Portret van een vrouw

Dit verhaal nam me mee vanaf de eerste pagina en heeft me niet losgelaten tot het einde toe. Wat een ongelooflijk goed verhaal! Werkelijk elk los eindje wordt afgewerkt, en naar tevredenheid! Dit is zeker één van mijn nieuwe favorieten en deze ga ik aan heel veel mensen aanraden!

Ken je dat? Het gevoel nadat je in een boek bent begonnen en dat je dan werkelijk iets anders MOET doen? Bijvoorbeeld werken? Het boek in je gedachten blijft bij elke handeling die je ook doet. Met wie je ook praat. Dat je staat te dromen over het verdere verloop?

Het boek van Jojo Moyes ‘Portret van een vrouw’, een titel die helaas niet echt bijpassend is vind ik.
De titel letterlijk vertalen was naar mijn inziens beter geweest.
Maar dit boek van haar is een voltreffer! ‘Voor Jou‘ was een uitstekend boek, een tranentrekker. ‘Portret van een vrouw’ Als het mogelijk is, nog beter!
Het bevat een brok geschiedenis, een deel romantica, twee handen vol met droefheid en verdriet. En alles wordt samen gevoegd in één verhaal met mysterie.

Als het eerste deel eindigt blijf je met vragen achter en is het ronduit ergerlijk dat je voor je gevoel opnieuw moet beginnen in het verhaal.
Maar al snel heeft het tweede deel je ook in je greep. Een deel van het verhaal is logisch en je zou kunnen zeggen voorspelbaar. Maar oh, het tegendeel is waar! En dat is absoluut een pluspunt!

Vond ik ‘Vier plus één‘ wat tegenvallen, maar dit boek maakt het dubbel en dwars goed.
Na mijn werk, ben ik op de bank geploft en heb ik het weer in één ruk verder én uitgelezen!

Zo levendig is het verhaal en de personages. Hoe ergerlijk echt ze van het papier afspattend dat je ze het liefst een draai om hun oren zou geven. ‘Hoe kunnen ze dat nu doen?’ of ‘Hoe kan Aurélien dat nou zeggen!’
Ontzetting over de Eerste Wereldoorlog, die net zo verschrikkelijk was als de Tweede wordt duidelijk door Jojo’s beeldende schrijfstijl. Zo beeldend dat je er van huivert van afschuw. Ook laat ze zien dat elk verhaal twee kanten heeft, dat het nooit zwart-wit is en dat we uiteindelijk we allemaal mensen zijn.
Ook ben ik Jojo Moyes dankbaar dat ze het verhaal in deze tijd liet afspelen, het is een weinig, werkelijk bekende oorlog die overschaduwt wordt door de Tweede, terwijl ze beiden net zo afschuwelijk zijn. Het is leerzaam om ook meer over deze tijd te weten te komen en ook die mensen niet te vergeten en te herdenken.

Het einde van het boek is verrassend en uitstekend bedacht. Een echt Moyes- einde!
Het feit is, wat ik aan het begin aangaf dat ik de Nederlandse titel niet de beste vind. Maar de cover is absoluut prachtig vormgegeven!Delen zijn hoogglans en delen zijn mat, wat het nog meer diepgang geeft dan de kleuren al deden. Van de Engelse versie zijn twee covers beschikbaar. waarvan één er op lijkt en de andere wijkt met alles af. Dit is tot nu toe één van de weinige keren dat ik de Nederlandse cover mooier vind dan de oorspronkelijke.

Normaal gesproken lees ik wat luchtigere boeken, maar dit boek is een absolute aanrader!
Spannend en boeiend van begin tot eind. Ik ging er helemaal in op en kon het erg moeilijk wegleggen.
Geschreven vanuit twee verschillende vrouwelijke personages in verschillende tijden.
De manier waarop de twee personages verweven zijn is ontzettend knap.
Aanrader; lees eerst ' een week in parijs'. In dit boekje kun je ook al lezen over deze personages.

Deze recensie verscheen eerder op Adorablebooks.nl:
YES! Eindelijk een nieuwe Jojo Moyes. Ik heb alle boeken van haar (die in het Nederlands uit zijn gekomen) gelezen en ben onwijs fan van Jojo. Ze is een briljante schrijfster en weet je op het juiste punt te raken en mee te slepen in haar verhaal.

