Supertriest Waargebeurd Verhaal

Het verhaal bestaat enkel uit dagboekpassages en berichten van de "GlobalTeens account" van de hoofdpersonen. Dit geeft het lezer het gevoel dat je een medewerker bent van een privacyschendende veiligheidsdienst en draagt bij aan het “waargebeurde” effect van het verhaal.

De wereld die in het boek geschetst wordt is een geloofwaardig vervolg van onze huidige westerse samenleving. De economie is terug gebracht tot Media, Retail en Health/biotech. Iedereen is continu online en communiceert vooral via hun Äpärät. Een soort hightech i-phone.

De hoofdpersoon is een naïeve, licht neurotisch man van 39. Hij werkt voor een biotech bedrijf dat levensverlenging aanbiedt aan mensen met een hoge “credit-ranking”. Hij gaat gebukt onder de bagage die hij meekreeg van zijn ouders: Joodse Russische immigranten.

Tijdens een jaar in Rome ontmoet hij een veel jonger vrouw, een meisje eigenlijk, dat eveneens gebukt gaat onder de frustraties en complexen van tweede generatie immigranten. In haar geval Koreaanse.

Eenmaal terug in Amerika verslechtert de economische en politieke situatie. Het één partij stelsel dat zich ontwikkeld heeft vertoont dictatoriale en racistische trekjes. De dollar devalueert continu tegenover de euro en de yen.
Tegen deze achtergrond ontwikkelt de liefde tussen de hoofdpersonen zich maar moeilijk.

Het is een zeer vermakelijk boek, dat een realistische kijk op onze nabije toekomst bied.

Geschreven bij Een supertriest waargebeurd liefdesverhaal

Prachtig geschreven boek. Het speelt zich af in de nabije toekomst, maar die is angstaanjagend dichtbij, dat weet de lezer maar al te goed. Alles waar we voor op onze hoede moeten zijn, gebeurt ook in die toekomst. En daardoor zijn er héél veel thema's: de onmogelijkheid om je privacy te bewaren, verplichte transparantie van gegevens. De hel van de dictatuur. Corruptie van het economische systeem. Het klimaat. Angst voor de dood. De ongelooflijke oppervlakkigheid van 99% van de bevolking, die maar blijft doorleven met zijn persoonlijke probleempjes, zonder zich belangrijke vragen te stellen of naar fundamentele oplossingen te zoeken.

In die uiterst verwarde wereld in de toekomst ontstaat dan die wonderbaarlijke romance tussen een Russisch-Joodse immigrant in Amerika, en een Koreaans meisje dat thuis mishandeld werd. Hij is een romantische intellectueel, zij is mishandeld, leeft nogal bitchy vanuit haar pijn en kan niet anders dan oppervlakkig zijn, hoewel ze naar diepgang verlangt. Over hun onderlinge contacten en over de contacten met hun families heeft de auteur ook heel wat psychologisch moois te vertellen.
Bovendien werkt de hoofdpersoon voor de Posthumane Dienst, een dienst die mensen met véél geld beweert te kunnen 'dechronificeren', met andere woorden, hun lichaam fysiek weer jong maken, zodat mensen onsterfelijk kunnen worden. Uiteraard wil iedereen die in dat bedrijf werkt, in aanmerking komen voor levensverlenging. Of eeuwigheid. Zo krijgen we nog wat heel wat grappige beschouwingen over verouderen, aftakelen, de dood.

Dat klinkt allemaal dramatisch, en de realiteit waar we nu al voor een groot stuk in zitten is ook supertriest, maar geen paniek, het boek is vooral prachtig en erg grappig geschreven. Een hoog tempo wordt constant aangehouden, de mooie stijl net zo goed, en altijd blijft de tekst warmhartig, vol humor. Het is vrolijke(!) satire en dichterlijke romantiek.

Het te frequent en te nadrukkelijk neerzetten van een pessimistische beeld van de nabije toekomst, de emotionele reuzenstappen die moeiteloos en geruisloos genomen worden en het ongeloofwaardige format (enkel dagboekbijdragen en social media conversaties) zorgen ervoor dat ik dit boek niet zou aanraden.

Daar komt nog bij dat de hoofdpersoon als volwassen man niets anders lijkt te kunnen dan lijdend voorwerp zijn en zo blij als een kind is bij ieder grammetje aandacht.