Rijke mensen sterven niet confronterende ontmoetingen in Congo en Rwanda

Anneke Verbraeken Rijke mensen sterven niet
Fascinerend verslag over de geschiedenis en de toestand van nu in Rwanda en Congo gebaseerd op eigen ervaringen.
Indeling: 5 delen, met achterin een korte geschiedenis van Rwanda, Congo en Burundi. Plus een lijst met verklaringen en afkortingen.
Inhoud: Sinds 2009 heeft Anneke regelmatig een bezoek gebracht aan Rwanda en Oost-Congo. Persoonlijk is ze betrokken geraakt doordat Victoire Ingabire Umuhozo haar tijdens een persconferentie in Nederland vroeg of zij een boekje wilde schrijven over haar achtergrond en politieke visie. Victoire ging zich kandidaat stellen voor de presidentsverkiezingen van 2010. Zij hoopte Paul Kagame te verslaan. Maar de lange arm van Kagame was en is overal aanwezig: hij schorste kritische kranten, journalisten werden gearresteerd, demonstranten opgepakt. Victoire wilde iets doen aan het verschil tussen rijk en arm, het rijke Kagali (hoofdstad van Rwanda) en het arme platteland, ze wilde zorgen dat de mensenrechtenorganisaties hun werk konden doen, ze wilde het totalitaire regime vervangen door een meer democratische regering. Vanaf het moment dat Victoire in Rwanda terugkwam, kreeg ze te maken met pesterijen van de autoriteiten: inbraak in haar woning, computer gehackt, haar huurwoning werd opgezegd. Het resulteerde in haar gevangenneming met de onterechte beschuldiging dat zij met geweld het regime omver wilde werpen. Nog altijd zit zij gevangen. Anneke heeft haar met veel moeite een keer opgezocht in de gevangenis. De man en kinderen van Victoire hangt een uitwijzing uit Nederland boven het hoofd, omdat ook de Nederlandse ambassade in Rwanda (!) haar handen vuil gemaakt heeft. Handelsbelangen tussen Nederland en Rwanda spelen hierbij een rol. Dat Nederland samenwerkt met een totalitair regime dat geen scrupules kent ten opzichte van de eigen, arme bevolking wil niet doordringen!
Anneke vertelt over haar reizen naar Rwanda en Oost-Congo. Haar contacten met mensen uit deze gebieden die haar begeleiden en beschermen leveren een boeiend verhaal op. Misstanden worden blootgelegd zoals corruptie bij de verkiezingen, genocide in Rwanda, ontvoeringen, martelingen, afluisterpraktijken, geld van buiten dat in de zakken van de rijken terecht komt, onbegaanbare wegen (waar door Nederland ook geld voor gegeven is!), geen scholen, geen ziekenhuizen. Rijken wonen in huizen, zij sterven niet.
In 2016 heeft het parlement een grondwetswijziging goedgekeurd, waardoor Kagame tot 2035 president kan blijven!
Na acht jaar in deze gebieden rondgereisd te hebben, heeft Verbraeken ook geen oplossing. De Rwandezen en Congolezen zullen daar zelf mee moeten komen en wij moeten leren om niet haastig allerlei oplossingen aan te dragen.
Belangrijk is wel, dat we dankzij haar boek met een andere blik naar deze gebieden kijken en meer weten over de achtergronden daarvan. Verbraeken geeft achterin haar boek ook een korte geschiedenis van deze gebieden wat heel verhelderend is. Haar verhaal is goed onderbouwd. Het is boeiend geschreven, ook doordat zij haar eigen reizen, anekdotes en ontmoetingen met mensen erin verwerkt heeft.
Ze schrijft in een vlotte stijl, met telkens net genoeg spanning aan het einde van een hoofdstuk om direct door te gaan naar het volgende!
Chapeau voor dit boek en de moedige journaliste die het geschreven heeft!
Van Uitgeverij Atlas Contact mocht ik de drukproef van dit boek lezen. Dank daarvoor!

