Prinses Leentje & de weg naar het hart

Prinses Leentje is een heel leuk, origineel verhaal heel geschikt voor kinderen vanaf circa 4 jaar. De thema's die aan bod komen (bijvoorbeeld ouders die ruzie met elkaar maken) maken dit boek heel geschikt om aan de hand hiervan met kinderen in gesprek te gaan.
Het gedichtje aan het einde van het boek is ook prachtig!

Prinses Leentje en de weg naar het hart is het kinderboekendebuut van Babette van Veen. De voorkant van het boek ziet er mooi en aantrekkelijk uit. Helaas komen de tekeningen in het boek minder goed tot hun recht. De stijl en het kleurgebruik lijken niet meteen heel aantrekkelijk voor de doelgroep (kinderen vanaf vier jaar).

Wat ik een pluspunt vind, is het verhalende van dit boek. Er is veel tekst waardoor Van Veen genoeg ruimte heeft gecreëerd voor een echte verhaallijn. Op zich heeft ze deze verhaallijn ook wel neergezet, maar er gebeurt te weinig om de aandacht vast te houden. Met Helena lazen wij steeds korte stukken voordat ze ging slapen, maar na zo’n drie keer wilde ze liever een ander boek lezen dan verder gaan in Prinses Leentje en de weg naar het hart.
Hoewel bepaald taalgebruik voor de volwassene geforceerd kan aanvoelen, zijn dit wel de enige momenten in het boek die Helena leuk vindt. Kokkie de kokkin noemt bijvoorbeeld de koning en koningin op één pagina ‘stelletje oliebollen’, ‘koninklijke pannenkoeken’ en ‘stelletje eierkoeken’. Zo worden door het hele boek verschillende grappige benamingen en uitspraken gebruikt. De reden waarom het gemaakt aanvoelt, is naar mijn idee omdat dit steeds weer andere uitspraken zijn. Ook de momenten waarop deze uitspraken op hun plaats zijn, lijken daarvoor speciaal gecreëerd te zijn. Maar zoals gezegd, Helena vond dit wel heel grappig.

Dit boek gaat over een vrij ingewikkeld onderwerp. De koning en koningin zijn niet meer verliefd op elkaar en maken vaak ruzie. Hun dochter, prinses Leentje, heeft hier natuurlijk veel last van en gaat zelf proberen dit probleem op te lossen. Hoewel het een goed onderwerp is om over te schrijven (aangezien er veel kinderen zijn die deze situatie helaas ook uit de praktijk kennen), is het voor de jonge lezers meteen ook wel een ingewikkeld onderwerp. Een onderwerp als ‘de dood’ is ook niet makkelijk, maar wel een stuk concreter. De situatie waarin ouders elkaar niet meer lief vinden, ruzie hebben, niet meer verliefd zijn en niet weten hoe daar mee om te gaan, is lastig, ook voor oudere kinderen.

Naar mijn mening was het beter geweest om een duidelijkere doelgroep te kiezen. De gekke uitspraken zijn grappig voor de jongere kinderen zoals Helena terwijl het onderwerp, althans de invulling hiervan, en soms ook de invulling van de ontmoeting met andere figuren, meer geschikt zijn voor oudere kinderen. Wanneer Leentje boertje Borre ontmoet bijvoorbeeld, wordt dat niet met zoveel woorden gezegd maar wordt daar wel een gevoel van verliefdheid beschreven. Het gevoel van Leentje was niet herkenbaar voor Helena terwijl een ouder kind hier misschien wel iets in kan herkennen. Het boek sluit niet helemaal aan op vierjarigen. Zelfs tijdens de reis van Leentje zijn de avonturen niet zo aantrekkelijk dat zij de aandacht van een jong kind vasthouden.

Helena heeft het boek niet helemaal uit gelezen dus ik weet niet of zij nog iets mist aan het einde, persoonlijk vond ik het jammer dat het verhaal niet afgerond voelt. De koning en koningin komen er wel achter dat ze beter alleen vrienden kunnen zijn (al lijken ze wel van plan om onder één dak te blijven wonen? Dat vind ik dan weer vreemd en onrealistisch). Vervolgens gaat het verhaal verder met Leentje tijdens haar reis. Je komt er niet achter hoe het verder gaat, nadat Leentje haar wens heeft gedaan. Gaan de koning en koningin echt uit elkaar? Blijven ze inderdaad onder één dak wonen? Hoe gaat Leentje met de situatie om? Het is een gemiste kans om hier niks over te schrijven. Een scheiding is nooit rozengeur en maneschijn, dat maakt het ook zo lastig. Dit boek eindigt eigenlijk aan het begin van de lastige periode. Het zou kinderen juist kunnen helpen om te lezen hoe Leentje met de scheiding om gaat.

Van Veen heeft een lastig maar actueel onderwerp gekozen om over te schrijven. Hoewel ik het idee heel goed vind, mist het verhaal toch een aantal cruciale dingen.

Wat een geweldig boek is dit. Hele mooie tekeningen en een erg mooi verhaal. Ik heb inmiddels zo’n 10x voorgelezen aan dochter van 6 en ze krijgt er geen genoeg van. En, ik ook niet :). Het boek bevat een mooie boodschap. Aanrader voor kindjes met gescheiden ouders. Ik hoop op een vervolg!

Geschreven bij Prinses Leentje & de weg naar het hart

Wat ik jammer vind is de invulling die de schrijfster geeft aan de emoties van Leentje.
Voorbeeld: Leentje vindt haar ouders knettergek, maar weet haar emoties om te zeggen in de vertaling: mijn ouders zijn niet gelukkig en hebben liefde vanuit het hart nodig (de weg naar het hart). Da's wel heel knap voor een zo jong kind, prinses of niet. Ik geef het toch 3 sterren en beveel het boek aan, omdat het thema actueel is en je kunt natuurlijk altijd een eigen draai geven aan de invulling van het verhaal en bespreken van bepaalde emoties.

De foto op de achterzijde van het boek doet totaal geen recht aan die frisse Babette van Veen - is ze dat eigenlijk wel?