Overal boeddha's en hoe ik geen verlichting bereikte

Overal Boedha’s van Marielle Hageman heb ik met veel plezier gelezen.

Als leek op het gebied van boeddhisme was ik in de veronderstelling dat het leven in en rond een boeddhistisch klooster een oase van rust zou zijn. Wat zich echter in en rondom het klooster afspeelt is een universeel verhaal over charismatische leiders en hun volgers. De setting had net zo goed een popster met groupies of politicus met aanhangers kunnen zijn. Waarschijnlijk had zich een soortgelijk verhaal ontwikkeld. Maar de spanning met de uitgangspunten van het boeddhisme (waarvan de basis zeer helder beschreven) geven dit boek een extra dimensie.

Het boek rekent zoals de titel al enigszins suggereert af met een aantal vooroordelen over boeddhisme die we als westerling wellicht koesteren. Maar het knappe is dat het verhaal nergens een hatelijke of cynische toon krijgt. Ik moet zelfs bekennen de nodige sympathie voor “de Monnik” op te kunnen brengen. Je zult toch maar een positie als boeddhistisch uber-monnik bekleden, en vervolgens met zaken als personeel, projecten en –help! - intermenselijke relaties te maken krijgen. Want ja, mensen zijn en blijven nou eenmaal, eh, mensen. Ik zou niet met hem willen ruilen.

De verteltrant is – hoe schrijnend sommige episodes ook zijn - positief, en na elke situatie of gebeurtenis wil je weten wat en daarna weer gebeurt. Het boek is daarmee ook een onverwachte pageturner. Soms zijn de situaties verbijsterend, maar vaak ook heel erg grappig. Hageman verstaat de kunst van (droge) zelfspot. Dat werkt verfrissend werk en geeft het verhaal ook op heel subtiele wijze de nodige diepgang .

Kortom, een zeer geslaagd boek. Ik heb het inmiddels ook aan meerdere vrienden cadeau gedaan.

Ik heb het boek met veel plezier gelezen. Ik vond het dapper dat je jezo kwetsbaar op stelt en je proces te delen met de wereld. Ik vond het mooi om te zien hoe een vers vergeleken werd met de realiteit. Hoe de wereld ervaren wordt en hoe je vast kan zitten in oude systemen of gewoonte. Het heeft me echt tot nadenken gezet. Hoe groot is mijn ego niet en hoe graag wil ik gehoord worden en bevestigd in of ik goed ben of doe. Dit boek is in feite een tree van een hele trap vol treden. Ik zou het vervolg wel willen lezen. Hoe je het hebt los gelaten, de bevestiging krijgen.
Oude gewoonte zijn niet zo snel zichtbaar. Het kost een hele tijd om ze te 'zien'.
Bedankt voor het delen

Zeer verhelderende, amusante en ongewild westerse blik op het Boeddhisme. Vol nuances en persoonlijke terechtwijzingen. De illusie geluk na te jagen leidt misschien tot evenveel verbittering en teleurstelling als het najagen van statussymbolen in het westen, maar leidt tot veel meer inzicht in jezelf. Dat beschrijft Hageman fraai en aannemelijk, zonder zichzelf te sparen. Ik begrijp werkelijk niets van de twee reviews die waarschuwen tegen het boek. Het is misschien uiteindelijk iets te veel van hetzelfde, maar het boek blijft vaart houden en als lezer ben je wel degelijk getuige van een ontwikkeling.

Het boek overal boeddha's is grappig, informatief en vooral erg eerlijk. Het geeft een uniek kijkje in de menselijke geest. Moeilijk voor sommige mensen om toe te geven, maar we zijn niet allemaal perfect. Verre van dat. Ik heb ervan genoten en zou het boek aan iedereen aanraden! Ook aan mensen die niet specifiek in het boeddhisme zijn geinteresseerd.

Ik heb het boek 'Overal Boeddha's' in één adem uitgelezen. Het is een heel toegankelijk en inzichtelijk boek voor zowel boeddhisten als niet-boeddhisten. De schrijfster legt als het ware de acht verzen van Langri Thangpa naast haar werkelijke ervaringen in een Tibetaans klooster in Nepal. De verzen leken in eerste instantie zo helder. Als je zijn adviezen zou volgen, dan word je heel gelukkig. Maar Hageman laat heel duidelijk zien hoe moeilijk het eigenlijk is om zulke 'simpele' lessen te volgen, zelfs als je omringd bent door boeddhisten. Want zo moeilijk als het voor jezelf is om die lessen te volgen, zo moeilijk is het natuurlijk ook voor een ander. Het boek zit vol met hele herkenbare voorbeelden die iedereen eigenlijk elke dag wel tegenkomt... Maar het is geen belerend boek, de zelfspot van de schrijfster is juist heel grappig.

Iemand die 35 jaar is en zo een ego heeft mbt werkstatus had volgens mij niet naar India hoeven gaan. Mijn God wat een kinderlijke gedachten over hoe zij denkt over het samenwerken met de Monnik. Ik vind dat alles uitgaat naar haar onvermogen om haar ego te laten varen of ze wel of niet mag werken voor de Monnik. Dit heeft niets te maken met haar nieuwsgierigheid om zogenaamd verlicht te worden. Zij verleent haar identiteit aan werk, tja...en dan moet je helaas nog veel leren. De gesprekken met andere personen in het boek heb ik ervaren als zeer kinderlijk.

Ik had hier toch echt wel veel meer van verwacht. Het einde vond ik wel heel goed, waarin ze het één en ander uitlegt over zoektocht naar geluk. Maar voor de rest vond ik het een drama..... Verder is het alleen vanuit haar oogpunt geschreven en op mij kwam dit over dat iedereen tegen haar was, zowat iedereen had wel tegen haar gelogen en draaide haar een loer? ...Ik zou wel eens de andere kant van de mensen uit het verhaal willen horen. Kwam op mij allemaal onrealistisch over. Wat niet wil zeggen dat ik vind dat we allemaal mensen zijn, met onze goede kanten en slechte kanten, of je nu boeddhist, monnik, leek, abt, acteur bent. En diepgang zoals op de achterkant staat, nou dat viel ook erg tegen.

mis alle diepgang. blijft alsmaar aan de oppervlakte en wordt eenvoudigweg oervervelend op den duur. hoofdpersoon beweegt zich onophoudelijk in de dramadriehoek waarbij haar posities varieren van slachtoffer, aanklager en redder. baatzuchtig !!! leest als story of prive. geen essentie. veel drama in de marge.