Rijke mensen sterven niet is het confronterende en indrukwekkende verhaal van Anneke Verbraeken die als journalist verschillende jaren heeft gewerkt in oa Rwanda en Congo. Landen waarover we eigenlijk in de media niet zoveel meer horen, maar die nog altijd alles behalve stabiel en betrouwbaar blijken te zijn.
Het boek is gevuld met haar eigen belevenissen in beide landen, maar ook met verhalen van de mensen die zij daar heeft ontmoet. Verhalen over mensen die onschuldig achter de tralies verdwijnen zonder ook maar enige kans op een eerlijk proces. En verhalen over mensen die blijven strijden voor vrijheid en democratie, ondanks bedreigingen en martelingen. Corruptie, vriendjespolitiek, martelingen, verdwijningen en machthebbers met teveel macht, het is er nog altijd aan de orde van de dag.
Ook Verbraeken zelf krijgt te maken met bedreigingen als zij te openlijk spreekt over wat er allemaal gaande is in het land. De veiligheidsdiensten van president Kagame blijken zelfs tot in Nederland hun werk te (kunnen) doen.
Het is een heftig verhaal om te lezen, maar door de toegankelijke en prettige schrijfstijl is het geen zwaar en ingewikkeld boek geworden. Juist niet, het boek leest makkelijk en het onderwerp maakte ook dat ik door wilde lezen. Ik heb het gelezen met Google geopend naast mij, zodat ik af en toe dingen op kon zoeken die verteld werden. Of bepaalde mensen kon opzoeken.
Achterin het boek staat een chronologisch verslag met een korte geschiedenis van de regio. Ook wordt nog vermeld hoe het op het moment van verschijnen van het boek met iedereen gaat die voorkomt in het boek. Erg prettig vond ik dat, ik was daar persoonlijk wel benieuwd naar.
Wat mij betreft zeker een aanrader!

Geschreven bij Rijke mensen sterven niet

Rijke mensen sterven niet.
Anneke Verbraeken
“Leest als een thriller … maar is bizarre realiteit!”
Anneke Verbraeken verdient een groot compliment en heel veel waardering. Niet alleen voor dit boek, meer nog voor haar vasthoudendheid en doorzettingsvermogen om transparantie te brengen in de situatie van het Grote Merengebied in Oost-Congo en Rwanda. Ze heeft een helder betoog geschreven over de ontwikkelingen vanaf 2009 tot dec 2016 en daarvoor veel reizen in deze gevaarlijke gebieden ondernomen.
Ben je niet zo goed op de hoogte met de situatie en de geschiedenis van dat gebied lees dan eerst (achterin he boek) de korte historische beschrijving.
De aanleiding van het boek is de ontmoeting met Victoire Ingabire Umuhoza. Zij stelde zich kandidaat voor het presidentschap van Rwanda, het land waar Paul Kagame een dictatoriaal bewind voert.
In 2009 onderneemt Verbraeken haar eerste reis, eigenlijk nog heel naïef, zich er niet van bewust dat elk woord, elke stap, elk gebaar consequenties heeft en wordt opgemerkt door de aanhangers van Kagame. Ze beschrijft haar eerste ervaringen en het ‘daarna-door-gaan’ als: Neus dichtknijpen … het diepe in ….. maar wel altijd papieren, paspoort, kopieën, accreditatie bij je hebben!
Tijdens de eerste reis wordt ze door Sylvestre begeleid. Zonder begeleiding van ingevoerde, door de wol geverfde mensen, kom je hier geen stap verder. Híj heeft in de gaten dat er stiekem foto’s van haar worden gemaakt door de ‘charmante’ voorlichter van de mijnen! Pottenkijkers niet gewenst!
Sylvestre wordt een jaar later ontvoerd, gemarteld, gevangen gehouden op de meest verschrikkelijke plaatsen. Hij wordt ‘vrij’gelaten’, maar is nergens veilig, niet in het ziekenhuis, niet in het klooster, nergens! Door bemiddeling van Verbraeken wordt hij in Nederland toegelaten. Zijn asielprocedure is lang en moeizaam.
De verkiezingen van 2011 zijn levensgevaarlijk voor de leden van de oppositie én voor Victoire die zich kandidaat heeft gesteld. De zittende president Kagame heeft de touwtjes strak in handen. Natuurlijk wint Kagame… de Nederlandse ambassadeur zegt: De verkiezingen zijn eerlijk verlopen!!Vanuit het ooggetuige verslag van Verbraeken concludeer je heel wat anders.
Victoire wordt beschuldigt van genocide, gevangen genomen, gemarteld. In haar huis in Nederland wordt door Rwandezen huiszoeking gedaan, waar de Nederlandse justitie níet van op de hoogte is en dus helemaal géén toestemming voor heeft gegeven. Gevonden stukken worden (zónder Nederlandse toestemming) tegen Victoire gebruikt. De Amerikaanse advocaat van Victoire wordt direct bij aankomst gearresteerd en het land weer uitgezet. Een eerlijk proces?
Ben Knapen vertelt in de Tweede Kamer dat hij gelooft in een eerlijke procesgang in Rwanda? De reden? Handelsbelangen van de Rabobank en Heineken?
Niet alleen Victoire wordt van genocide beschuldigd, ook haar echtgenoot en enkele andere Rwandezen die in Nederland al definitief een status hebben gekregen, zij worden uitgezet!
In Rwanda hebben getuigen hen van genocide beschuldigd. Maar getuigen in Rwanda zijn zeer onbetrouwbaar, ze mogen niets negatiefs van de overheid zeggen. In 2014 stelt dhr Witteveen in Nederland, na zijn onderzoek, dat eerlijke processen in Rwanda onmogelijk zijn. De processen tegen de teruggestuurde Rwandezen dus zeker niet. De Nederlandse regering daarentegen blijft vertrouwen op een eerlijke procesgang! Tijdens de Rwanda Day in okt 2015 in Amsterdam wordt Kagame met alle egards door koninklijk huis en ministers ontvangen!
Verbraeken heeft inmiddels duidelijk te verstaan gekregen dat zij ongewenst is én niet meer veilig in dit gebied!
In haar nawoord geeft zij de laatste informatie over de hoofdrolspelers in dit boek.
Een boek onthutsend en onvoorstelbaar. Dit speelt zich af in onze tijd! In onze wereld.
Voor iedere bewuste burger ‘verplichte’ literatuur!

