Stad der nevelen verhalen bij Het kerkhof der vergeten boeken

Carlos Ruiz Zafón (1964-2020) was een auteur die door zijn vrijwel ongeëvenaarde schrijfstijl vele bewonderaars verwierf. Zijn unieke woordgebruik en zijn prachtig opgebouwde zinnen spreken zeer tot de verbeelding. Zafón schreef eerst een viertal “jeugdboeken”, waarvan het fraaie “Marina” hier is besproken.
Daarna was hij de bedenker en schrijver van het fenomenale vierluik rond het Kerkhof der Vergeten Boeken. Het eerste deel daarvan “De schaduw van de wind” verscheen in het Nederlands in 2008 en veroverde talloze harten. Daarna volgden “Het spel van de engel”(2009), “De gevangene van de hemel”(2012) en als sluitstuk “Het labyrint der geesten” (2017).
Toen Zafón op 19 juni 2020 op slechts 55-jarige leeftijd overleed, ging er een schok door de lezerswereld. Nooit meer zo’n schitterend verhaal van de meester van het woord en de verbeelding …

Toch was er nog materiaal van de schrijver voor publicatie beschikbaar, en wat voor! Op 15 juni 2021 verscheen bij Uitgeverij Signatuur (het literair internationaal georiënteerde kwaliteitsfonds van A.W. Bruna Uitgevers) de fraai uitgevoerde postume bundel korte verhalen “Stad der nevelen”. De hardcover met leeslint bevat elf meer of minder korte verhalen die de lezer weer terugvoeren naar de bijzondere wereld zoals alleen Zafón die heeft geschapen. Het twaalfde verhaal “Inferno” schreef hij op verzoek van de Spaanse krant El País als een waar ooggetuigenverslag over de aanslagen op de Twin Towers in New York op 11 september 2001. Bij dit verhaal valt zijn grote journalistieke vaardigheid op.

De elf verhalen zijn uiterst gevarieerd en zonder uitzondering van een weergaloze schoonheid. Ze kennen allerlei onderwerpen die veelal raakvlakken lijken te hebben met de eerder door Zafón geschapen wereld. Als vanzelfsprekend staan er vele prachtige zinnen en beelden in. Stuk voor stuk maken ze op hun eigen manier grote indruk op de lezer. Enkele voorbeelden:

“Grijnzend als een wolf keek hij me aan, sloeg toen zijn zwarte vleugels om Blanca heen en hulde haar in zijn omarming. Ik schreeuwde het uit, maar er was een totale stilte over de stad neergedaald. In een eindeloos durend moment verstarde de regen in een miljoen glazen tranen, zwevend in het niets.” (uit: Blanca en het afscheid)

“En zo kwam het dat de wijn, die de mens oprecht maakt wanneer hij dat het minste nodig heeft, en hem moed geeft wanneer hij beter lafaard had kunnen blijven, Cervantes overhaalde om de geschiedenis binnen de geschiedenis te vertellen, datgene wat moordenaars en gekken de waarheid noemen.” (uit: De vorst van de Parnassus)

“Applaus heeft slechts waarde, wanneer het klinkt op het juiste moment.” (uit: De vorst van de Parnassus)

Het uitgeven van dit boek is een eminent eerbetoon aan een groot schrijver. Nelleke Geel vertaalde het werk en leverde daarbij een absolute topprestatie. De verhalen zijn alle van een buitenaardse schoonheid waardoor dit boek waarlijk van zeldzaam hoog niveau is. Het helaas allerlaatste werk van Carlos Ruiz Zafón verdient de allerhoogste lof. Die is in het gebruikte waarderingsstelsel eigenlijk niet beschikbaar.

Het boek krijgt een complete sterrenhemel.

De veel te jong overleden schrijver heeft ons een verhalenbundel geschonken die doet terugdenken aan zijn boeken en waarin diverse personages uit zijn boeken terugkeren.
Al lezende doet het je terugkeren naar zijn eerder verschenen literaire kunstwerken, het heeft mij ertoe aangezet het boek “de Schaduw van de wind” opnieuw te gaan lezen, misschien wel gevolgd door zijn andere boeken ………
Het laatste deel van het boek bevat een aantal indrukwekkende verhalen over de dramatische gebeurtenissen tijdens en na de 11 september 2001, deze zijn vooraf gegaan door een klein voorwoord van Nelleke Geel.

Stad der nevelen is zeker zo mooi als de eerder verschenen boeken, het maakt je verdrietig te weten dat dit het afscheid aan zijn lezers is.

