Ook dit gaat voorbij roman

Geschreven bij Ook dit gaat voorbij

Ook dit gaat voorbij van Milena Busquets is een zwaar verhaal over het verliezen van een dierbare. Omdat ik dit zelf recent ook heb meegemaakt was dit een grote stap om te lezen maar ik heb er ook veel van geleerd en het heeft me geholpen.

Blanca realiseert zich dat ze na de dood van haar moeder nu echt volwassen moet worden en een plek in de wereld moet vinden.
Ze brengt de zomer met haar zoontjes door in het familiehuis in het idyllische kustplaatsje Cadaqués.

Ik vond het bijzonder hoe beschreven wordt hoe Blanca met het verlies van haar moeder omgaat en op zoek gaat naar zichzelf. Tijdens deze zoektocht wordt ze herinnerd aan het verleden, aan de fijne tijd die ze heeft gehad in het familiehuis. Tijdens het verblijf in het zomerhuis is ze omringd door familie en vrienden die haar altijd blijven steunen.

Het is een prachtig beschreven verhaal wat ik zelf niet zo snel uit zou kiezen. Ik ben nog jong en heb nog niet de ervaringen die Blanca al heeft. Daardoor moest ik mij sommige dingen inbeelden (trouwen, scheiden, kinderen hebben). Dit neemt niet weg dat het verliezen van een dierbare iedereen overkomt en je toch een steun hebt aan de manier waarop Milena Busquets hierover schrijft.

Geschreven bij Ook dit gaat voorbij

“Om een of andere vreemde reden was het nooit bij me opgekomen dat ik op een dag veertig zou zijn”. Aldus Blanca, het hoofdpersonage in Ook dit gaat voorbij van Milena Busquets. Dertig, daar kon ze zich wel iets bij voorstellen. En zestig en tachtig ook nog wel. Maar ze is nu een vrouw van veertig en bevindt zich precies in die levensfase waarover ze geen moment heeft nagedacht. Ze heeft twee kinderen bij twee verschillende mannen en een relatie met een getrouwde man. Wanneer ze wél nagedacht zou hebben over hoe haar leven er als veertiger uit zou hebben gezien, had ze dit vast niet voor ogen gehad.

Blanca’s moeder is pas overleden en nu wordt ze overweldigd door het verdriet en de leegte. Ze besluit met haar kinderen en een aantal vriendinnen naar het familiehuis buiten de stad, dat nu haar bezit is, te gaan. Blanca eet, drinkt, flirt met allerlei mannen en spreekt heimelijk af met haar getrouwde minnaar, die ook naar het vakantieoord is gekomen. De dagen komt ze hiermee wel door, maar ’s nachts steekt het verdriet altijd weer de kop op. Door het verlies van haar moeder realiseert Blanca zich ineens dat ze volwassen moet worden, iets wat haar tot dat moment eigenlijk nog niet gelukt is.

Dit proces waar Blanca doorheen gaat, weet Busquets in een simpele stijl verrassend treffend te schetsen. Blanca’s observaties – van de wereld, van de mensen om haar heen, maar misschien wel het meest van zichzelf – zijn vaak erg raak. Daarin zit wat mij betreft dan ook de grote kracht van dit boek. Tijdens het lezen werd ik regelmatig verrast door een bijzonder scherpzinnige uitspraak of gedachte van Blanca. Daarnaast is het boek juist door zijn eenvoud een heel universeel verhaal over verlies, maar ook over liefde, geworden. Het gevoel van verlies en eenzaamheid zal, denk ik, voor veel mensen die iemand verloren hebben heel herkenbaar zijn. Naast al deze zware thema's sprankelt ook van iedere bladzijde de levenslust af: het samenzijn van Blanca en haar vrienden, het gelach, het eten en de drank die rijkelijk vloeit. Het kan niet anders dan waar zijn: ook dit gaat voorbij.

Geschreven bij Ook dit gaat voorbij

Goed en herkenbaar verhaal

Geschreven bij Ook dit gaat voorbij

Het verhaal van een vrouw die je graag in het echt zou willen ontmoeten, op een plek die je graag in het echt zou willen zien, verteld in een geheel eigen stem.

Geschreven bij Ook dit gaat voorbij

Me gusta Espana.
Ook dit gaat voorbij van Milena Busquets las ik als een good summer read zoals de Engelse uitdrukking luidt. Een fijne lichte zomerroman, ondanks het onderwerp: de rouw om een overleden moeder en het achter je laten van je jeugd.
Ook al regende het in Nederland, ik waande me een paar uur in een Spaans kunstenaarsdorp aan de Middellandse Zee. Samen met de flamboyante Blanca, ondanks haar 40 jaar en haar 2 kinderen nog lang niet volwassen, en haar vriendenkring. En ik dacht met haar over haar leven en genoot ondertussen van zon, zee, strand, witte huizen, gitaarmuziek, siestas en het Spaanse buiten leven.
Me gusta Tambien esto pasara.

