Palmen in de sneeuw

Palmen in de sneeuw is het debuut van Luz Gabás, waarover ze zelf zegt:
In 1953 emigreerde mijn vader naar Guinea, het land van palmbomen, okerkleurige aarde en sterke mannen. Zijn avonturen daar waren de inspiratiebron voor deze roman. Hij was pas 24 en besloot, zoals zoveel Spanjaarden, zijn vaderland te verlaten om zijn fortuin te zoeken in de tropen, in een magische wereld die niet de zijne was, maar die hij daarna niet meer uit zijn gedachten kon krijgen. Altijd als hij foto's bekeek uit die tijd, werd hij weer verliefd op die herinneringen, op de passie van het volk, op de geur van de cacao, op de intens zwarte huidskleur van zijn vrienden die zelfs de tijd niet uit zijn geheugen kon wissen.

Luz Gabás neemt je mee naar het Guinea uit de verhalen van haar vader en dompelt je onder in de smeulende sfeer die op het eiland leeft. Het is een reis in de tijd naar een betoverd eiland waar helaas ook veel misstanden zijn. Je beleeft een stukje geschiedenis en ervaart de persoonlijke verhalen van de kolonisten en de oorspronkelijke bewoners.

Het verhaal begint met een hartverscheurend afscheid in het verleden op het eiland maar tussen wie weet je nog niet.
Dan maak je in 2003 kennis met Clarence, dochter en kleindochter van kolonisten. Haar familie reageert net zo op het verleden als de vader van Gabás. Wanneer ze een brief uit die tijd in handen krijgt waarin staat dat ze misschien een halfbroer heeft gaat ze op onderzoek uit. Ze wil weten wat voor familiegeheimen er zijn en wat er in het leven van haar vader gebeurd is.
Het tweede hoofdstuk start in 1953 waar de lezer kennis maakt met de broers Kilian en Jacobo die Spanje verlaten om op de cacaoplantages te gaan werken. Jacobo is er al eerder geweest maar voor Kilian gaat er een wereld open en hij heeft moeite met aanpassen. Nu blijkt ook het verschil tussen de broers. Jacobo voelt zich verheven boven de inlandse bevolking en wil vooral feesten en geld verdienen. Kilian voelt zich juist betrokken en vat een hopeloze liefde op voor een inlandse vrouw.
Het is een indringend en mooi verhaal dat neergezet wordt, wat stopt bij het trieste afscheid. Pas als Clarence verder komt met haar onderzoek en beetje bij beetje ontrafelt wat er gebeurd is kom je de afloop te weten. Clarence stelt zich dan de vraag of ze dit geheim wel had moeten bloot leggen. Iets om ook als lezer over na te denken.

De schrijfstijl roept sfeer op en schildert als het ware een film die je in gedachten kan afspelen. Er wordt heel uitgebreid beschreven en verteld, soms iets te zodat je aandacht even inzakt.
Het boek wilde ik lezen omdat ik zag staan dat het werd aangeraden voor de lezers van Maria Duenas en Julia Navarro. Twee auteurs die ik ontzettend mooi vind schrijven en waarvan ik een bladzijde weleens twee keer lees omdat ik zo van de schrijfstijl geniet. Wat mij betreft kan ze aan deze auteurs (nog) niet tippen maar heeft ze wel een indringende en fijne schrijfstijl. Er zijn momenten in het boek waar ik dit wel even zag. Het is zeker een auteur om in de gaten te houden.

Palmen en sneeuw
De titel is erg mooi gevonden en wordt in het boek duidelijk gemaakt. Het gaat om twee totaal verschillende werelden die elkaar ontmoeten. Palmen en sneeuw gaan niet samen en dat blijkt als de kolonisten uiteindelijk moeten vertrekken. Vanuit alle kanten en emoties wordt het onafhankelijk worden van het eiland uitgelicht. Personages die je hebt leren kennen geven hun gevoel en gedachtes hierover. Dit levert een scala van emoties die de personages beleven. Dit roept tijdens het lezen begrip en meeleven op maar ook afkeer en onbegrip.

Het verhaal in het verleden sprak me het meeste aan en vond ik ook qua opbouw en geloofwaardigheid het beste in elkaar zitten. Bij de ontknoping waren er net iets te veel toevalligheden.
Wat niet wegneemt dat dit een mooi boek is waarin geschiedenis en fictie samen een meeslepend verhaal vormen vol passie en levendige personages.

Heel mooi boek. Leest vlot. Het is nu al een aantal jaar geleden dat ik dit boek heb gelezen, maar het is wel echt een boek dat je bij blijft. Laat je zeker niet afschrikken door het aantal bladzijden, wanneer je leest zou je wensen dat het nog dikker was! Zeker een aanrader!

