Slapen in een zee van sterren

Lees mijn volledige recensie op www.bookaddict.nl

Voor dat ik deze recensie kon schrijven, moest ik dit boek eerst even laten bezinken.

Het is een dik boek met veel informatie en gebeurtenissen.

Ik heb echter van elke pagina genoten.

Christopher Paolini heeft met ‘Slapen in een zee van sterren‘ wat mij betreft een meesterwerk geschreven.

Aan alles is gedacht, zijn ziel en zaligheid zat in dit boek. Alles klopt. Het verhaal, de personages. Het is compleet.

Ik heb als Sci-fi newbie geen vergelijkingsmateriaal, maar ik werd absoluut omver geblazen.

Ik ben gaan houden van de omgeving waarin het verhaal zich afspeelt, van de personages en vooral van de schrijfstijl van Christopher.

Ik had dit boek absoluut niet willen missen.

En dit verhaal? Dit verhaal is wat mij betreft een verfilming op het witte doek waard.

Stiekem was ik heel erg benieuwd naar Slapen in een zee van sterren, want de erfgoedserie (Eragon) van Christhopher Paolini smaakte naar meer. En wie kent deze nu niet? In Slapen in een zee van sterren geen draken, maar ruimtewezens en ruimteschepen. Christopher Paolini heeft negen jaar over deze sciencefiction voor volwassenen gedaan. Het is het begin van de verder uit te bouwen Fractalverse verhalen.
l

Kira Navárez werkt al jaren als xenobioloog op een ruimteschip. Voor haar werk reist ze het heelal door om te kijken of planeten geschikt zijn om te koloniseren voor mensen. Deze missies zijn niet altijd zonder gevaar. Bij het onderzoeken van een neergestortte drone ziet Kira een opvallend gesteente, dat zij nader gaat onderzoeken.

Kira valt en weet nog net een noodoproep uit te zenden. Een collega red haar, maar ongemerkt zijn ze beiden ergens mee besmet. Kira wordt wakker op de ziekenboeg en voelt zich vreemd. Wat is er met haar gebeurd?
Wat schuilt er in haar, dat haar roept? Ze wordt in quarantaine geplaatst en wat volgt is een rollercoaster van gebeurtenissen die de lezer op een filmische wijze meeneemt de ruimte in.
Wat volgt voor Kira is, dat zij voortdurend keuzes moet maken om op het beste pad te kiezen.

“Ze had geleerd dat je soms nu eenmaal een keuze moet maken, welke keuze dan ook, zelfs als niet duidelijk is wat het juiste pad is.”

Kira heeft een sterk karakter en doorzettingsvermogen. De ontwikkeling die ze doormaakt is realistisch en logisch. De personen die haar vergezellen op haar reis zijn boeiend en sterk neergezet.
Centraal in Slapen in een zee van sterren staan Kira’s ontdekkings- zoektocht door het heelal, het contact met buitenaardse wezens en hun gemeenschappelijke ruimte oorlog.

Addendum

Wetenschap en technologie spelen een grote rol in het verhaal. Aan alles kun je zien dat Paolini veel onderzoek gedaan heeft en zorgvuldig de fantasywereld heeft opgebouwd. Aan het einde van Slapen in een zee van sterren is een Addendum opgenomen, waarin vier appendices staan. Hierin is onder andere een verklarende woordenlijst opgenomen en wordt de gevechtsvoering met ruimteschepen besproken.

Scienfiction

Scienfiction is een genre dat naar de toekomst kijkt. Slapen in een zee van sterren speelt zich af in de verre toekomst waarin reizen in de ruimte sneller dan licht gaat (FTL). Allerlei onbekende levensvormen worden hierin geïntroduceerd.

Nawoord

In zijn nawoord schrijft Paolini over zijn worsteling met het schrijfproces van Slapen in een zee van sterren. Zijn eerste versie schreef hij in drie jaar en hij dwong zichzelf dit af te schrijven. Maar, hij had hier veel van geleerd en kwam er achter dat hij opnieuw moest leren een verhaal op te bouwen. Uiteindelijk heeft het hem ongeveer zes jaar gekost om Slapen in een zee van sterren opnieuw te schrijven.
Het schrijven en herschrijven is tot nu toe de grootste creatieve uitdaging in zijn leven geweest.
Het is opgedeeld in zes zorgvuldig opgebouwde delen en telt bijna 900 bladzijden.
Paolini neemt de tijd om alle gebeurtenissen, vormen en planeten te omschrijven.