.

Het is wel een technisch verhaal, je moet goed opletten en er bij blijven.

Dit boek is met stijl en klasse geschreven. Een aanrader.

Journaliste Anneke Verbraeken komt al sinds 2009 in Congo en Rwanda, 2 voormalige koloniën van België. Ze raakte er onder andere bevriend met Victoire Ignabire (Rwandees politica) en Sylvestre Bwira (Congolees mensenrechtenactivist)
Door haar omgang met mensenrechtenactivisten en politici die met een kritische blik naar de landen kijken wordt Anneke uitgeroepen tot vijand van het Rwandese volk.
Dat laatste weerhoudt Anneke er niet van in beide landen de verkiezingen nauwgezet te volgen en er verslag van te doen.
Dat hiervoor veel lef en uithoudingsvermogen nodig is merkt ze iedere keer opnieuw. Ze ondervindt veel tegenwerking van zittende presidenten en rebellenlegers.
Een winnaar lijkt van tevoren te zijn bepaald. De corruptie in de landen is groot.
Tegenstanders van de zittende macht wordt het moeilijk, zo niet onmogelijk, gemaakt een eerlijke campagne te voeren voor hun kandidaatschap.
Om de kans op vergiftiging zo klein mogelijk te houden, eet een presidentskandidaat van de tegenpartij voor Rwanda bij een partijbijeenkomst alleen maar van een buffet. En vergiftiging is nog maar één van de manieren om tegenkandidaten onschadelijk te maken.
Stembussen verdwijnen zomaar of zijn niet op de juiste tijd op de juiste plaats. Stembiljetten zijn vaak vooraf voorzien van een handtekening of duimafdruk.
In Congo zijn ongeveer 2 maal zoveel stembiljetten als stemgerechtigden.
Waarnemers van de vredesmacht die de gang van zaken rondom verkiezingen moeten controleren zijn meestal bijzonder onopvallende waarnemers.
Herhaalde malen worden bezittingen geroofd. Aangifte doen hiervan lijkt zinloos. Hiervoor moeten administratiekosten worden betaald.
Bij iedere grensovergang of aanvraag accreditatie komen steeds dezelfde voorwerpen tevoorschijn; een schrift een BIC-pen en een liniaal. En niet te vergeten: Smeergeld, veel smeergeld.
Het is Anneke Verbraeken gelukt het verhaal over verkiezingen en mensenrechten in Congo en Rwanda neer te schrijven als een vlot te lezen thriller. Complottheorieën hoefde hier niet verzonnen te worden. Die waren, en zijn, in. ruime mate aanwezig en verdienden het om op papier te verschijnen. .
Door de spanning in het verhaal heeft dit boek in het genre non-fictie een hoge mate van leesbaarheid. .