Het boek vertelt over de zoektocht van een Spaanse vrouw naar een familiegeheim. Je wordt meegenomen vanaf 1953 in het leven van twee broers die op een tropisch eiland op een cacoa plantage werken en door daar te zijn in allerlei verwikkelingen terecht komen met de oorspronkelijke bewoners van het eiland. Het is erg beschrijvend geschreven, je voelt de tropische temperatuur en daarna weer de koude omgeving van de Spaanse Pyreneeën. Prachtig om ook een stukje Spaanse geschiedenis mee te maken.
Ik vond het een erg mooi verhaal. Het boek doet me denken aan de verhalen van Julia Navarro en Maria Duenas. Een aanrader voor wie van familie-intriges houdt en van dikke boeken!

Een verhaal over het koloniale verleden van Spanje, dat spreekt me wel aan.
Ik was daarom erg benieuwd naar dit boek van Luz Gabas en zag erg naar het lezen ervan uit.
Het verhaal begint bij de zoektocht van Clarence - die begint in 2003 - naar het verleden van haar familie, vader en oom, beiden werkzaam op cacaoplantages op het tropische eiland Fernando Poo.
Ze kwamen op het eiland terecht doordat de familie het in hun ogen saaie Spanje - en wel de Pyreneeën - ontvluchtte, op zoek naar een beter bestaan met meer rijkdom.
Dat deel van het verhaal begint in 1953.
Clarence reist in de voetsporen van haar vader en oom naar het eiland en doet daar een bijzondere ontdekking, die haar familie geschiedenis behoorlijk op zijn kop zet.
Het verleden blijkt heel anders te zijn dan wat ze eerder aldoor gedacht heeft.
Het boek geeft een mooie inkijk in de geschiedenis van het Spaanse koloniale verleden, maar is tevens een roman, een fictieve liefdes geschiedenis.
Die combinaties vond ik heel plezierig lezen, mede vanwege de vlotte schrijfstijl van Luz Gabas.
Ik kon me goed inleven in de personages, waardoor ik totaal geen moeite had met verder lezen van het verhaal.
De sfeer in Fernando Poo, het huidige Bioko, een eilandje voor de kust van het Afrikaanse Equatoriaal Guinee, wordt door de auteur heel goed weergegeven.
De warmte van het klimaat, de klamheid, het lichtvoetige sociale leven, zo anders dan in het veel saaiere Spanje, de verhoudingen met de oorspronkelijke bewoners, de Bubi, het wordt allemaal heel goed beschreven . Je voelt de warmte, het vocht in de lucht, je ruikt de bloemen en planten, je ziet de mensen , hoe ze met elkaar omgaan, geweldig om te lezen!
Erg leuk en ook wel spannend, om langzamerhand tijdens het lezen achter de ware familie geschiedenis te komen.
Ik heb het boek – hoewel het van mij persoonlijk wel wat korter had mogen zijn – met veel plezier gelezen en waardeer het met 4 sterren.
Een aanrader, vooral voor wie van romantiek, familie geheimen en de sfeer van een koloniaal verleden houdt.

Fantastisch boek ik hoop meer van deze schrijver te lezen.

Wat een heerlijk boek! Ben op de helft en zit een helemaal in! Prachtig verhaal. Erg blij mee.

Als ambassadeur van het boek Palmen in de Sneeuw door
Luz Gabas werd ik gevraagd door uitgeverij Wereldbibliotheek een reactie te geven als het boek gelezen was.

Een woord voor dit boek bestaat niet. Het is een boek van ruim 700 bladzijden en normaliter heb ik gauw van, tja 700 bladzijden, dat kan vaak met minder bladzijden toe, maar nee, niet met dit epos.

Een debuut van de Spaanse Luz Gabas over Clarence die een geheimzinnig fragment ontdekt uit de tijd dat haar vader in Afrika werkte.
Het verhaal neemt je mee naar Spaans Guinea nu Equatoriaal Guinea, de tijd van onderdrukking, koloniaal tijdperk, en de roep, opkomende verlangens naar vrijheid door de onderdrukte zwarte bevolking worden goed weergegeven.

Het is een stuk geschiedenis dat niet erg bekend is maar als je eenmaal mee gaat op speurtocht naar het verleden van Clarence wordt steeds meer duidelijk. Fictie en Non Fictie door elkaar heen.

Zelf komt Clarence zaken tegen die ze wellicht liever niet zou willen weten en wat te doen met deze informatie. Hoe was haar familie en het geheim van vader en oom erg schokkend.

Kortom een machtig epos, verhalend en geschiedenis in een treinvaart lees je door het boek heen, je zou Clarence willen helpen met haar speurtocht. Een ticket boeken en naar Equatoriaal Guinea afreizen en samen het onderzoek verrichten.

Een prachtige roman goede uitwerking van de personages en de wederom donkere geschiedenis. Een boek dat blijft hangen, voor de liefhebbers van dit genre een must. Mooi kado voor feestdagen.

Veel meer inhoud dan de film. Helemaal top om te lezen. Echt een aanrader heb het op 2 dagen uitgelezen