Paolini heeft een gedetailleerde filmische schrijfwijze die je meeneemt op ontdekkingsreis. Het vergt in het begin wel aandachtig lezen, door alle onbekende termen die gebruikt worden. Het verhaal eindigt met een cliffhanger, die je doet verlangen naar een vervolg.

“De muil was haar verantwoordelijkheid en dat gold ook voor de zeven dodelijke projectielen die hij had losgelaten.”

Bij het zien van de schitterende cover van Slapen in een zee van sterren van Christopher Paolini wil je weten wie die persoon is en waarom ze daar zwemt. Of ze daar voor haar plezier zwemt of om een andere reden. De titel maakt nieuwsgierig, je wilt er meer over weten. Tegelijkertijd wil je zelf ook wel eens slapen in een zee van sterren, maar hoop je ook dat het nog lang duurt voordat je die ervaring zult hebben. De titel zal pas op het eind duidelijk worden en dan kan men alleen maar concluderen dat er geen betere titel is voor dit boek. Gelukkig heeft men ervoor gekozen om de cover niet te veranderen, maar hetzelfde te houden als de oorspronkelijke cover, maar dan met de Nederlandstalige titel, die ze gelukkig letterlijk hebben vertaald. Het boek is heel erg mooi vormgegeven, precies zoals je mag verwachten van dit soort boeken.
In Slapen in een zee van sterren van Christopher Paolini is de hoofdpersoon na jaren van reizen en werken klaar om zich te gaan settelen met de liefde van haar leven. Helaas komt ze tijdens een routineklus te vallen in een rotsformatie en dringt er een vreemd soort stof haar lichaam binnen. Nadat Kira vier weken in coma heeft gelegen en weer wakker wordt, blijkt er iets vreemds in haar lichaam te huizen. Dat is het begin van een avontuur door de ruimte. Zij lijkt de laatste hoop te zijn voor de mensheid om de mensheid te redden van de ruimteoorlog die losgebarsten is. Het is maar de vraag of ze de mensheid kan redden van de dreiging die men boven het hoofd hangt.
Slapen in een zee van sterren van Christopher Paolini is geen boek dat je even tussendoor leest. Ook de snelle lezer zal er minstens een kleine week mee zoet zijn. Daarnaast is het ook geen boek dat je onder het eten of vlak voor het slapen gaan gaat lezen, want er zitten een paar stukjes in die op zijn zacht gezegd nogal bloederig zijn. Buiten dat is het een indrukwekkend boek waarbij je diverse personen op een gegeven moment in je hart sluit en het jammer vind dat je afscheid van ze moet nemen als je het boek uit hebt. Meteen vanaf het eerste hoofdstuk zit je in het verhaal en laat je pas los als je het verhaal uit hebt. Zo te verder je komt, zo te meer moeite het kost om het boek weg te leggen. In het begin vrees je dat je weet hoe het verhaal zal eindigen, maar gelukkig blijkt dat zeker niet het geval. Soms is het wel wat voorspelbaar, zie je bepaalde stukjes aankomen omdat ze eerder ook zo ongeveer zijn gegaan. Het is niet storend, want ondanks dat het een tikkeltje voorspelbaar is, zijn de stukjes toch weer verschillend van elkaar en zitten er genoeg verrassende wendingen in het verhaal die je niet ziet aankomen. Helaas komt het hier en daar wel wat ongeloofwaardig over zoals een bepaalde persoon die het steeds weer weet te overleven. Evengoed is het een verhaal met vele spannende momenten zoals bijvoorbeeld de diverse achtervolgingen. De spannende momenten worden afgewisseld met rustige momenten zoals bijvoorbeeld het leven aan boord van een ruimteschip en er is veel humor, zeker de communicatie tussen de hoofdpersoon en een scheepscomputer zorgt voor veel lachmomenten. Overigens is het aan te raden om een doos met tissues bij de hand te houden, want er zitten een paar emotionele momenten in.
Christopher Paolini heeft zich in Slapen in een zee van sterren heel erg goed weten in te leven in de diverse personen, je voelt hun emoties als woede, verdriet, onmacht en schuldgevoelens. Je ziet diverse personen groeien, vooral de hoofdpersoon zie je groeien. De belangrijkste personen zijn goed uitgediept, waardoor je nog meer waardering voor ze krijgt en een ander nog meer vreest. Van sommige stukjes kan je nog wat leren zoals bijvoorbeeld dat het niet erg is om fouten te maken. De auteur heeft zich ook goed weten in te leven in de diverse situaties en plaatsen in de ruimte. Door zijn beeldende schrijfstijl heb je het gevoel dat je het zelf meebeleeft. Geregeld vraag je je af wat jij gedaan zou hebben als je de hoofdpersoon was.