Het verhaal liep vanaf de eerste bladzijde al prima. Een goed tempo, een fijne schrijfstijl en een boeiend verhaal. In het eerste deel leer je de Franse Sophie kennen, ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Wanneer dit deel ten einde komt weet je zoveel van haar dat je haar als een persoon hebt leren kennen. In het tweede deel lees je over Liv, dit verhaal speelt zich af in het heden. Met Liv voel ik een hele sterke connectie: haar personage spreekt me zó erg aan. Haar verhaal raakt me tot op het bot.

Uiteindelijk komen beide verhalen samen, en hoe! Vanaf dit moment was ik continu in spanning, omdat ik wilde weten hoe het zou aflopen. Zou het allemaal goed komen? Of juist niet? Wat een spanning weer, jeetje. Gelukkig las Tedje het boek ook en kon ik er over praten. Fijn, zo’n leesbuddy. Dit was echt weer een typisch Jojo Moyes verhaal. Je hebt halverwege een droomscenario in je hoofd van hoe het verhaal zal aflopen, maar blijft je gedurende het hele verhaal afvragen hoe het nou afloopt. Eenmaal bij het einde loopt het vaak af zoals jij dacht, met net wat kleine veranderingen.

Ik hoop dat er nog véél meer boeken van Jojo verschijnen komende tijd. Jojo is niet weg te denken uit de boekenwereld, ze is een geweldige romanschrijfster. Portret van een vrouw is niet alleen een praaltje in je boekenkast, ook het verhaal zul je altijd met je meedragen.

Prachtig boek, tot op het laatste echt spannend!
Soms iets langdradig waardoor je soms pagina's gaat 'snellezen'.
Voornamelijk op het einde wordt het erg spannend! Zoals alle boeken van Jojo Moyes zijn de laatste 50 pagina's voorstukken van andere boeken en dat is soms wel vervelend als je denkt dat je nog een stuk te gaan hebt.

Eerst het boek 'Een week in Parijs' gelezen en daarna deze gaan lezen. Erg jammer dat het om dezelfde personen gaat, maar de feiten compleet anders zijn. Erg jammer dat ze zich niet aan haar eigen boek heeft gehouden.

Wat heb ik genoten van 'Portret van een vrouw'! Je volgt het verhaal van twee vrouwen die in verschillende tijden leven: Sophie uit Frankrijk tijdens WO1 en Liv uit het Engeland van (ongeveer) nu. Vanaf bladzijde één neemt de schrijfster je mee in het verhaal en wil je weten hoe het verder gaat met de twee vrouwen en wat het verhaal is achter het schilderij. Een prachtig en meeslepend verhaal over ware liefde, ik heb zoals van ouds weer genoten van Moyes!

weer zo'n niet weg te leggen verhaal van jojo moyes, die net als in 'De laatste liefdesbrief' heel kundig verleden en heden met elkaar verweeft en elkaar laat versterken.
ik kijk elke keer weer uit naar een nieuwe jojo moyes, want dat betekent uren op de bank lezen, huilen en meeleven.
pas op: waterproof make-uppen voor je hieraan begint, en lees je in de trein? neem zakdoekjes mee.

Het verhaal begint in de tijd van de Eerste wereldoorlog. Je maakt kennis met Sophie en alle grillen die zij ondervind wanneer haar Franse dorpje bezet wordt door de Duitsers. De pure hulpeloosheid maar ook zeker de Moed en Kracht van Sophie spat gewoon van de bladzijden af. Normaal hou ik helemaal niet van historische romans of wat dan ook. Maar dit verhaal had me gewoon te pakken. Ik wilde meer weten ik wilde door blijven lezen. Soms met een lach en een aantal keer ook zeker met een traan. Maar de brok in mijn keel en de onderliggende spanning bleef.
Het verhaal gaat vervolgens verder in 2006 Liv heeft een zware tijd achter de rug en houdt zich vast aan een bijzonder schilderij. Maar dan willen de oude eigenaren dit schilderij terug hebben en daarmee van haar ontnemen. Echter is dit schilderij alles voor Liv omdat het een van de weinige dingen is die haar echt kracht en steun geven. Liv is dan ook vastbesloten om alles wat er te weten is over dit schilderij te achterhalen. Maar het wordt haar niet gemakkelijk gemaakt en Liv wordt heel erg op de proef gesteld.
Ook Liv is zo levendig neergezet dat het voelt alsof je een vriendin van haar bent. Je Liv echt kent en je alles met haar mee leeft en voelt.

