The Program-serie 1 - Het programma

Geschreven bij The Program-serie 1 - Het programma

In de wereld waarin de 17- jarige Sloane leeft, is het uiten van gevoelens verboden. Depressies onder jongeren is een heuse epidemie en de enige oplossing is het Programma.
Sloane heeft al een broer verloren aan de epidemie en kijkt dus wel uit voor ze in het openbaar gaat huilen. Tegen haar ouders en op school liegt ze als er naar gevoelens gevraagd wordt, want als ze maar denken dat je depressief bent… Sloane en haar beste vriend James vrezen het Programma, omdat je weliswaar terugkeert met een schone lei, genezen van je depressie maar men neemt er je herinneringen af.. James en Sloane beloven dat ze elkaar zullen helpen om niet naar het Programma te gaan, maar het wordt steeds moeilijker de waarheid te verbergen en het Programma zit hen op de hielen….Ze worden steeds zwakker….En dan…
Het verhaal leest erg vlot, je moet gewoon weten of ze kunnen ontsnappen aan het Programma of niet. Je leeft mee met Sloane en James en begrijpt waarom ze niet naar Programma willen. Op sommige momenten voel je je machteloos en wil je wel gillen dat ze dat juist niet moeten doen… Sloane en James karakters vind ik goed uitgewerkt. Later in het verhaal vind ik Realm ook goed uit de verf komen.
Het is een Young Adult, met veel romantiek, psychologie en actie in een dystopische wereld. In een makkelijke leesstijl en vrij grote letters heb je het boek in no time uit. Het is ook een origineel verhaal. Ik kijk uit nar deel twee en drie.
5 sterren.

Geschreven bij The Program-serie 1 - Het programma

“Je hersenen zijn als porseleinscherven” met deze vergelijking maakt Suzanne Young het onderwerp in het boek Het programma helder. Het programma is het eerste deel van een nieuwe trilogie en Young maakt een prima start. Het programma is beklemmend, origineel, akelig, ontroerend.

Sloane woont in een land waar mensen van Het programma op haar letten. In dat land wordt veel zelfmoord gepleegd door jongeren. Om deze ‘epidemie’ te stoppen, worden de jongeren nauwlettend in de gaten gehouden. Wanneer de broer van Sloane zelfmoord pleegt, wordt zij extra in de gaten gehouden. Haar vriend, James, wordt op een dag door Het programma meegenomen, omdat hij ziek zou zijn. Sloane kan het zelf nog maar een paar dagen volhouden, maar dan wordt zij ook meegenomen door Het programma. Ze zou ook ziek zijn en een zelfmoordpoging hebben gedaan. Tijdens de activiteiten bij Het programma is het de bedoeling dat Sloane haar verleden gaat vergeten. Maar lukt dit ook? Is ze wel ziek?

“Zelfmoord is tenslotte besmettelijk”, de gedachte die de jongeren vanaf het begin te horen krijgen. Young maakt in dit boek verschillende zware onderwerpen bespreekbaar, op een aantrekkelijke manier. Zo bespreekt de het onderwerp zelfmoord, maar ook het vergeten van je verleden en het ‘zijn van iemand’. Het verteltempo in dit verhaal ligt hoog, waardoor Young de lezer blijft boeien. Daarnaast zorgt ze af en toe voor een onverwachte wending, waardoor het verhaal nog aantrekkelijker wordt. Zo wordt James meegenomen door Het programma en komt Realm, iemand van Het programma, op een belangrijk moment in het leven van Sloane. Ook de mysterieuze ‘pil’ in het verhaal zorgt ervoor dat de lezer het verhaal kan waarderen.

