Oud zeer Over vroeger dat nog pijn doet

Geschreven bij Oud zeer

Wat de langdurige en ingrijpende gevolgen zijn van emotionele verwaarlozing/mishandeling in de jeugd, laat de auteur zien door zichzelf als voorbeeld te geven. Daarbij gaat hij de nodige zelfontboezemingen niet uit de weg. Met zijn jarenlange ervaring als psychiater, zijn durf om tegen hardnekkige overtuigingen binnen zijn vakgebied in te gaan en zijn betrokkenheid bij de zwakkeren in de samenleving, is hij niet zomaar een voorbeeld. Het is moedig.

Je vindt geen statistieken, vergelijkingen, etc. Daarom kan dit verslag ook gelezen worden als een individuele en meer unieke ervaring door wie niet wil geloven dat emotionele verwaarlozing zo werkt, door wie niet vindt dat emotionele beschadiging in de jeugd binnen de psychiatrie meer ruimte en erkenning zouden moeten krijgen en door wie graag de 'professionele distantie' en opvattingen daarover binnen de hulpverlening in stand houdt. Boodschap: de vroegere pijn is in het lichaam gaan zitten en psychiatrische ziektes, zoals depressie, beschouwen en behandelen als een disfunctie in de hersenen is een kortzichtige benadering die patiënten tekortdoet en de pillenfabrikant laat floreren.

Mooi is het kleine college over de meest voorgeschreven medicijnen binnen de psychiatrie, die geen genezende werking hebben. Hij noemt verder hulpmogelijkheden die meer kunnen ingrijpen op het 'oud zeer' zoals familieopstellingen en andere hulp uit de meer alternatieve hoek.

Patiënten die twijfels hebben over hun reguliere behandeling kunnen in dit persoonlijk verslag genoeg aanknopingspunten lezen om zelf hun regie te pakken.

In zijn pleidooi voor een andere invalshoek dan alleen de biologische benadering staat Bram Bakker gelukkig steeds minder alleen.

Ik denk dat zijn boek hiernaast uitnodigt tot een pleidooi voor nog iets anders. Namelijk, mannenemancipatie als het gaat om emotionele ontwikkeling. Hij is onderdrukt door een gevoelsarme, dominante moeder. Zijn vader gaf haar hierin alle ruimte met zijn afwezigheid. Mannen hadden en hebben al lang economische macht, maar vrouwen hadden en hebben als opvoeder veel emotionele macht en invloed op de ontwikkeling van hun zoons. Moeders hebben nogal wat macht om dwaze opvoedingsideeën te botvieren op hun kinderen zonder hierin gecorrigeerd te worden door de maatschappij.

Wat in het boek gezegd wordt over houden van en ouderliefde (die zouden er altijd zijn ook al zijn ze niet voelbaar en zichtbaar) komt mij voor als nog weinig doorgedacht en wel heel sociaal wenselijk. Dat geldt ook voor zijn ontschuldigende houding t.o.v. transgenerationele opvoedingspijn.

Het boek leest vlot, is informatief, biedt handvatten voor wie zoekende is en is een mooi pleidooi om in de reguliere psychiatrische hulpverlening iets wezenlijk te veranderen. In preventieve zin, binnen het onderwijs, zou het boek van Marc Brackett, 'Permission to feel', en zijn programma RULER, te lezen zijn als een mooie aanvulling op Bram Bakkers pleidooi voor meer aandacht voor oud zeer. Dit programma kan namelijk helpen voorkomen dat zeer oud wordt.

Dit boek is en leerzaam en relativerend Mooie combinatie

Geschreven bij Oud zeer

Bram gaat in op de impact van jeugd trauma’s op een mensenleven. Geeft inzicht, kwetsbaar en open geschreven. Dank je wel.

lekker om weg te lezen

Goed en helder dit boek. Aanrader.

Herkenbaar

goed leesbaar van het gevoel geschreven herkenbaar

Voor eenieder leesbaar . Voor een beter begrip van jezelf , en het begrijpen van menig ander .

Een heel goed boek. Heb hem nog niet uitgelezen.

Ik was teleurgesteld over de weinige inhoud die dit boekje van Bram Bakker toevoegt aan het op zich interessante onderwerp. Ik vond er ook een hoop gebabbel instaan over psychiatrische 'gevallen' met een trauma link. Ik weet allang en velen met mij, dat er weinig echte psychiatrische ziekten (of laten we zeggen pure criminelen etc.) bestaan en dat bijna alles terug te leiden is op emotionele verwaarlozing en erger. Dus ik ben verbaasd dat het lijkt alsof Bram Bakker de wereld ontdekt na een rijke carrière op vlak van psychiatrie. Ik kon er eerlijk gezegd niet goed doorheen komen omdat het me niet pakte. Uiteraard zijn er vele andere goede inhoudelijke boeken te vinden over hetzelfde onderwerp waar je écht wat aan hebt. Dus als je al bekend ben met het onderwerp, dit boekje overslaan. Als je er nog niet bekend mee bent zou het een eye opener kunnen zijn, een eerste begin, om vervolgens bezig te zijn met allerlei vormen van therapie die trauma's te lijf (letterlijk) kunnen gaan. Bram Bakker doet de aanbevelingen zelf achterin zijn boekje over goeie auteurs als Bessel van der Kolk (Traumasporen), en lees bijvoorbeeld Lindsay Gibson (Ongezien opgegroeid) of Karyl McBride (Zal ik ooit goed genoeg zijn) maar er is veel meer dat echt de moeite waard is.