De overige personages in dit boek zijn allemaal stuk voor stuk enorm levendig omschreven. Over deze personages weet je iets minder maar dit zet ze min minder krachtig en belangrijk neer voor het verhaal. Jojo Moyes haar schrijfstijl is zo bijzonder en prachtig dat ze je weet te raken diep, diep van binnen.
Het verhaal dat ze in Portret van een vrouw schrijft is bijzonder, hartverwarmend en hartverscheurend tegelijk.

Dit boek heeft zich diep in mijn hart genesteld en me betoverd van het begin tot het einde. Portret van een vrouw is een echte Jojo Moyes topper!

‘Portret van een vrouw’ is een van mijn lievelingsboeken!

'Portret van een vrouw' is verdeeld in twee periodes. Het verhaal van Sophie start in 1916 en dat van Liv in 2006. Sophie leeft in een Frankrijk dat is bezet door de Duitsers. Bezittingen zijn schaars, de meeste mannen vechten in het verzet en aan het front. Vrouwen en kinderen zijn achtergebleven met de ouderen en proberen te overleven. De mensen zijn op elkaar aangewezen en moeten elkaar kunnen vertrouwen zodat de gemeenschap sterk blijft en de bezetting kan overleven. Maar zoals altijd en in iedere oorlog is er sprake van verraad. Doordat er verdeeldheid onder het volk is, gedreven door honger, het doen van (on-)terechte aannames en jaloezie is er weinig nodig om onrust te veroorzaken. Precies die sfeer komt snoeihard binnen tijdens het lezen. De honger en wanhoop zijn voelbaar, zo ook de kou. Sophie is sterk maar ook kwetsbaar, volhardend maar emotioneel. Ze doet alles voor haar familie, alles.

Liv leeft in een periode waarin materialisme en geld de boventoon voeren. Wat zij wil is voor anderen ondenkbaar en dus niet realistisch. Sophie en Liv hebben meer met elkaar gemeen dan het schilderij, ze zijn sterke vrouwen die gaan voor waar ze in geloven maar hebben hun kwetsbare kanten. Dat maakt hen menselijk en dat maakt het verhaal onweerstaanbaar mooi.

De kracht van beide vrouwen spat gewoon van het boek af. Onwaarschijnlijk zijn de situaties waarin ze zich begeven. Hard en niets ontziend was die periode waarin de oorlog gaande was en Liv voert haar oorlog op een geheel andere wijze. Jojo Moyes weet als geen ander hoe een dergelijke sfeer weer te geven. In een geweldige setting word je het verhaal ingezogen, je moet het uitlezen. De personages zijn zo boeiend, zo echt en prachtig uitgewerkt, je ziet het gewoon voor je. Een tweetal personages die erg veel indruk hebben gemaakt zijn Mo en Paul. Mo vanwege haar cynisme en humor en Paul vanwege zijn oprechte keuzes die hij maakt in dit verhaal.

Jojo Moyes, auteur van meesterlijke en menselijke verhalen. Zij weet als geen ander de gevoelige snaar te raken en toch een objectief verhaal neer te zetten. Die combinatie maakt haar boeken stuk voor stuk bijzonder en tot een groot succes. Zo ook dit boek, dat kan niet anders. Met flashbacks van Sophie en de ontdekkingen die Liv doet is het behalve een prachtig verhaal ook spannend. Je hebt geen idee hoe het gaat aflopen. Vooral omdat het eerste deel eindigt met een cliffhanger die je bijna doet vloeken.

De combinatie tussen het heden en verleden is zo mooi in balans, zo goed doordacht en beschreven dat het moeilijk is om het boek weg te leggen. Omdat het plaatsje Saint Péronne totale vernietiging kende na WO1, de transporten richting Duitsland vonden daar ook plaats, is het verhaal erg realistisch. Het laat een indruk na en bezorgt je kippenvel.
Moyes bezit de gave om je als lezer een brok in de keel te bezorgen en je tegelijkertijd iets mee te geven. Een ervaring op zich, elke keer weer. Het verhaal is pakkend, heftig en bijzonder en je kunt totaal niet voorspellen welke richting het uit zal gaan. Laat je verrassen, geniet en zorg voor een pak zakdoeken. Diep geroerd en geëmotioneerd is het onmogelijk om een andere waardering te geven dan vijf indrukwekkende sterren.

Intens mooi geschreven en een prachtig verhaal. Mooi hoe Jojo het verleden en heden in elkaar laat vloeien.