De indeling van Het programma is logisch en gestructureerd, waardoor het verhaal beter tot zijn recht komt. Door het verhaal op te delen in drie delen (voor de opname, tijdens de opname en na de opname van Sloane) krijgt de lezer een helder beeld van de situatie. In verschillende delen roept Young vragen op bij de lezer; deze vragen worden pas later beantwoord. Waarom heeft James allerlei namen op zijn arm getatoeëerd? Wat zit er in de pillen die Sloane moet nemen? Is Realm nu goed of is hij kwaad? Door alleen met Sloane mee te kijken, weet de lezer niet meer of minder dan zij. Toch krijgt de lezer in het derde deel een informatievoorsprong, omdat de lezer geen geheugenverlies heeft en Sloane wel. Dat wekt spanning op en maakt het verhaal interessant. De foto van Brady en James is voor de lezer bekend, voor Sloane is het één groot vraagteken. Ook de aparte reacties van Sloanes ouders op de ontmoetingen met Lacey (een oud vriendinnetje van Sloane) of James zijn voor de lezer logisch, terwijl ze voor Sloane vreemd zijn.

Via mooie zinnen als “Ze wissen me” of “Hij ligt op zijn rug in het niets te staren en ik weet dat hij verloren is. En ik ook” weet Young indruk te maken op de lezer. De emotionele passages in het boek raken de lezer en de kilheid waarmee de programmeurs handelen zorgt voor kippenvel bij dezelfde lezer. Via zinsneden als “ze hebben haar ontleed,’ antwoordt Miller, waarna hij een nagel uitspuugt. ‘Ze hebben haar schedel gekraakt, er stukjes uitgehaald en die vervolgens teruggelegd als een vrolijke puzzel. Alsof ze gewoon niet echt meer is” geeft Young de essentie weer; laat ze de lezer nadenken. De gruwelijkheid van de gebeurtenissen dringt op indrukwekkende wijze door.

Het programma, het eerste deel van een nieuwe serie, maakt indruk. Suzanne Young weet de lezer te raken met een boeiend onderwerp, een heldere structuur en een mooie schrijfstijl. Door het hoge verhaaltempo weet ze de lezer bij het verhaal te houden en via mooie zinnen als ‘je verdient het het leven te leiden dat je wilt’ probeert ze de ernst van de zaak uit te leggen. Haar boodschap – je hebt recht op je eigen leven vol herinneringen – komt daardoor goed uit de verf. Haar woorden raken de lezer. “Soms is het enige wat echt is het heden.”

Geschreven bij The Program-serie 1 - Het programma

Schrijver: Suzanne Young
Uitgever: Karakter uitgevers B.V
Waardering: 8/10
Aantal pagina’s: 400
ISBN: 9789045206905