In Rijke mensen sterven niet, confronterende ontmoetingen in Congo en Rwanda, schrijft Anneke Verbraeken over haar reizen en ervaringen in Congo en Rwanda. Ik vind het buitengewoon boeiende verzameling situatieschetsen. Avonturen wil ik bijna zeggen, maar dat woord vind ik niet passen bij de situaties in die regio.

Anneke Verbraeken werkt als freelance journalist voor diverse media en in die hoedanigheid bezocht zij de regio sinds 2009 de regio regelmatig. Het boek begint met een kaart van de regio, handig!, en een korte inleiding. Er is aan het einde een korte geschiedenis van Rwanda, Congo en Burundi opgenomen. Ik heb ongetwijfeld niet opgelet, want ik kwam daar pas achter nadat ik alle eerdere delen en hoofdstukken gelezen. Ik kan aanraden deze geschiedenis eerst te lezen, het geeft je inzicht in de complexe situatie in de regio, waardoor je de ontmoetingen van Anneke beter begrijpt en de locaties beter kunt plaatsen. De schrijfstijl is prettig en vlot, en wellicht dat ik daarom ook avontuur noemde, “spannend”, het is op zo'n manier geschreven dat je meeleeft en doorleest. Het pakt. Op allerlei vlakken.

Het boek geeft me een inzicht in recente geschiedenis, maar wat me vooral aanspreekt is de haar inzicht in de geschiedenis. Voor mijn gevoel krijg je deze informatie niet mee wanneer je enkel krant of journaal volgt, die verdieping maakt dit een waardevolle bijdrage. Soms was die verdieping ook schokkend, “dat kan toch niet zo zijn”, dacht ik met regelmaat.

De schrijfster heeft goede observaties en ik onthoud haar conclusies, wat verder naar t einde in het boek zegt ze dat je in deze regio leert vertrouwen te hebben, terwijl alles om haar heen bijna op het tegenovergestelde duiden.

Het boek is goed geschreven, de ontmoetingen door de jaren heen (van 2009 tot nu) zijn boeiend, en je leert net als Anneke een aantal personen goed kennen. Bovendien is het een aanvulling op de algemene kennis van een regio en conflict waar de westerse wereld lange tijd zijn ogen voor sloot. Lezen!

Geschreven bij Rijke mensen sterven niet

Heb ontzettend genoten van dit boek. De auteur neemt je mee naar een probleemgebied dat ik tot nu toe niet goed kende. Via haar ogen ontdek je het gebied, de mensen en de problemen. Het is leuk dat ze ook met humor en zelfspot schrijft over haar journalistieke keuzes en haar ervaringen, ook als ze in Congo gevangen wordt gezet en in de problemen komt met de Rwandese overheid.
Het boek leest als een trein en is van ht begin tot het einde spannend.

Het lezen van dit boek geeft op heel gedetailleerd niveau een inkijk in de betrokken journalistiek maar ook in de gruwelijkheden die dagelijks plaatsvinden in Congo en Rwanda. En deze ervaring is harstikke spannend en aangrijpend.

