Oorlogsdochters

Deze recensie is eerder verschenen op Koukleum.nl.

Ik was erg benieuwd naar dit boek, dus zodra ik het digitale exemplaar van Xander ontving ben ik gaan lezen, toevallig had ik toen net mijn andere boek uit, dus kon ik meteen overstappen op ‘Oorlogsdochters’. Ik merkte dat ik in het begin erg veel moeite had om in het verhaal te komen. Echter denk ik dat dit in dit geval komt, doordat ik begon te lezen in een pdf bestand. Aangezien je hier geen lettergrootte en dergelijke kunt instellen. Nadat ik het papieren boek in de bus had en hier in begon te lezen, zat ik ook vrij snel in het verhaal en toen wilde ik ook niet meer stoppen met lezen. Er staat voor in het boek wel een lijst met personages, ik lees die wel altijd even door, maar ik ga niet onder het lezen weer terug bladeren naar het begin van het boek om te lezen wie wie was. Gelukkig was dit gedurende het verhaal ook niet nodig. De verhoudingen tussen de verschillende personages is duidelijk in het verhaal. Het verhaal begint met een proloog waarbij de verhoudingen tussen verschillende personages al duidelijk wordt. Zo merk je dat Jeremy de waaghals is en dat zijn beste vriend Ben, rustiger is maar wel graag mee wilt doen. Vriendin Pamela is ook avontuurlijk ingesteld, maar omdat ze een vrouw is, is ze er niet op gekleed om mee te gaan vliegen.

Het boek is opgedeeld in drie delen. Het eerste deel ‘Pamela’ ligt de focus op Pamela en wat zij doet voor de oorlog, het tweede deel ‘Ben’ hier worden de taken van Ben verder uitgelicht en het derde deel is ‘Margot’ waar we afreizen naar Frankrijk om te lezen hoe het Margot vergaat in de oorlog. Echter dit derde deel loopt eigenlijk over in een voor mijn gevoel vierde deel, waar alles samenkomt en waar de ontknoping op Farleigh Place plaats vindt. De hoofdstukken zijn van gemiddelde lengte en aan het begin van ieder hoofdstuk lees je waar het hoofdstuk zich afspeelt. Dit vind ik zelf wel fijn, want hierdoor had je tijdens het lezen toch een klein beetje een oriëntatie waar het verhaal zich overal afspeelde.

De hoofdpersonages zijn goed uitgewerkt. En ik vond vooral Ben en Pamela het meest sympathiek over komen. Dit vond ik persoonlijk dan ook de leukste hoofdstukken om te lezen. Je leest het boek als een roman, maar doordat er op zoek gegaan moet worden naar een Duitse spion heb je ook het gevoel dat je een spannend verhaal aan het lezen bent, en vraag je je tijdens het lezen af wie je kunt vertrouwen. Dit vond ik echt een pluspunt van dit verhaal. En vooral de rol die voor Alfie en Phoebe hierin weggelegd is, vond ik erg goed uitgedacht door Bowen. ‘Oorlogsdochters’ is voor mij de eerste kennismaking met deze auteur, maar ik denk dat ik zeker nog meer van haar hand ga lezen.

In het verhaal draait het veel om het Landhuis Farleigh Place met de familie Westerham. Een landhuis dat dienst doet als hoofdkwartier van een van de Britse strijdkrachten. Lord Westerham heeft vijf dochters, van wie er drie een grote rol spelen in het verhaal, Pamela, Margot en Phoebe. Pamela werkt in Bletchly Park en breekt Duitse codes, Margot werkt in Parijs voor het Franse verzet en Phoebe is thuis (ze is pas 12) en ontdekt het lichaam van een soldaat wiens parachute niet open ging toen hij probeerde te landen in de buurt van Farleigh Place. Er zijn verschillende verhaallijnen die zich ontwikkelen met de eerder genoemde personages en andere personages zoals Ben en Jeremy naarmate het verhaal vordert. Uiteindelijk vallen alle verhaallijnen goed samen.

Als je het verhaal leest merk je dat de auteur een goede research heeft gedaan. De auteur heeft fictie met non-fictie gemixt. Die non fictie was dan ook herkenbaar zoals het bombardement op Buckingham Palace en de perikelen rond de Hertog van Windsor. Deze non-fictie geeft een extra dimensie aan het verhaal.

Hoewel er best veel personages in voorkomen is dat niet storend. De auteur heeft daar ook op ingespeeld door aan het begin van het verhaal een lijst met personages weer te geven. Als lezer ben je er dan op voorbereid. Zelf heb ik de lijst er niet bij nodig gehad. Alle personages hebben ieder een goed uitgewerkte personage. Daarnaast wordt het allemaal heel beeldend beschreven. Je waant je echt in het Engelse landschap. Dat komt ook door de vlotte en pakkende schrijfwijze van de auteur. Het verhaal is door het gehele boek sterk en boeiend. Misschien dat het romantische gedeelte een beetje voorspelbaar was, maar dat wordt goedgemaakt door de spanning en mysterie van het verhaal. Het was een aangename kennismaking met het werk van Rhys Bowen.

Samengevat : Het boek heeft goede balans tussen geschiedenis, spanning, romantiek en familiedrama, echt voor elk wat wils. Een verhaal over de minder glorieuze delen van moderne oorlogsvoering; codes breken, spionage, officiële geheimen, leugens en uiteindelijk verraad, zowel op persoonlijk als op politiek niveau. Het verhaal heeft het allemaal. Zeker een aanrader!

Op de cover staat dat het een boek is van de uitgever van Lucinda Riley. Wat feitelijk ook zo is. Maar je schept er ook bepaalde verwachtingen mee. Je zou kunnen denken dat het een verhaal in de stijl van Lucinda Riley is. Maar dat vind ik dus totaal niet. En wat dat betreft wordt je misschien teleurgesteld.

Aan de andere kant: het is wel een boek dat de moeite van het lezen waard is. Er wordt een kant van de oorlog belicht die steeds bekender wordt, Bletchley en het geheime werk dat daar werd verricht. En daarmee wordt ook de grote rol die vrouwen hebben gespeeld verteld. En dat vind ik altijd belangrijk!

Wie de Duitse spion is, is niet helemaal een verrassing. Ik zag het al mijlenver aankomen. Maar dat doet verder niets af aan de spanning in het verhaal.

Een echte duidelijke hoofdpersoon is er niet. Ik denk dat de vrienden Ben, Jeremy en Pamela de spil vormen in het verhaal. Samen misschien met de zus van Pamela, Margot, die in Parijs woont. Het kan een nadeel zijn als er geen echte hoofdpersoon is omdat je dan niet echt een band met een personage kunt opbouwen. Maar daar had ik in dit boek helemaal geen last van. Met name Ben kon op mijn sympathie rekenen.

Voor in het boek staat een hele lijst met personages en waar ze thuishoren. Ik hield daardoor wel even mijn hart vast, bang dat het een onduidelijke brij zou zijn. Maar ik heb die lijst helemaal niet nodig gehad. Het verhaal is overzichtelijk geschreven. Het was tijdens het lezen duidelijk wie waar thuishoorde.

Oorlogsdochters is een verhaal over sterke vrouwen in een tijd waarin vrouwen helemaal nog niet zoveel mochten. Sterke vrouwen die niet onderdoen voor de mannen. Ik hou er van!