In de wereld van Sloane is het uiten van echte gevoelens verboden, depressie onder jongeren is een epidemie en de enige oplossing is het Programma…
Sloane denkt wel twee keer na voordat ze in het openbaar begint te huilen. Sinds zelfdoding is uitgegroeid tot een internationale epidemie, zou een huilbui haar in het Programma kunnen doen belanden, de enige bewezen behandelingsmethode. Ze heeft al een broer verloren, dus Sloane weet zeker dat haar ouders er alles aan zullen doen om haar in leven te houden. Ze weet ook dat iedereen die het Programma heeft gevolgd terugkeert met een schone lei: hun depressies zijn verleden tijd, maar hetzelfde geldt voor hun herinneringen.
Omdat ze zowel thuis als op school constant onder toezicht staat, zorgt Sloane dat ze zo min mogelijk opvalt en verbergt ze haar gevoelens zo goed mogelijk. De enige bij wie Sloane zichzelf kan zijn, is James. Hij heeft beloofd om ervoor te zorgen dat ze geen van beiden in het Programma terechtkomen en Sloane weet dat de liefde tussen hen sterk genoeg is om allerlei tegenslagen te weerstaan. Maar ondanks de beloftes die ze elkaar maken, wordt het steeds moeilijker om de waarheid te verbergen. Ze worden alle twee steeds zwakker, depressie ligt op de loer. En het Programma zit hun op de hielen…
Ik werd niet echt aangetrokken tot het boek. Dit komt door de cover, deze spreekt mij niet aan. En ik wilde het boek eerst ook niet lezen. Maar op social media hoorde ik alleen maar positieve dingen over boek. Na lang wikken en wegen heb ik toen ook besloten om toch het boek te gaan lezen.
Ik heb hier geen moment spijt van gehad. Vanaf bladzijde 1 zat ik in het verhaal. Door de vlotte en fijne schrijfstijl van Suzanne Young en de kleine hoofdstukken ga je als een speer door het boek heen. Ik had het boek dan ook in 2 dagen uit. Het boek heeft een geweldig en super spannend begin. En je kan niks anders doen dan gelijk verder lezen.
Het verhaal is goed uitgewerkt en heeft een fijne opbouw. Wat je vaak ziet in dystopia boeken is dat de ‘nieuwe’ wereld eerst helemaal wordt uitgewerkt. Hier was dit niet het geval. Je begint gewoon gelijk in het verhaal en je krijgt per keer te weten wat je nodig heb om de wereld waar Sloane in leeft te begrijpen.
Je leeft mee met de hoofdpersonen en je het boek zet je aan tot nadenken. Je voelt de frustratie op de momenten dat Sloane zich een bepaalde herinnering niet kan herinneren. En het liefst wil je tegen haar schreeuwen dat ze uit de buurt van bepaalde personages moet blijven.
Ik wilde niet dat het boek zou eindigen en toen dit wel het geval was, wilde ik alleen maar meer. Ik kijk met smacht uit naar deel 2, die in juli uitkomt.
Het boek hoort zeker thuis in het rijtje van ‘De honger spelen’ en ‘Divirgent’. Ik raad iedereen aan om vandaag nog naar jullie boekenhandel te rennen en dit boek te kopen.

Geschreven bij The Program-serie 1 - Het programma

Dit boek wordt als een dystopie aangekondigd. Op wikipedia wordt dit als volgt omschreven: Dystopie is een (denkbeeldige) samenleving met louter akelige kenmerken waarin men beslist niet zou willen leven.
Een dystopie is daarmee het tegenovergestelde van een utopie die juist een bijzonder aangename samenleving voorstelt.
In deze wereld heerst er een epidemie van depressie en zelfdoding. Elke jongere die maar enig gevaar oplevert, wordt naar het Programma gestuurd waar ze opnieuw geprogrammeerd worden door hun herinneringen te wissen waarvan ze depressief geworden zijn. Deze wereld lijkt in de nabije toekomst te liggen want de omgeving met gewone auto’s en huizen lijken op deze in de huidige wereld.
Het verhaal bouwt tergend langzaam op. Vooral bij het begin miste ik de spanning en het dreigende. Ondanks de aanwezigheid van de programmeurs op school waarbij ze vooral Sloane in het vizier hebben.
Ik knijp mijn handen samen onder mijn tafel om me te beheersen. Proberen op te letten en een gezonde indruk te maken is een regelrechte kwelling. Ik wil dat mijn telefoon gaat trillen, zodat ik weet dat alles goed is met James. Maar er gebeurt niets. Er verschijnen zweetdruppeltjes op mijn bovenlip en net als ik denk dat ik het niet meer trek, dat ik moet weten hoe het met James is, gaat eindelijk de bel. Ik spring overeind, prop mijn boek in mijn rugzak en loop naar de deur. Op dat moment pakt iemand mijn arm vast. Geschrokken draai ik met met een ruk om en sta oog in oog met de programmeur.
Het verhaal neemt een stroomversnelling bij het tweede deel. Sloane is opgenomen in het Programma en doorstaat de therapie. Op dit moment slaagt de auteur om de lezer mee te nemen. Doordat Sloane het verleden verliest, krijgt de lezer meer informatie. Op deze manier ontstaat er een interessant spel tussen de lezer, de auteur en de hoofdpersonages.
In dit deel kon ik het boek niet meer loslaten en de hoofdstukken schreeuwden om gelezen te worden.
Bij het derde deel wordt Slaone ontslagen uit de therapie en integreert ze weer in de maatschappij.
Ook in dit deel speelt de auteur weer met de verschillende actoren. Als lezer weten we dat Slaone de personen kent waarmee ze in contact komt.
Beetje bij beetje komen er ook herinneringen terug bij Slaone wat het boek een geheimzinnige spanning geeft.
Ik lig op bed, de paarse ring zit aan mijn vinger. Waarom zou ik zoiets bewaren? Het is gewoon een goedkope plastic ring. Hopend op een ingeving hou ik de ring voor mijn gezicht. Maar er komt niets.
Op het einde van het boek vluchten Sloane en James naar de rebellen. Blijkbaar bezit elke dystopie rebellen. Deze rebellen zijn uiteraard ook in het programma geïnfiltreerd. Althans dat wil Suzanne Young ons laten geloven. Doordat er nog maar weinig informatie over deze rebellen is kunnen we daar geen uitsluitsel in geven. Het einde doet je verlangend uitkijken naar het vervolg.
Opmerkelijk is ook nog de epiloog waarin we twee weken later gaan kijken in het Programma. Daar lezen we over de therapie van Allisson. Het verhaal is bijna identiek aan het verhaal van Sloane. Ze komt dezelfde mensen tegen. Houdt dezelfde conversaties… wat dit allemaal te betekenen heeft blijft een raadsel (tot in het volgende boek).
Het programma is zeker een aanrader. Je moet door het trage eerste deel heen bijten. Na deze beproeving krijg je een spannend verhaal met een uniek spel tussen lezer, auteur en hoofdpersonages. De uitgeverij heeft precies een gave om dit soort van verhalen vast te krijgen en er voor te zorgen dat deze een vertaling krijgen.

