Springbonen

Het boek Springbonen van Wanda Bommer, leest heerlijk maar is geen oppervlakkig boek. Je kunt hem gerust twee keer lezen en nog steeds nieuwe dingen ontdekken. Het verhaal gaat kriebelen, onder je huid zitten, roept vragen op. En dat tegen een achtergrond van een van de prachtigste stukken van Noord-Amerika. Ik heb hem met mijn leesclub besproken en daar hebben we veel plezier aan beleeft. Een aanrader dus.

Spannend en fantasierijk, realistische verhalen vermengd met fantasie en surrealistische verhalen. De verhalen blijven open en zonder einde. Ook het surrealistische fantasieverhaal van de kinderen mogen we uiteindelijk toch zelf invullen. Leuk bedacht, maar hier had veel meer ingezeten. De schrijfster maakt zich hier wel erg makkelijk vanaf.

Leest vlot, mooi verhaal met vileine dialogen. Het wisselen tussen de personages maakt het boek levendig, je leest steeds de gebeurtenissen en achtergronden vanuit een ander perspectief. Enkele spannende gebeurtenissen tijdens de roadtrip maken dat je door wilt blijven lezen. Balen dat ik het boek uit heb...

Rogier en Claire Kouwenaar maken met hun tweeling een roadtrip door het zuidwesten van de Verenigde Staten. Claire is onderzoeksjournalist. Claire heeft er alles aan gedaan om voor haar gezin de perfecte roadtrip te organiseren, in de hoop dat ze de droom van haar man in vervulling kan laten gaan. Daarnaast is Claire maandenlang bezig geweest met een onderzoek naar mogelijk schadelijke bijwerkingen van een vaccin. Zij is tegen HPV-vaccinaties. Bij gebrek aan liefdevolle aandacht is Rogier een minnares gaan zoeken. Rogier heeft een affaire met Jessica en zij is zwanger van hem. De tweeling is via het facebook-account van hun vader achter de affaire van Rogier met Jessica gekomen. Ze noemen hem Loser omdat hij nooit uitlogt op facebook. Bij aanvang van de roadtrip vertoont het huwelijk van Rogier en Claire al barstjes. Claire heeft een buitenechtelijke relatie gehad met Cas. Een tweede omstandigheid die niet bevorderlijk is voor het lijmen van het huwelijk van Claire en Rogier is dat Rogier, die met een compagnon een advocatenkantoor heeft, een mooie opdracht van een groot farmaceutisch concern binnen kan halen. Voorwaarde is wel dat hij de publicatie van het artikel van Claire tegenhoudt, dat negatieve gevolgen zal hebben voor het concern. Tijdens de reis krijgt Claire van een belangrijk opinieblad bericht dat haar artikel geplaatst zal worden zodra zij weer in Nederland is. Langzamerhand maken pittige discussies duidelijk dat Rogier niet overtuigd wil worden van de risico’s van dit vaccin. Hij en zijn compagnon worden namelijk het eerste slachtoffer van publicatie van het artikel. Terwijl in de auto de spanning op de voorstoelen oploopt, hebben de twee meisjes op de achterbank hun eigen problemen. Sinds de dertienjarige tweeling van hun moeder te horen heeft gekregen dat er oorspronkelijk sprake was van een drieling, horen en zien de meisjes overal hun broertje. Hij mag dan wel geen lichaam hebben, maar in hun hoofd neemt hij een steeds grotere en gevaarlijkere gedaante aan. Binnen de kortste tijd is het niet meer twee tegen een, maar bepaalt broertje hun handelen. De vijf springbonen die onderweg door het gezin gekocht worden en de titel van het boek geven wat mij betreft al de vooraankondiging van naderend onheil.

