Scarablue

Het verhaal begint met een geheimzinnige en bijzonder griezelige proloog. De proloog geeft verder geen details over het verhaal dat gaat komen, wat intrigeert en je als lezer nieuwsgierig maakt naar het verhaal.

Tijdens een bezoek bij Finn thuis krijgt Ted uitleg over de vele spionage-apparatuur die er bestaat. Finn heeft het dan vooral over nanobots: "Heel kleine robotjes, bijvoorbeeld ter grootte van een bij of een mug, waarin een kleine camera zit. Een mini-drone, dus eigenlijk. Daarmee kunnen ze ongezien de vijand bespioneren." (Pagina 29).

Wat mij direct opviel tijdens het lezen, is dat de schrijfster de termen nanobots en nano-drones niet goed gebruikt. Er is (letterlijk) een groot verschil tussen nanobots en nano-drones: een nanobot wordt gebruikt bij processen op atomaire of moleculaire schaal, oftewel op nanometerschaal. De term nano slaat op de geringe afmetingen, duizend keer dunner dan een haar. Op pagina 129 ziet Ted een nanobot vliegen. Dat is dus onmogelijk. De schrijfster zal hier een mini-drone bedoelen. Mini-drones zijn namelijk in tegenstelling tot nanobots zichtbaar voor het oog. Zo ook wat later in het verhaal: de schrijfster gebruikt het woord nanobots voor zowel mini-drones als ook voor de daadwerkelijke nanotechnologie. Op pagina 174 pakt Finn een van de nanobots op. Als het een echte nanobot was geweest, had Finn deze niet kunnen zien. De schrijfster bedoelde hier dus een mini-drone. Doordat er geen onderscheid wordt gemaakt tussen deze twee, levert dit enigszins verwarring op tijdens het lezen.

Wat mij verder opviel tijdens het lezen is dat het taalgebruik en de opzet van het boek niet geheel consequent zijn wat betreft het taalgebruik voor de doelgroep: kind en jeugd. De ene keer waren de scènes vrij eenvoudig, zo ook het taalgebruik (bijvoorbeeld dat van de rector), maar er waren ook momenten dat er delen zo geschreven waren dat ik het meer voor oudere kinderen en zelfs volwassenen geschikt vond (het gebruik van een scalpel tijdens een zwangerschap en de politieke kwestie over de gezondheidszorg en rechtse partijen). Daarnaast vond ik ook dat het negenjarige jongetje van de Orde dat Jan (de vader van Ted) voor zijn ongeluk ontmoette, te volwassen sprak voor een kind van die leeftijd.

“Scarablue” is (het bovenstaande buiten beschouwing gelaten) een spannend verhaal met een diepere laag. Nanotechnologie, indien verantwoord gebruikt, kan de mensheid helpen. Bijvoorbeeld op het gebied van medische problemen, zoals behandelingen tegen kanker. Maar zoals het met bijna alle uitvindingen gaat, ligt het gevaar van misbruik van de technologie om de hoek. O.M. Teule weet dit gegeven goed en duidelijk in dit spannende kinderboek te beschrijven.

Het is een zeer spannend avontuur, waar je doorheen vliegt als je eenmaal begint. Het is niet alleen voor kinderen, maar vanwege de thematiek zeer zeker ook geschikt voor volwassenen. Het verhaal is spannend door de intriges en complotten waar Ted en Finn achter komen. Ze beginnen steeds meer verbanden te zien. Het wordt hun steeds duidelijker dat de Orde van de Blauwe Scarabee bezig is met een zeer gevaarlijk plan dat op elk moment uitgevoerd kan worden. Tegen het einde van het verhaal stijgt de spanning en volgen de gebeurtenissen elkaar snel op.

Ondanks de bovenstaande kritiek over nanotechnologie en het wisselende niveau van het taalgebruik geef ik “Scarablue” van O.M. Teule vanwege het spannende verhaal en de actuele thema’s die zij behandelt en voor kinderen bespreekbaar maakt, graag 3 sterren.

Scarablue is spannend van begin tot eind. Maar vooral het eerste deel van het boek is echt heel goed, het blijft lang onvoorspelbaar wat er allemaal gaat gebeuren. Prima jongensboek voor 12-14 jaar

Dit boek is spannend van het begin tot het eind. Niet alleen voor teeners, maar ook voor volwassenen

Het is een erg spannend en origineel boek. En goed vormgegeven.
De verhaallijn is pakkend en soepel geschreven door Olga Teule. Een echte aanrader voor iedereen die van spannende page-turners houdt. Het boek is extra leuk omdat er moderne toevoegingen in zijn gebruikt zoals drones!
Echt een boek voor jongens en meisjes van 10 tot 18 jaar!

Geweldig boek. Pakkende verhaallijn, mooi geschreven met oog voor detail en verbeelding. Aanrader voor jeugdige lezers die van spannende verhalen houden!

Scarablue is een erg spannend en leuk boek. In het begin weet je niet goed wat je moet verwachten, maar langzaam aan kom je achter het verhaal. Dit vind ik een groot pluspunt van het boek. Je wil dus blijven lezen om achter de onduidelijkheden te komen. Ik zou dit boek aanraden voor jong en oud.

Leuk en spannend
Zeker een aanrader voor jongens of meisjes rond 12 jaar.
Heel leuk geschreven, alleen een beetje een lang einde.

Scarablue is een enorm leuk, spannend en origineel boek. Het zit vol avontuur, en plot-twists zijn aanwezig. Daarnaast is de verhaallijn erg interessant. Als ik het boek 's avonds begon te lezen, kon ik vaak niet meer stoppen (mijn nachtrust leed hier ook regelmatig onder). Verder zijn de personages in het boek leuk bedacht. Alle karakters zijn stuk voor stuk uniek. Perfect voor jongeren!

Julian, 14 jaar