Geschreven bij The Program-serie 1 - Het programma

Wauw dat is het eerste wat ik erover kan zeggen, wat een heerlijke boek!

Het programma is het eerste deel in deze verbluffende serie, Slaone leeft in een wereld waarin depressie een epidemie is geworden, over heel de wereld zijn er jongeren tot 18 jaar ontvankelijk voor. Zodra je maar een traan laat zien ben je al een verdachte en houden mensen van het programma je nauwlettend in de gaten. Zelfs op school zijn er programmeurs te vinden. Elke dag moet je een formulier invullen met bepaalde vragen die moeten bepalen of je in een depressie terecht gekomen bent. En pas op met mensen die zelfmoord gepleegd hebben het is besmettelijk!

Sloane is een meisje van 17 jaar, waarvan haar beste vriendin pas afgevoerd is naar het programma, ook had zij een broer die zij aan de epidemie verloren heeft. Samen met haar vriend James, moet ze deze waanzinnige nieuwe wereld zien te overleven, moeten uitkijken dat ze geen tekenen van depressie laten zien, want zij willen koste wat het kost uit het programma blijven, want de 'teruggekeerden' lijken gehersenspoeld, wie zij van te voren waren, zijn ze nu niet meer, hun geheugen en alle herinneringen zijn gewist. Iets wat James en Slaone willen voorkomen, want zij willen elkaar koste wat het kost niets vergeten. Nadat het minder goed gaat met hun goede vriend Miller, raken ze elkaar beetje voor beetje kwijt. Lukt het Slaon en James uit de handen van het programma te blijven?

Ik kon het boek niet weg leggen, fijne korte hoofdstukken die goed doorlopen dankzij de vlotte schrijfstijl van Suzanne Young. Normaal heb ik even nodig om in het boek te komen maar dat had ik bij dit boek totaal niet, meteen wordt je meegesleurd in de dystopische wereld van Sloane en James. Daarnaast heeft Young een uniek onderwerp bedacht welke je normaliter niet snel tegenkomt in de YA. Niet te zwaar beladen maar goed geschreven. Kan niet wachten totdat deel twee in Juli uitkomt. Topper van een boek, zeker zijn 5 sterren waard.