Stad der Nevelen-Carlos Ruiz Zafón

Ik heb genoten van dit laatste boek.
Het boek is een verhalenbundel en neemt je mee terug in de tijd.
De verhalen bevatten herkenbare delen uit de vorige boeken van Carlos Ruiz Zafón.
Je komt meer te weten over de personen en de geschiedenis van de bibliotheek.
Ook wordt je weer meegevoerd naar fascinerende spookachtige plekken.

Indrukwekkende verhalen achterin dit boek over de verschrikkelijke gebeurtenissen
op 11 september 2001.
Dit hebben nog vele mensen in de wereld in hun geheugen zitten en zal niet vergeten
worden.
Het ontroerde me gewoon weer, wat mooi beschreven.

Carlos Ruiz Zafón is veel te jong overleden.
Hiermee is een groot schrijver verloren gegaan.
Van al zijn boeken heb ik genoten en zal ze zeker nog een keer gaan lezen.
En ben zeer dankbaar dat dit laatste boek uitgekomen is en geweldig dat ik het
mocht lezen.

Carlos Ruiz Zafón is een meesterlijke verhalenverteller. In zijn allerlaatste boek
“Stad der nevelen”, dat dit jaar postuum is verschenen word je vanaf het eerste verhaal opnieuw meegezogen in de geheimzinnige wereld van zijn vierluik “ Het Kerkhof der Vergeten Boeken” en haar personages.
Op weergaloze wijze geeft Zafón in tien afzonderlijke verhalen onder andere meer inzicht in de geheimzinnige geschiedenis van de eigenaren van de boekhandel: vader en zoon Sempere, de schrijver David Martin en een duistere uitgever. Dit alles tegen de achtergrond van het onstuimige Barcelona uit het begin van de vorige eeuw. Zijn originele metaforen en schitterde zinsopbouw ontroeren, laten je glimlachen en maken dat je wel verder moet lezen.

“ Het World Trade Center wordt bevolkt door financiële ruiters die over de beurzen van de aardbol galopperen op zoek naar een beloning” , dit citaat komt uit de aangrijpende toegift in deze verhalenbundel.
De toegift getiteld ‘ Inferno’ is een artikel over de gruwelijke gebeurtenissen van 9/11 dat leest als een verhaal. Op basis van ooggetuigenverslagen, en in zijn bekende bloemrijke taal brengt Zafón je terug naar 11 september 2001. Je voelt de angst, paniek en sfeer van totale ontreddering.

Een prachtige en veelzijdige verhalenbundel, die een onuitwisbare indruk achterlaat. Samen met het vierluik “ het Kerkhof der Vergeten Boeken” zal ik het beslist herlezen om van te genieten én om mijn favoriete schrijver eer te bewijzen.

Ik dacht dat het boek een afsluitend verhaallijn zou hebben maar het is meer nog een boek waarmee de uitgever geld verdiend door wat terug te kijken op stukjes verhaal van de schrijver en zijn leven in the USA. Had ik het vooraf beter ingeschat dan had ik het NIET gekocht!

een aanvulling op de vorige boeken zoals bijvoorbeeld De schaduw van de wind, het spel van de engel en de gevangene van de hemel

Na het schrijven van het vierluik “Het Kerkhof der Vergeten Boeken” heeft de helaas jong overleden schrijver Carlos Ruiz Zafon een aantal verhalen geschreven die zijn gebundeld in het boek “Stad der nevelen”.

De onnavolgbare stijl van schrijven zoals die mij in genoemd vierluik steeds heeft geboeid wordt voortgezet in deze verhalenbundel. Een groot deel van de verhalen spelen zich overigens in een ver verleden af. Hier en daar komen tekstgedeelten en situaties voor die herkenbaar zijn in vroegere boeken. In het boek “De vorst van Parnassus” komt een zekere verwijzing voor naar de plek waar het Kerkhof der Vergeten Boeken zich mogelijk zou kunnen bevinden. Het kerkhof waar leden van de familie Sempere werden begraven speelde namelijk in de tijd van de inquisitie een rol waar “verboden” boeken werden verstopt.

Aan de oorspronkelijk gedachte bundel verhalen is toegevoegd het verhaal “Inferno” waarin Carlos Ruiz Zafon op zijn bekende gedetailleerde wijze van schrijven de gebeurtenissen van “9/11” verhaalt.
Kortom een verhalenbundel waarin op “zafoniaanse” wijze geschiedenis en mensen worden beschreven. Opnieuw een boeiend boek dat ik zeker kan aanbevelen.

ik vind het wat chaotisch; alle verschillende verhalen

Prachtig boek met een ongelooflijk rijk taalgebruik

Prachtige verhalenbundel en met een gevoel van spijt in één ruk hongerig uitgelezen. Nooit meer een Zafõn. Een veel te vroeg afscheid van een meesterverteller.