Het boek is in zes delen verdeeld, met ook nog vier bijlagen. Het eerste deel heet Exogenesis.
Exogenesis is the hypothesis that life originated elsewhere in the universe and was spread to Earth. Wat ik, in het kader van dit boek, super gevonden vind.

KIRA
Kira Navárez is Xenobiologe. Ze onderzoekt buitenaardse levensvormen; xeno’s. Samen met haar team onderzoekt ze of er leven op andere planeten mogelijk is. Kira heeft het goed voor elkaar. Het werk op de planeet Adra (Adrasteia) zit er zo goed als op en ze is ten huwelijk gevraagd door geoloog Alan. Samen willen ze uiteindelijk een toekomst op deze planeet opbouwen. Als Kira voor een laatste klus erop uitgestuurd word gaat er iets goed mis: ze valt in een diepe spleet en komt in een grot terecht.

Het was genoeg om te zien dat ze in een ronde grot bevond van zo’n tien meter doorsnee.
Nee, geen grot.
De grond was vlak. De muren waren glad . Het plafond was gewelfd als een koepel. En in het midden van de ruimte stond een … stalagmiet?
Toen drong het tot haar door. De waarheid was zo onwaarschijnlijk dat ze zichzelf niet eens had toegestaan de mogelijkheid te overwegen, hoe onmisbaar ze ook was.
De grot was geen grot. Het was een geconstrueerde ruimte.

Ondanks haar training en opleiding kon Kira zich niet inhouden en onderzoekt een stof in de holte van de stalagmiet. Vervolgens komt de stof in beweging en bedekt het grootste gedeelte van Kira’s lichaam.

Het stof sijpelde over haar wang en verder haar gezicht op. Ze krijste opnieuw, maar sloot toen snel haar mond, kneep haar keel dicht en hield haar adem in.
Haar hart voelde alsof het elk moment kon ontploffen.
Het stof stroomde over haar ogen als pootjes van duizend piepkleine insecten. Een ogenblik later bedekte het ook haar mond. En toen het gebeurde voelde de droge, wriemelende belasting in haar neusgaten precies zo afgrijselijk als ze zich had ingebeeld.

Gelukkig wordt Kira gered, vier weken later ontwaakt ze in de ziekenboeg. Terwijl ze nog herstellende is raakt ze in paniek en neemt de stof, de xeno, het over en doodt bijna al haar collega’s. Als ze hierna weer bijkomt is ze zo goed als totaal door een zwarte buitenlandse stof bedekt. De zwarte stof, oftewel het pak, wat Kira Het zachte mes noemt, schijnt Kira koste wat het kost te beschermen,
Hier begint de reis van Kira, en als lezer mag je meereizen en ga je langzamerhand begrijpen wat het doel van dit alles is.

CONCLUSIE
Wauw wat een verhaal! Hoe ontzettend gaaf en detaillistisch beschreven. Dit smaakt absoluut naar meer!

Geschreven bij Slapen in een zee van sterren

Een scifi verhaal over ruimtereizen, planeten, aliens etc is altijd een welkome afwisseling in een wereld waarin je wordt gebombardeerd met fantasy series. Het boek is gevuld met actie en geloofwaardige karakters. Waar bij vrouwelijke hoofdpersonen schrijvers nogal eens doorslaan met emotionele beslommeringen, is hier een goede balans gevonden en blijft het boek vaart houden. Gelukkig maar, want ik had de e-book versie gedownload en had niet door dat het eigenlijke boek 900 pagina’s is. Ik heb erg genoten en kon makkelijk mijn fantasie erop loslaten. Ik ben benieuwd of er een vervolg komt.

Geschreven bij Slapen in een zee van sterren

Te complex en minder geloofwaardig halverwege het verhaal. Jammer, want de schrijfstijl is prima.

nogal standaard verhaal van iemand die opgejaagd wordt door de "slechte grote overheid en militaire macht", maar dan met hulp van een bende smokkelaars het hele universum weet te redden.
Vond het personage nogal flauw.

middelmatig