De spiegelpassante 3 - Het geheugen van Babel

De voorgaande twee delen van deze serie, De ijzige verloofde en De vermisten van Maneschijn, gaf ik elk vijf sterren. Mijn verwachtingen voor dit derde deel waren dus erg hoog gespannen!
Christelle Dabos is een Franse auteur. In de vierdelige serie De spiegelpassante heeft ze een adembenemende wereld van zwevende arken en familieclans vol intriganten geschapen. De hoofdrol in deze serie is weggelegd voor een onhandig jong meisje Ophelia. Het is aan te bevelen om de eerste twee delen te lezen voordat je aan deel drie begint. Ophelia is na het hachelijke avontuur waarmee deel 2 eindigde, door de Doyennes teruggehaald naar haar geboorteark Anima. Ze weet niet waar haar, inmiddels echtgenoot, Thorn naar toe gevlucht is. Na twee jaar en zeven maanden van doelloos rondhangen op Anima is haar geduld op. Ze heeft helemaal niets van Thorn vernomen en wordt door de Doyennes continu in de gaten gehouden. Ze is dat leventje zat en met behulp van wat vrienden van de Pool, de thuisark van Thorn, weet ze via een windroos te ontsnappen naar de ark waar Thorn vermoedelijk is: Babel. Babel is een hypermoderne ark waar veel van het werk gedaan wordt door robots. De samenleving is ingewikkeld en sterk gebonden aan regels. Het lijkt er vreedzaam aan toe te gaan maar de werkelijkheid is schrijnend. Ook op Babel wordt de bevolking onder de duim gehouden door een select groepje: de lords van Lux, de tegenhangers van de Doyennes op Anima. Ophelia noemt zich op Babel Eulalia, ze duikt onder en probeert haar talenten in te zetten om toegelaten te worden tot het gedeelte van de ark waar de antwoorden verborgen zijn die ze nodig heeft. Antwoorden op vragen die te maken hebben met het raadselachtige geheim dat Ophelia/Eulalia bij zich draagt. Het geheim is niet alleen de sleutel tot het verleden, maar zal ook de toekomst van alle arken bepalen.
De opbouw van dit verhaal is wederom perfect. Alles is geschreven vanuit het perspectief van Ophelia/Eulalia. In de voorgaande delen heeft zij veel meegemaakt maar de tegenslagen die ze nu moet pareren zijn nog groter. Het maakt haar sterker, volwassener. Dat geldt niet alleen voor haar daden maar ook voor haar gedachten. En als lezer mag je dat allemaal meebeleven! Ze wordt op allerlei manieren dwars gezeten, het gevaar loert overal en ze kan niet weten wie te vertrouwen is en wie niet. Ze is echt helemaal op zichzelf aangewezen, het jonge en onhandige meisje weet nu handig gebruik te maken van haar sterke punten, haar familiekrachten en een gezonde dosis verstand. Zijdelings gaat het verhaal ook verder met ontwikkelingen op de Pool waar Brunhilde en haar dochter Victoria het hoofd boven water moeten zien te houden na de dramatische gebeurtenissen in De vermisten van Maneschijn.
De wereld die Christelle Dabos geschapen heeft is ingewikkeld maar perfect uitgevoerd. De arken zijn ontstaan na de Breuk van de wereld. Aan het hoofd van iedere ark staat een onsterfelijke familiegeest. In het geval van Babel zijn het er zelfs twee: Pollux en Helena. Elke familiegeest beschikt over een boek maar er is nog niemand in staat geweest om zo’n boek te lezen, ook de familiegeesten niet. Thorn hoopte antwoorden op Babel te vinden daar zijn veel documenten en boeken na de Breuk bewaard gebleven. Maar Ophelia/Eulalia vindt geen spoor van hem en probeert dus in haar eentje tot het geheime gedeelte door te dringen waar mogelijk de antwoorden te vinden zijn….
Een heerlijk verhaal weer. Je wordt in een magische wereld gezogen, een wereld met bijzondere regels en gebruiken en er volgt weer een spannend avontuur voor Ophelia/Eulalia, met een bijzondere ontknoping. Mijn verwachtingen zijn volledig uitgekomen, ook nu weer vijf prima sterren. Ik kijk reikhalzend uit naar deel 4, dat staat voor het voorjaar van 2022 geprogrammeerd, al zal ik het ook jammer vinden om daarna afscheid te nemen van deze bijzondere wereld.

‘ Het geheugen van Babel‘ was zoveel meer dan een leuk fantasy verhaal.