Geschreven bij Ook dit gaat voorbij

‘Ook dit gaat voorbij’ is een mooi verhaal over een 40-jarige vrouw, Blanca, die pas haar dierbare moeder heeft verloren.
Blanca heeft heel veel verdriet over de dood van haar moeder en haar wereld lijkt ingestort. In alles wat ze doet en beleeft denkt ze aan haar moeder.
Blanca besluit om samen met haar kinderen, exen, vriendinnen en vrienden naar het zomerhuis in het kunstenaarsdorp Cadaqués te gaan om haar rouw daar te verwerken. Het valt niet mee want alles herinnert haar aan haar moeder.
Door praten, filosoferen, feesten en vrijen proberen haar (ex-) geliefden en vrienden haar te helpen om haar te laten voelen dat ‘ook dit voorbij zal gaan’.

Blanca heeft altijd door het leven ‘gefladderd’ en komt op mij wat onvolwassen en als een flierefluiter over. Ze heeft twee exen en een minnaar en neemt het allemaal niet zo nauw.
Haar verantwoordelijkheid gevoel is soms ver te zoeken. Ik kan me daardoor ook moeilijk inleven in haar.

Het boek leest heel vlot en gemakkelijk. De omslag ziet er prachtig uit met een mijmerende vrouw die over een hekje leunt.
De titel ‘Ook dit gaat voorbij’ is mooi gekozen. Het verlies van een geliefde is erg moeilijk maar op den duur krijgt het een plekje. Dat lees je ook heel mooi in de epiloog: ‘Ik kan al iets beter ademhalen en ik heb haast geen nachtmerries meer, en op sommige dagen voel ik het elfenstof boven mijn hoofd dwarrelen, niet veel en niet vaak, maar het is een begin’.

De beschrijvingen van het prachtige kustplaatsje maakt dat je je er een heel goed beeld van kunt vormen hoe het er daar uitziet! Mooi gedaan!

Ik geef deze roman 3 sterren.

Geschreven bij Ook dit gaat voorbij

Natuurlijk lijdt de hoofdpersoon Blanca, die net haar flamboyante moeder heeft verloren. En natuurlijk was het ziekbed pittig en Blanca was niet aanwezig bij het daadwerkelijke overlijden van haar moeder. Allemaal zeer spijtig én herkenbaar voor mij.

Het verhaal speelt zich af na het overlijden van Blanca’s moeder, in de Spaanse badplaats Cadaqués. Daar brengt Blanca haar tijd door met vrienden, exen, minnaars en haar kinderen. Daar stoeit ze met drank, drugs en liefde. Geld is geen probleem, verdere zorgen dan haar kinderen heeft ze niet. Dit blijft zo tot het einde van het verhaal, dit ‘gaat niet voorbij’, zullen we maar zeggen. Eén ding lukt haar gelukkig wel; ze komt in rouw, het lukt haar om met haar verdriet om te gaan. Iedereen moet dit leren.

Echter, het is niet geheel onwaarschijnlijk dat veel mensen zich niet kunnen identificeren met de gedachten van Blanca. Het relaas van de hoofdpersoon is een mix van mooie inzichten én gedachten en gedrag welke druipen van het zelfmedelijden; inderdaad, Blanca moet nog volwassen worden. Het verhaal is in de ik-vorm geschreven, dit versterkt waarschijnlijk het idee dat je naar iemands geklaag luistert. Mogelijk is dit allemaal precies de bedoeling van auteur Busquets. Dan; chapeau!

Ik kies liever voor minder directe omschrijvingen van lijden, maar ach, dat is een kwestie van smaak.