Het huwelijk van het echtpaar Claire en Rogier Kouwenaar zit in het slop.
Mede om die reden is Rogier gezwicht voor een andere vrouw, met wie hij regelmatig via zijn telefoon contact heeft.
Wat het allemaal niet gemakkelijker maakt is het gegeven dat Claire voor haar werk als onderzoeksjournaliste een kritisch artikel heeft geschreven over vaccinaties. Dit is iets wat haar echtgenoot Rogier niet kan waarderen, omdat hij andere belangen heeft dan zijn vrouw en verwacht door het artikel in de problemen te komen.
Om het huwelijk een boost te geven heeft Claire een reis georganiseerd, een roadtrip van vijf weken door Amerika.
Deze roadtrip is al heel lang een wens van Rogier. Claire heeft veel moeite gedaan het allemaal uit te zoeken en er een boeiende reis van te maken.
Dit uitzoeken van interessante en leuke vakanties is een specialiteit van haar.

Ook hun kinderen gaan mee, een tweeling van dertien jaar, twee meisjes, maar echt veel zin in de reis hebben ze niet.
Vlak voor vertrek hebben ze van Claire gehoord dat ze voor hun geboorte een drieling zijn geweest, een van de drie embryo's heeft het niet overleefd.
Er was sprake van een “vanishing twin” syndroom, een gegeven, waarbij een van de embryo's geabsorbeerd wordt door de andere embryo's.
Hierdoor is de tweeling heel gefascineerd geraakt, ze bedenken dat het derde embryo een broertje was en geestelijk nog aanwezig is.
Ze communiceren met hem en willen graag dat hij, net zoals hijzelf ook wil, een eigen lichaam krijgt.

De roadtrip wordt een ingewikkelde reis, vanwege de slechte relatie tussen Claire en Rogier en het eigenwijze en bijzondere gedrag van de tweeling.

Het boek is goed geschreven in een aansprekende schrijfstijl, waardoor het vlot weg leest.
De mooie beschrijvingen van de natuur onderweg nodigen uit tot het zelf willen maken van zo'n trip.
De bijzondere kijk van de tweeling op hun omgeving en op hun ouders is goed weergegeven door Wanda Bommer.
Langzamerhand, tijdens het lezen, loopt de spanning op , goed begeleid door de soms onheilspellende omgeving.
Het verhaal eindigt in een toch nog onverwachte climax.
Springbonen is zeer de moeite van het lezen waard.

Springbonen, ze bestaan. Daar kwam ik achter toen ik de roman ‘Springbonen’ door Wanda Bommer mocht lezen en meedeed aan de leesclub van Bol. Ik kende de auteur niet, maar was wel geïntrigeerd door de titel en de achterflap.
Bommer heeft een vlotte pen, haar stijl is voor een lezer gemakkelijk. Ze maakt gebruik van perspectiefwisselingen en haar hoofdpersonen zitten niet stil. De tweeling zijn tieners en hun vertelstijl is de overdrijvende trap. Hun ouders zijn echte mensen, maar een ding begreep ik niet en zal ik nooit begrijpen, overspel en dan ook nog door beide partijen.

De roadtrip door de VS door de familie is prachtig beschreven door Bommer. Het lijkt alsof je er bij bent en alles aan je voorbij trekt, maar dan moet het meest bijzondere nog komen, het einde. Het einde is bizar, en zo onverwacht dat het einde letterlijk nadreunt.

‘Springbonen’ is een aanrader, deze hardcover is een bijzonder, goede geschreven roman.

Normaal ben ik niet voor romans maar dit is een leuke boek. Je ziet alles door een ander oog. Een aanrader voor de mensen die verzot zijn op romans

Claire heeft een fantastische roadtrip door het zuidwesten van de Verenigde Staten georganiseerd voor haar gezin. Toch kunnen ze geen van allen echt van deze reis genieten, zo worden ze in beslag genomen door andere zaken. Rogier zit de hele tijd op zijn telefoon. Er is een crisis op werk en ook zijn maîtresse vraagt heel wat aandacht. Claire en hij hebben intussen een conflict over het artikel van Claire, dat invloed heeft op een grote opdracht die Rogier met zijn bedrijf binnengesleept heeft. Hun tweelingdochters hebben zo hun eigen probleem. Hun broertje, die nooit geboren is, is volgens hen geabsorbeerd in hun lijven en wil graag een eigen lichaam. De tweeling verliest zich in steeds zorgwekkender oplossingen voor dit probleem. Ondertussen gaat de reis door. Die zou de gezinsleden weer nader tot elkaar brengen, dat was in elk geval Claires bedoeling. De vraag is echter: Kan deze reis wel tegen al hun problemen op?

