Stoorzender

Geschreven bij Stoorzender

Twee pluspunten: grappig en fantasierijk.

Ik vind m één van de beste televisiemakers van Nederland. Dit boek is iets minder briljant dan zijn werk op tv, maar het geeft een mooie inkijk hoe hij denkt en funktioneert. Mijn waardering voor dit multi-talent is er door toegenomen.

Geschreven bij Stoorzender

Geweldig!

Naar mijn mening is het niet een boek, maar meer een verzameling van 6 essays per plaats waar hij iets mee heeft gemaakt. In de essays zijn dan weer verschillende meeslepende verhalen opgenomen afgewisseld met intellectuele ideeën die aanzetten tot nadenken. Soms zijn die te hoge grepen voor mij, maar dat heeft ook zo zijn charme. De verhalen riepen verschillende emoties bij mij op en ik zal waarschijnlijk nog een paar keer dit boek oppakken om een anekdote opnieuw te lezen.

De verschillende essays grijpen soms kort naar elkaar terug. Om die reden komt het boek naar mijn mening meer tot zijn recht wanneer je het met enige vaart leest.

Geschreven bij Stoorzender

Verschrikkelijk slecht boek. Geen doorkomen aan. Heb het dan ook niet uitgelezen. Gezien leuk tv programma had ik er veel meer van verwacht.

Cadeau gedaan en vonden het fantastisch

Geen humor, irritant, saai

Totdat ik dit boek cadeau kreeg, kende ik Arjen Lubach eigenlijk alleen van tv. Dat hij ook als schrijver en musicus actief is, was dan ook nieuw voor me. In die zin geeft het boek dus al een aardige nieuwe kijk op de persoon. Het boek leest vlot weg en ik heb me daarbij alle 254 pagina's lang geamuseerd. In zes essays komen de meest uiteenlopende onderwerpen voorbij, van zijn activiteiten als musicus tot en met het onverwachte (stief)vaderschap. Met vlagen diepzinnig, regelmatig humoristisch en altijd interessant om te lezen hoe hij tegen bepaalde ontwikkelingen aankijkt.
Het boek zal ongetwijfeld niet iedereen aanspreken (zoals al uit de andere reacties blijkt), zoals ook niet iedereen Zondag met Lubach zal waarderen, maar daar geeft Arjen zelf het perfecte antwoord op in het hoofdstuk 'New York': "Ik schrijf in de eerste plaats voor mezelf, daarna voor mensen die geïnteresseerd zijn in wat ik te melden heb en in de allerlaatste plaats voor mensen die vinden dat ik over iets anders zou moeten schrijven."
Eén vraag kwam bij het lezen steeds bij me op: zou dit boek ook leuk zijn als je Lubach niet van tv of theater kent? Bij veel van de grappen of opmerkingen in zijn boek zie ik nl. precies voor me hoe hij dit zou zeggen, met welke mimiek en intonatie, en dat maakt het extra leuk.

Ik ben weg van zijn show, maar wat een constante nep-bescheidenheid staat er in dit boek.. Hij lijkt nogal vol van zichzelf, en zeker niet heel vriendelijk naar fans toe. Dit heeft mijn beeld bij Arjan toch wel totaal verandert.

Vooral bij het stukje in het hoofdstuk "Zweden" waarbij zijn vriendin toch een ander parfum kiest omdat een dikke Duitse dame voor hen in de rij dezelfde parfum koopt, vond ik heel tekenend. 'Zo wil ik niet ruiken' of iets in die richting. Heel eerlijk geschreven maar jeetje, wat een nare manier van denken!

Het stuk "Los Angeles" waar hij over firestone van kygo schreef was wel interessant, hier wist ik niet vanaf en dit verbaasde me nogal.

Al met al wel een vermakelijk boek, het geeft je toegang tot de denkwijze van Arjan Lubach. Of je het leuk vindt wat je hier tegenkomt, zal per persoon verschillen. Kan zijn dat ik het gewoon te serieus neem, maar het strijkt mij een beetje tegen de haren in.

Tot slot vind ik het ergens wel dapper dat hij zo open schrijft over zijn leven. Het lijkt me niet makkelijk om jezelf bloot te geven en eerlijk te zijn over hoe vervelend je alles en iedereen vindt (behalve je eigen cirkeltje mensen)

Stoorzender van Arjen Lubach is een erg vermakelijk boekje voor in het weekend of op het strand. Hij geeft een kijkje in zijn zienswijze en verleden wat grappig, melancholisch of filosofisch van aard is.

Voor degenen die hopen meer te lezen over Zondag Met Lubach of de spitsvondige grappen daarvan, zullen van een koude kermis thuiskomen. Lubach vertelt allerlei persoonlijke verhalen en gedachten, maar gaat verder niet vaak in op kenmerkende ZML-onderwerpen.

Al met al is het een vermakelijk boekje dat je soms laat lachen, ontroert of aan het denken zet.

Het boek is zo bedachtzaam, de analyses zo scherp geslepen en mooi omschreven dat het allemaal wat gemaakt en te krampachtig aanvoelt, het verhaal vloeit niet. Een onderwerp met humor en scherpte ontleden kan hij goed in zijn programma, de gekozen onderwerpen in het boek zijn niet interessante genoeg wat mij betreft om te blijven boeien. De clichés van de gekwelde schrijver die zijn gevoelens moeilijk kan uiten (oké) en het mijmeren of zijn nogal recente (doodnormale) jeugd maken het er niet beter op. Niet te spreken over het noemen van de Bands in LA bij elke bocht of oversteek.