Serotonine roman

Is de Nachtwacht beter dan de Zonnebloemen van van Gogh? Wat is kunst? Mijns inziens geldt dit ook voor het op waarde kunnen schatten van dit boek van de meester Houellebecq. Als je dit boek kunt lezen, in het perspectief van een schrale samenleving, die gebukt gaat onder neoliberale -postmoderne invloeden, toont zich een extra "laag" waarvan ik heb gesmuld. Lezers die dit boek als een roman lezen, zonder dit schrale decor, missen de diepte, die dit boek voor mij juist zo aantrekkelijk maakt. De schrijver zet aan tot nadenken over waar we nu staan, en schetst rauw waar we naartoe op weg zijn. Een zinloos leven als consument van televisie, porno en reisjes bij wijze van spreken.
Zonder die neoliberale context, als decor, zie je een cynisch karakter met een triest leven; daaronder schuilt echter de echte romanticus die verlangt naar verbinding en medemenselijkheid. Daarmee is het boek een aanklacht tegen de doorgeslagen vrijheid en een over geïndividualiseerde samenleving en een pleidooi voor een waardevolle samenleving, met een moraal. Cynisme en bitterheid als instrumenten om een verlangen naar romantiek en liefde op te wekken. De uitspraken van de hoofdfiguur zijn zo "normaal" in hun absurditeit, dat dit gegeven an sich briljante instinkers van de bovenste plank zijn, waarmee Houellebecq ons steeds weer opnieuw in de spiegel laat kijken. Wie dat spel niet ziet, mist de ware kracht van dit meesterwerk.

Dit boek leest beter weg dan Onderworpen en is dan ook minder literair. Het is niet het beste boek van Houellebecq, maar dat kun je ook niet verwachten als je het met 'De wereld als markt en strijd', 'Elementaire Deeltjes' en 'Platform' gaat vergelijken. Er wordt een man gevolgd die vecht tegen zijn depressie. Er komen allerlei leuke scenes in voor, bijvoorbeeld het helpen van twee meisjes bij het oppompen van hun autobanden (a la 'Lanzarote') en twintig seconden je ogen dichtdoen op de Spaanse snelweg wanneer je weet dat er een ravijn aankomt. Toch blijft het niet bij deze luchtige situaties, de persoon zit met een onverwerkte liefdesrelatie en gaat op zoek naar vorige liefdes en aanknopingspunten in zijn leven, wat gezien kan worden als een soort afscheidstournee. Zijn nieuwe medicatie, die zijn Serotonine niveau beïnvloedt lijkt hem hierbij te helpen, alleen gaat het juist steeds verder bergafwaarts en er is geen plan B.

Een minder geslaagde Houellebecq, i.m.o. 5 sterren maar liefst in de Volkskrant. 'Rijker, voller en warmer' dan De Wereld als Markt en Strijd, noemt de recensent 't. Dat moge zo zijn, dat debuut was dan ook niet echt rijk, vol en warm (wel een stuk korter meen ik me te herinneren). 'Schraal' zou een betere omschrijving zijn van dit boek, zeker vergeleken met toppers als Onderworpen en Elementaire Deeltjes. Waar beide (en eigenlijk al zijn andere romans) nog iets speciaals hadden, is Serotonine ... tja, lastig uit te leggen zonder spoilers, maar waar b.v. Onderworpen het extra laagje had van "zou dit echt kunnen gebeuren?" en ED twee verbonden en op totaal verschillende manier echt boeiende levens beschrijft, ontbreekt iets dergelijks hier ten ene male. Zowel de Volkskrant als NRC menen ook nog te moeten wijzen op het profetische karakter van het boek door vergelijkingen te trekken met de gele hesjes beweging; volstrekt oppervlakkig: Frankrijk kent al jaren gewelddadige boerenprotesten. Aan zowel Houellebecq als de recensenten het verzoek volgende keer beter hun best te doen.

Geschreven bij Serotonine

interessant onderwerp maar ik betere boeken van hem gelezen

"leuk" en provocerend boek. Maar ik had er meer van verwacht.
(Ter attentie van Houllebecq. De plaat met koe op de cover is niet Ummagumma maar Atom Heart Mother)

Een van de beste schrijvers van onze tijd !

Goed boek in welbekende Houellebecq stijl

Prachtig boek

Moet je gelezen hebben, verruimt je blik op het heden en de mogelijke toekomst.

Geschreven bij Serotonine

Heel goed geschreven en interessant verhaal.