Het boek leest vlot weg. Wel zijn de perspectiefwisselingen even wennen: Hoofdstukken worden afwisselend vanuit Claire, Rogier of de tweeling verteld. Het is niet duidelijk aangegeven welk perspectief aan bod komt, maar dit went al snel. Elk personage heeft duidelijk een eigen, passende vertelstijl.

De personages komen echt over en ook de relatieproblemen die Claire en Rogier hebben zijn heel realistisch. Dit maakt het verhaal geloofwaardig en zorgt bij vlagen ook voor herkenning. Dat de rek uit de relatie is, is al snel duidelijk. Toch zijn er ook momenten waarin Claire en Rogier beseffen hoeveel ze nog steeds om elkaar geven. Dit maakt dat het niet irriteert dat hun relatie voortsleept maar dat de lezer zich juist kan inleven in hun twijfels. Bij de tweeling is dat lastiger. Zij worden nergens in het boek bij naam genoemd. Dit maakt het onpersoonlijker en daardoor ook afstandelijker. De tweeling wordt ook echt als een eenheid benaderd, zowel door de ouders in het verhaal als door de auteur. Jammer, want ook een tweeling bestaat uit twee individuele personen.

De ontwikkelingen tussen de personages worden afgewisseld door beschrijvingen van de locaties die het gezin in de Verenigde Staten aandoet. Het verhaal heeft zo steeds een fantastisch decor. Wel is het wisselend hoe uitgebreid de omgeving beschreven wordt. Op momenten dat de familie opgeslokt wordt door andere zaken en dus zelf weinig oog heeft voor de omgeving, komt de lezer daar ook minder over te weten.

De hoofdstukken zijn ondergebracht in drie delen, met de opeenvolgende titels Drie, Twee, Een. Tegen de tijd dat de lezer beseft waarnaar afgeteld wordt, is het al te laat. Het boek eindigt in een climax. Dit maakt dat het verhaal na het dichtslaan van het boek nog een tijdje in je gedachten blijft hangen. Niet alle verhaallijnen zijn aan het einde van het boek netjes afgerond en hierdoor blijf je je afvragen: Hoe gaat het nu verder met dit gezin?

Springbonen is een indrukwekkend verhaal over gezinsrelaties in een setting van een prachtige roadtrip waar je zelf ook zin van krijgt om te gaan reizen.

Deze roadtrip door het westen van de VS moet je gelezen hebben. Weet je niet wat springbonen zijn? Na het lezen van dit boek kijk je nooit meer “gewoon” naar mensen. Wanda heeft met Springbonen een bijzonder boek geschreven, vanuit de perspectieven van een tweeling, hun moeder en hun vader. Het leven aan de buitenkant is zo anders dan wat er zich in de binnenwereld van deze personages afspeelt.

Met het voorbij-glijden van het beeldend beschreven landschap raak je als lezer steeds meer onderdeel van de gedachtewereld van de personages. Het eerder evenwichtige huwelijk van Claire en Rogier wankelt. Claire, journaliste en perfecte vakantieplanner, denkt na over haar onderzoek en publicatie rondom inentingen. Rogier, werkt bij een advocatenkantoor en piekert over zijn zwangere vriendin. De tweeling van 13 is kritisch naar hun ouders en trekt in gedachten op met hun broertje dat (nog) niet geboren is. Hoever reikt de kracht van de gedachtewereld van de tweeling, wat is nog werkelijkheid? Of zijn we allemaal Springbonen, terwijl we onszelf van binnenuit opeten?

leuk geschreven