Geschreven bij Rijke mensen sterven niet

Toegankelijk geschreven
Geeft een kijk op de situatie in DRC en Rwanda die belicht moet worden

.
De auteur heeft een overzicht van de geschiedenis achterin het boek opgenomen. Daar ben ik ook mee begonnen te lezen, het geheugen opfrissen. Goed weergegeven deze informatie.
Vanaf 2009 komt Anneke in Rwanda en Congo, twee van de meest getroebleerde landen ter wereld.
De roman krijgt als ondertitel mee : Confronterende ontmoetingen in Congo en Rwanda.
In deze roman spelen twee personen de hoofdrol.
Het zijn Rwandees oppositieleidster Victoire Ingabira Umuhoza en
Congelees mensenrechtenactivist Sylvestre Bwira.
Het is heel duidelijk dat het beroep van journalist in deze twee landen niet echt bevorderlijk is. Het wantrouwen de corruptie van de regeringen. Men wil dat eigenlijk niet, uiteraard mag je wel positief je verhaal vertellen die mag je publiceren.
Je leest duidelijk welke wegen bewandeld moeten worden voor visa voor accreditatie om verder te mogen.
Er gebeurt ook veel rond de rol van grondstoffen. Masisi is rijk aan grondstoffen en hier wordt er dan ook echt letterlijk om gevochten. De grondstoffen zijn Cotton en Cassiteriet.
Dictators en rebellen worden ook gevolgd en het is duidelijk dat de auteur alleen de waarheid aan het licht wil brengen. Ook van de dictators en rebellen, bekende namen komen duidelijk naar voren.
Blijft heel bijzonder boek zeker omdat je je leven als journalist niet zeker ben. Wat een moed en kracht om toch alles duidelijk in kaart te willen brengen.
Mede wordt je als lezer hierin meegenomen door Victoire Ingabira Umuhoza. Ze hebben elkaar in Nederland leren kennen en zijn elkaar ook nadien regelmatig tegengekomen of juist zelfs was dat de bedoeling volgend afspraak. Hieruit komt zelfs naar voren dat de man van Victoire wordt aangeklaagd voor medewerking aan de Genocide van 1994 tussen Tutsi's en Hutu. De Genocide waar toen een miljoen mensen zijn omgekomen. Terwijl haar man hier niets mee te maken heeft. De rol van Nederland komt ook duidelijk naar voren omtrent hoe NL tegenover deze landen staat en wat men doet om te helpen of men ook kan helpen.
1.000.000 vermoorde mensen vaak ook eerst nog verkracht en maakt niet uit wie. Jongen meisje vrouw of man. Afschuwelijke imaginaire beelden spelen zich af in je hoofd. Baby's die tegen muren worden gegooid of op de grond. Verschrikkelijk wat je allemaal leest.
Mensenrechten activist Sylvestre Bwira begeleid Anneke op de weg om alle informatie te verzamelen over corruptie etcetera.
De beste man blijft niet veel bespaard, familieleden van hem worden voor zijn ogen vermoord. Hijzelf wordt veel later ontvoerd en men vindt hem gelukkig terug, ja inderdaad je moet niet vragen hoe.
Een heftige roman is het geworden waarin ook wordt aangegeven Rijke mensen sterven niet maar huren een huis. Terwijl ander deel van de bevolking het leven laat wegens weinig te eten of andere oorzaken.
Het boek is heftig zoals ik al aangaf, de wegen die Anneke is gegaan zijn zeker niet de gemakkelijkste, sterker nog zeer gevaarlijke wegen. Na het lezen van dit boek heb je een enorm goede indruk hoe het in deze twee landen eraan toegaat. Voor zowel de bevolking als de buitenlanders die proberen duidelijkheid te scheppen. Nogmaals landen waar je je leven niet zeker bent.
Ik kan deze roman zeker aanbevelen om te lezen, verdiepen in elkaar ben ik voor en dan kom je verschrikkelijke nare passages tegen, je bent je wel bewust van die verschrikkingen. Het boek blijft me nog wel een tijdje bij, dus ja inderdaad ga het lezen.
Anneke wat een bijzondere roman van een bijzonder sterke vrouw die achter haar idealen staat en ze ook achterna gaat.