Geschreven bij The Program-serie 1 - Het programma

Young heeft met Het Programma een heel belangrijk boek geschreven: haar worldbuilding is zo sterk, de plot zo treffend en de personages zo dynamisch dat het onder je huid kruipt en je enorm aan het denken zet. De schrijfstijl is vlot en het verhaal spannend, maar het zijn de thema’s en ontwikkelingen die het ‘m doen en ervoor zorgen dat het boek je niet meer loslaat.

Geschreven bij The Program-serie 1 - Het programma

Ik heb dit boek in een razend tempo uitgelezen! De schrijfstijl van Suzane Young is beeldend en lekker vlot. Er gebeuren veel dingen waardoor ik steeds verder wilde lezen en nieuwsgierig was naar wat er ging komen. Er zit echt spanning in het boek en er gebeuren veel dingen. Ik had het verhaal op deze manier niet kunnen voorspellen. Zeker niet toen ik alleen de flaptekst had gelezen!

In het begin van het verhaal kon ik de verschillende personen maar moeilijk uit elkaar houden. Gelukkig ging dit toen ik verder in het boek kwam steeds beter en hoefde ik niet meer terug te lezen om erachter te komen wie nou wie was.

Ik vind het erg leuk dat er terugblikken zijn in het boek. Zo lees je hoe Sloane en James zijn opgegroeid en wat er in hun jeugd is gebeurt. Ik vind het fijn dat het verhaal door deze terugblikken niet alleen maar bestaat uit het programma en depressie. Er komen ook stukken in voor waar iedereen nog kan genieten van het leven, er grapjes zijn en er mooie herinneringen worden gemaakt.
Jammer genoeg lees je in dit deel niet hoe de epidemie is ontstaan. Ik hoop dat dat in een volgend deel wel ter sprake komt! Ik ga dat volgende deel sowieso lezen!

Tot snel lieve Sloane en James!

Geschreven bij The Program-serie 1 - Het programma

Hoofdpersoon:
Sloane Barstow, een 17 jarige scholiere uit Amerika. Haar broer Brady heeft zelfmoord gepleegd. Haar ouders zijn kapot van verdriet en enorm bang dat Sloane ook zelfmoord zal plegen. Ze wordt hierdoor erg beschermd opgevoed / in de gaten gehouden.
Sloane heeft verkering met James Murphy, James was ook een vriend van Brady.

Het verhaal:
Omdat veel jongeren zelfmoord plegen heeft de overheid "Het Programma" opgezet dat jongeren tot 18 jaar moet beschermen tegen zelfmoord. Zelfmoord wordt gezien als een epidemie die bestreden moet worden. Het gevolg is dat op school medewerkers van het programma (de programmeurs) aanwezig zijn om alert te zijn op risicogedrag onder de scholieren. Ook in de omgeving van Sloane zijn mensen die zelfmoord hebben gepleegd, o.a. haar broer Brady. Haar ouders zijn hierdoor erg bang dat Sloane dat ook zal doen en houden haar erg in de gaten, zodat ze indien nodig "Het Programma" in kunnen schakelen.
De jongeren zijn allemaal bang dat ze opgenomen worden door "Het Programma" en doen hun best om geen verdriet te uiten en vrolijk te zijn. Het is algemeen bekent dat als men opgenomen wordt in "Het Programma" men bij terugkomst niet meer de oude is en vele herinneringen verdwenen zijn. Sloane doet ook erg haar best om normaal over te komen en James is hierbij haar grote steun. Het wordt echter steeds moeilijker om weerstand te bieden aan "Het Programma".....

