerd te voelen. En die prijs is erg hoog!

Ik weet nog niet precies wat ik van dit boek vond. Eigenlijk vond ik het een vaag boek en dat komt doordat de verhaallijnen naar mijn idee nogal los van elkaar staan. Ik vind het helaas niet een van de beste boeken van Arnon Grunberg.

Geschreven bij Onze oom - Arnon Grunberg

Groot "lees" fan ben ik van Arnon G. Voor de feestdagen, dacht ik, die kunnen niet meer stuk, met zo'n boek op de bank weggekropen. Wat een vergissing. In het begin dacht ik, typisch een Arnon G.boek,totdat de Majoor op missie ging , was het goed te doen. Later dacht ik dat ook wel weer, typisch zo'n Arnon G boek... zo bizar,zo vreselijk,zo misselijk makend zo wreed en waarom ik het uit wilde lezen, vraag het niet, ik weet het niet. Heb daar toch spijt van. De feestdagen die niet stuk leken te gaan, het is wel gelukt....

Geschreven bij Onze oom - Arnon Grunberg

Majoor Anthony is belast met het arresteren van verdachte individuen. Tijdens een van deze operaties gaat het helemaal mis: twee verdachte individuen worden neergeschoten. Als majoor Anthony in de woonkamer van deze individuen het meisje Lina aantreft, besluit hij haar mee naar huis te nemen. Om zijn vrouw een kind te geven. Want hij en zijn vrouw Paloma kunnen zelf geen kinderen krijgen.

Als de majoor, die door niemand serieus wordt genomen, op missie gestuurd wordt, blijft Lina bij Paloma achter. Dat gaat aanvankelijk goed, maar als Palome weer eens een van haar hysterische buien heeft, vertrekt Lina. Om haar ouders te gaan zoeken. Daardoor belandt ze in allerlei extreme situaties die ze gelaten over zich heen laat komen.

Hoewel Onze oom een boek is van maar liefst 639 pagina's leest het niet als zodanig. Het is, geheel in de stijl van Grunberg, gemakkelijk en vlot leesbaar. Het verhaal bevat humoristische momenten, maar ook wel aangrijpende. Vooral die waar het Lina betreft.

Het boek bestaat uit vijf delen en in het vierde komt 'De Dirigent' opeens naar voren. Dat komt toch enigszins uit de lucht vallen en is, samen met het vijfde deel waarin Lina inmiddels volwassen is, het minst interessante deel van het boek. Vanaf het vierde deel wordt de indruk gewekt dat het geschreven is om toch maar een keer eind aan het boek te breien. Dat is jammer, want buiten dat is het een prima boek waarin de verteller in Grunberg volledig tot zijn recht komt.

Geschreven bij Onze oom - Arnon Grunberg

"Als je kunt doden op commando, dan kun je ook liefhebben op commando.De meeste mensen hebben overtuigingen, zolang die maar niets kosten."

Dat is de overtuiging van majoor Anthony. Zijn vrouw wilde graag een kind, maar dat lukte niet. Op een dag vindt hij een meisje, Lina, tijdens een operatie die uit de hand loopt. Twee verdachte individuen zijn doodgeschoten en dat blijken haar ouders te zijn. De majoor neemt Lina mee naar huis en geeft haar als cadeau aan zijn vrouw. Zijn vrouw is daar niet echt blij mee. Lina groeit op in een kille omgeving.

Later komt Lina bij het rebellenleger te wonen en heeft ze een relatie met de rebellenleider. Ze wordt zwanger van hem, maar vraagt zich af wat ze hier eigenlijk doet.

Het boek “Onze oom” van Arnon Grunberg heeft meerdere verhaallijnen die uiteindelijk niet zoveel met elkaar te maken blijken te hebben. De overeenkomst die de verhaallijnen hebben is dat iedereen een prijs moet betalen om zich gewaardeerd te voelen. En die prijs is erg hoog!

Ik weet nog niet precies wat ik van dit boek vond. Eigenlijk vond ik het een vaag boek en dat komt doordat de verhaallijnen naar mijn idee nogal los van elkaar staan. Ik vind het helaas niet een van de beste boeken van Arnon Grunberg.