In dit derde deel gaat Christelle Dabos de diepte in wat betreft haar hoofdpersonage en zorgt ze er voor dat we een duidelijke ontwikkeling zien bij Ophelia.

Dat Ophelia in dit verhaal echt op zichzelf aangewezen was, vond ik echt een gave ontwikkeling die mij ook ontroerde. In dit verhaal is zij opzoek naar zichzelf en dat zo beschreven zien, vond ik prachtig.

Ook de filosofische aspecten in dit verhaal over het geloof en daarnaast het ontstaan van de mensheid, vond ik heel mooi uitgewerkt. Hierdoor voelt het ook meteen een stuk complexer.

Misschien is het voor andere lezers mogelijk een gemis dat er minder bekende personages in het verhaal voorkwamen. Maar omdat dit boek om Ophelia draaide, is het wat mij betreft juist daarom een belangrijke toevoeging op de serie.

Ontwikkeling van personages staat naast world building bovenaan mijn lijst als het om fantasy boeken gaat en Christelle Dabos heeft hierin wat mij betreft geen enkele steek laten vallen.

Ik kijk nu al enorm uit naar het slot!

Goed nieuws voor fans like me, het vierde boek verschijnt als het goed is aankomend voorjaar!

Lees mijn volledige recensie op www.bookaddict.nl

'De enige echte fout is de fout die je niet rechtzet.'

Soms vind ik het maar lastig... Lastig om in woorden te vangen wat ik van een boek vond. Dan wil ik een boek niet te kort doen. Óf de inspiratie ontbreekt om iets vernieuwends te schrijven over een vervolgdeel van een boekenserie.

Want wat zeg je nog over een derde boek in een serie waar je al enthousiast over bent? De schrijfstijl van Christelle Dabos blijft geweldig. Ze weet het verhaal zo beeldend te beschrijven dat het net is alsof je als sjaal om de nek van Ophelia hangt. De worldbuilding is wederom erg sterk en ik vond het heerlijk om door Ophelia gedragen te worden. Je weet wel, om haar nek. Mee op avontuur.

Het verhaal begint met een korte herinnering aan deel 2. Wat ik erg prettig vond en ook de kaart van de windrozen en hun bestemmingen vond ik van toegevoegde waarde. Daardoor snap ik nu nog beter welke arken, én de daarbijbehorende familiegeesten, er zijn.

'Naar huis teruggaan was altijd net zo vanzelfsprekend geweest als 's morgens wakker worden.'

Het verhaal kwam alleen wel wat traag op gang. Christelle nam de tijd om alle ontwikkelingen grondig uit te werken, wat ik fijn vond, maar dáárdoor moest ik wel mijn hoofd erbij houden. Het duurde íéts te lang voor er wat actie in het verhaal kwam. Actie die ontstond doordat Ophelia haar eigenwijze zelf is gebleven. Ze heeft ábsoluut niet geleerd van vorige rampen.

'Thorn had gelijk, ze had echt een bovennatuurlijke aanleg om rampen te ontketenen.'

Máár door de goedheid in haar hart blijf ik Ophelia een fantastisch personage vinden. En ook in dit deel heb ik haar nóg beter leren kennen. Je leert haar beter kennen en je ziet hoe geheimen steeds meer aan het oppervlak van de spiegel verschijnen. Voor Ophelia, maar ook voor ons als lezer.

'Eindelijk zou ze zien hoe de stukjes van de puzzel zich samenvoegden.'

En doordat puzzelstukjes in elkaar vallen, werk je toe naar een fantastische ontknoping.
Het einde zat écht heel goed in elkaar. Een eind waardoor ik nú al verlang naar het laatste deel in deze serie. Ik geef het boek ****

Ik heb de boeken nu allemaal gelezen, eerst in de Engelse vertaling en behalve het laatste deel ook in de Nederlandse vertaling. De boeken zijn echt aan te raden, ik sluit me bij alle voorafgaande lovende beoordelingen aan. Ik raad wel aan ze in het Engels te lezen, want de kracht van de schrijfster ligt in het woordgebruik van haar beschrijvingen. Helaas gaan er in de Nederlandse vertaling nogal wat details verloren. Wat jammer is. Toch kan ik alle 4 boeken van harte aan raden, de plot is soms bizar en soms ontroerend. De langzame groei van de romance tussen de twee hoofdfiguren is hartverwarmend en de ontwikkeling van hun persoonlijkheid is duidelijk te volgen. Tot slot de prachtige illustraties, dat maakt een boek hebben begerenswaardig.

Prachtig boek. Enorm spannend, magisch en leuk verhaal