Mijn conclusie:
Ik had wat moeite met het begin van het verhaal, ik vond het allemaal wat somber. Dit duurde echter niet lang en eenmaal hier doorheen had het verhaal me in zijn greep. Een niet alledaags onderwerp maakt nieuwsgierig naar wat er verder gaat gebeuren met Sloane en James. Spanning en een mooi liefdes verhaal in een vlotte schrijfstijl maken dat het boek makkelijk wegleest.

Geschreven bij The Program-serie 1 - Het programma

'Het programma' is het eerste deel van (alweer) een nieuwe YA-trilogie. Het boek trok meteen mijn aandacht, niet in het minst doordat het een hardcover is. Bovendien was er die verwijzing naar 'De hongerspelen' en andere dystopische verhalen.

Waar gaat het boek over ? Wel, de overheid vindt dat er te veel tieners depressief zijn en zelfmoord plegen, en dus wordt 'Het programma' opgesteld. Tijdens hun opname in een soort kliniek worden bij alle 'patiënten' de slechte herinneringen gewist. Daarna mogen ze weer aan de maatschappij deelnemen, vanzelfsprekend lukt dit bij de één al wat beter dan bij de ander.

Het boek is opgebouwd uit drie delen, die elk ongeveer een derde van het boek beslaan. Na het lezen van het eerste deel was ik best wel teleurgesteld, meer dan honderd bladzijden werd er maar door gerateld, zonder dat je bijzonder veel aan de weet kwam. Daarna kwam het boek gelukkig wel op gang en werd het uiteindelijk nog best spannend. Het einde is gelukkig van die aard dat je reikhalzend uitkijkt naar deel twee. Ben er vrij zeker van dat er dan van in het begin meer spanning zal zijn en dat er duidelijk meer vaart in het verhaal zal zitten.

Drie sterren voor dit eerst deel van Suzanne Youngs YA-trilogie.

Geschreven bij The Program-serie 1 - Het programma

Waarschuwing! Zorg dat je een paar troostende armen in de buurt hebt wanneer je dit boek leest!

Net als je denkt dat er niets origineels meer te verzinnen valt in het dystopia genre, komt Suzanne Young met Het Programma. Als je de achterkant leest, denk je meteen: hmm, dat klinkt interessant, maar zelfmoord besmettelijk? Dat lijkt me ongeloofwaardig.
Nou, het is niet ongeloofwaardig, niet als je ziet hoe Suzanne Young het beschrijft; niet als je het ziet vanuit het perspectief van Sloane.

Twee dreigingen hangen constant boven Sloanes hoofd: de kans om ‘besmet’ te raken met depressiviteit en de kans om opgenomen te worden in het Programma, wat misschien wel erger is dan doodgaan. Sloane weet zich dankzij haar vriendje James aardig overeind te houden in deze gevaarlijke samenleving, maar er is slechts één rimpeling nodig om alles uit balans te brengen.

Het boek zit vol spanning, liefde, vriendschap en verdriet, om nog maar niet te spreken over ‘holle mensen’ en verdwenen herinneringen; allemaal gegoten in een origineel, pakkend verhaal met geloofwaardige, levendige karakters.
Sloanes naïviteit is hier en daar wat ongeloofwaardig, maar dat je sommige dingen eerder weet dan haar, zorgt er wel voor dat de spanning des te meer stijgt. Suzanne Young houd je met Het Programma niet alleen op het puntje van je stoel, maar zet je ook aan het denken. Als lezer ga je helemaal mee in het verhaal en in de gevoelens van Sloane. Ze raakt je recht in je hart, waardoor je elk sprankje hoop en liefde, maar ook alle wanhoop en verdriet met haar meevoelt.

Kortom: dit verhaal nestelt zich in je hoofd en hart en laat je niet meer los, wat je ook gaat doen. Er zit dus niets anders op dan te blijven lezen en lezen, tot het einde. En dan te verlangen naar meer…

Veel dank aan Karakter Uitgevers voor dit leesexemplaar!