Geschreven bij Ook dit gaat voorbij

De dood van een geliefde en het verdriet daarover is in de literatuur al vaak en prachtig beschreven. Dat dit onderwerp nog niet uitputtend is behandeld, blijkt uit de inhoud van dit boek.
De hoofdpersoon, Blanca, verliest op 40-jarige leeftijd haar in alle opzichten zeer aanwezige moeder. Haar verdriet is hartverscheurend. Zij voelt zich totaal verweesd en neemt haar toevlucht tot een hele bijzondere manier van rouwverwerking.. In eerste instantie riep dit aversie bij mij op, maar gaandeweg het boek begon ik Bianca te begrijpen. Voor haar is dit de manier om haar verdriet even te vergeten, en het geeft haar lichamelijk troost.
De schrijfster laat de hoofdpersoon, samen met haar twee jonge kinderen, teruggaan naar het familievakantiehuis in Cadaqués, ook de plaats waar haar moeder is begraven. In dit huis komen haar vriendinnen en (ex) geliefden, vergezeld van hun honden, haar troosten.
Het familiehuis is daarvoor de ideale plek. Hier kan zij zich volledig overgeven aan de herinneringen aan haar moeder. Het herinnert haar ook aan de gelukkige en onbezorgde tijd, die ze hier heeft doorgebracht, samen met haar moeder en overige familieleden. Ook nu doet zij alleen of met anderen diezelfde dingen die ze tijdens haar vroegere vakanties deed. Dit geeft een vakantiegevoel en daardoor wordt het boek nooit zwaar. De schrijfstijl is sprankelend en heel levendig: “de kinderen overgoten met het licht van het leven”.
De band, die Blanca met haar moeder had, was tijdens haar leven een ingewikkelde, maar de liefde voor haar moeder spat van het papier. Blanca neemt zich elke dag voor naar het graf van haar moeder te gaan, maar dit lukt haar pas na enige tijd. De beschrijving van dit moment is werkelijk bijna niet van deze wereld.
De titel van dit boek is een wijsheid, die voor ieder mens bruikbaar is, zowel voor trieste als gelukkige momenten. De inhoud is een aanrader voor iedere moeder en dochter om dit boek (meerdere malen) te lezen, bij voorkeur voordat een van beiden overleden is.

Geschreven bij Ook dit gaat voorbij

Ook dit gaat voorbij van auteur Milena Busquets is een totaal ander boek dan de boeken die ik normaal gesproken lees. Dat is juist leuk, vind ik, zo ontdek je elke keer weer iets nieuws.
De omslag van het boek ziet er mooi uit, het doet Spaans aan en de vrouw op de foto kijkt mijmerend uit over de zee. De auteur kende ik niet.

Het verhaal wordt verteld door Blanca, die na het overlijden van haar beroemde moeder niet goed weet wat ze met het verdriet aan moet. Door de opvoeding die ze genoten heeft en het sterke karakter van haar moeder maakt dat Blanca het gevoel heeft dat haar wereld is ingestort.
Ze besluit om met haar kinderen en vrienden naar het familiehuis te gaan om daar de rouw te verwerken. De tijd die ze daar doorbrengt doet haar goed, hoewel ze niet echt veel verantwoordingsgevoel heeft. Alles in het idyllische kustplaatsje herinnert haar aan haar moeder. Door de omgang met vrienden en familie, het lachen, huilen en filosoferen komt er ook een moment waarop eindelijk tot Blanca doordringt dat dit alles ook voorbij gaat.
Wat dat betreft is de titel van het boek goed gekozen.

Aan de schrijfstijl heb ik moeten wennen, waarschijnlijk komt dat doordat het oospronkelijke boek in het Spaans is geschreven, een totaal ander taal wat zinsopbouw en woorden betreft dan het Nederlands.

Ik zou dit boek niet snel hebben uitgekozen om te gaan lezen. Dat gezegd hebbende, vond ik het een mooi verhaal. Als ik het boek een cijfer zou moeten geven op een schaal van 1 tot 10, krijgt dit boek van mij een 7. Een aanrader voor diegene die houdt van een gevoelig verhaal, met veel beeldende zinnen.

Geschreven bij Ook dit gaat voorbij

Hoofdpersoon Blanca in Ook Dit Gaat Voorbij is veertig wanneer haar moeder overlijdt.

Aan het graf van haar moeder realiseert ze zich hoeveel ze van haar heeft gehouden en ook hoe haar eigen leven er tot nu toe heeft uitgezien.

Behoorlijk egoïstisch heeft ze door het leven gefladderd, veel vrienden heeft ze gehad, eigenlijk heeft ze zich meer als een puber dan als een volwassen vrouw gedragen.

Ze besluit terug te gaan, samen met haar kinderen, naar het familiehuis in Cadaqués, een Spaans Catalaans kunstenaarsdorp, waar nog veel herinneringen aan haar moeder liggen.

Een van de dingen die haar moeder haar geleerd heeft is dat je je nooit schuldig moet voelen.

Die instelling heeft Blanca overgenomen en heeft veel invloed gehad op de keuzes die ze in haar leven gemaakt heeft.

Ze vraagt zich af of ze zich nu, na de dood van haar moeder, na de laatste problematische jaren met haar , schuldig moet voelen.

Ze weet eigenlijk niet zo goed hoe ze nu verder moet.

Ik heb het boek met veel interesse en plezier achter elkaar gelezen, het boek was snel uit, mede doordat het nog geen tweehonderd bladzijden telt.

Mooie, poëtische schrijfstijl, waardoor ik regelmatig een zin nog een keer lezen wilde.

Mooi portret van een moeder dochter relatie.