Road Less Travelled A New Psychology of Love, Traditional Values and Spiritual Growth

Geschreven bij The Road Less Travelled

‘The road less travelled’ is een goed geschreven boek, met begrijpelijke zinnen, een heldere structuur en voldoende argumentatie en diepgang. Ruim tweehonderd fragmenten heb ik gemarkeerd als mooi en/of waardevol. De boodschap is duidelijk: maak werk van je persoonlijke ontwikkeling en van die van je naaste(n). Om vooruit te komen op het persoonlijke vlak, en/of een ander vooruit te helpen in zijn/haar persoonlijke ontwikkeling, is de wil van essentieel belang. Deze wil is wat Peck (echte) liefde noemt. Kortom, Peck draagt op een aansprekende wijze een verleidelijke positivistische boodschap uit. De populariteit van deze klassieker uit 1978 is volgens mij dan ook te danken aan het feit dat Peck een ideaalbeeld schetst, iets wat velen onder ons zouden willen (kunnen), inclusief de auteur zelf. Een kritiekpunt mijnerzijds is dat Peck soms (noodzakelijkerwijs) schematiseert. Dat komt de duidelijkheid wel ten goede, maar of met zijn definities van verliefdheid en liefde alles is gezegd over deze complexe materie vraag ik mij af. Bovendien Peck legt de lat hoog: het aangegeven pad is niet succesvol te gaan zonder discipline en zonder het nemen van verantwoordelijkheid. De wil waar Peck het over heeft is een bewust willen, een zichzelf aanzetten tot. Een keuze. Een bewust handelen gericht op vooruitgang (persoonlijk, sociaal en maatschappelijk). Niet ieder mens zal dit pad willen en kunnen volgen. Bovendien, weet de mens wel wat hij/zij eigenlijk wil? Kan de bewuste wil niet in strijd zijn met een onbewuste wil, met een soort karaktereigenschap? De mens kan al dan niet bewust ‘kiezen’ voor een ander pad. Een paar voorbeelden. De hoofdpersoon in Pessoa’s ‘Boek der Rusteloosheid’, een boekhouder, ‘kiest’ er juist voor om niet te handelen, alleen om waar te nemen en te dromen. De hoofdpersoon uit Dostojevski’s ‘Aantekeningen uit het ondergrondse’, een voormalig ambtenaar, doet juist het tegenovergestelde van wat zijn verstand hem voorschrijft en handelt tegen zijn belangen in. Dit zijn slechts een tweetal extreme persoonlijkheden uit de fictieve literatuur, maar wat ik hiermee wil zeggen is dat niet ieder mens gecharmeerd kan of wil zijn door deze positivistische boodschap gebaseerd op de wil (geen eyeopener als je het nieuws volgt en de geschiedenis kent). Maar Peck heeft met dit boek ook niet de ambitie om de menselijke wil te analyseren. Peck ’s biedt met zijn boek een weg voor hen die vooruit willen komen in het leven en daarbij een probleem ervaren, en voor hen die zien dat een geliefde naaste een probleem heeft die zijn/haar persoonlijke ontwikkeling in de weg staat, en daar iets aan willen doen. (Peck erkent overigens dat het heel moeilijk is een geliefde te wijzen op zijn/haar blinde vlekken.) Peck wil aantonen dat de mens, met wilskracht, discipline en een goed verstand zichzelf en de ander naar een hoger plan kan tillen. Peck beschrijft in dit boek niet een weg die veel mensen al afleggen (zie de titel), of een weg die een ieder zou willen of kunnen volgen, maar een weinig bekende weg die velen na lezing van dit boek wel zouden willen afleggen. Aanrader!

Geschreven bij Road Less Travelled

Wat een schitterend boek! Ik heb alleen nog maar het eerste hoofdstuk gelezen, maar ik weet zeker dat ik het boek nog eens zal doornemen. Het eerste deel gaat over hoe je verantwoordelijk bent voor je eigen pijn en emoties en dat je ook weer niet teveel verantwoordelijkheid hoeft te nemen. Leven is dus balanceren tussen confrontaties aangaan en laten gaan. De auteur geeft veel heldere voorbeelden uit zijn eigen praktijk of ervaring. Het heeft mij in ieder geval beter op mijn plek gezet!

Geschreven bij Road Less Travelled

Compleet, dat is wat ik er goed aan vind.

Ik ben de auteur Scott Peck absoluut dankbaar voor dit boek, want ik heb persoonlijk veel aan het lezen van dit boek gehad. De heldere schrijfstijl leest lekker weg en zet aan tot zelfreflectie. Een aanrader voor iedereen die er van houdt om na te denken over hoe de dingen nou echt in elkaar zitten en de ambitie heeft om als persoon te blijven leren en te blijven groeien.

‘The road less travelled’ is een goed geschreven boek, met begrijpelijke zinnen, een heldere structuur en voldoende argumentatie en diepgang. Ruim tweehonderd fragmenten heb ik gemarkeerd als mooi en/of waardevol. De boodschap is duidelijk: maak werk van je persoonlijke ontwikkeling en van die van je naaste(n). Om vooruit te komen op het persoonlijke vlak, en/of een ander vooruit te helpen in zijn/haar persoonlijke ontwikkeling, is de wil van essentieel belang. Deze wil is wat Peck (echte) liefde noemt. Kortom, Peck draagt op een aansprekende wijze een verleidelijke positivistische boodschap uit. De populariteit van deze klassieker uit 1978 is volgens mij dan ook te danken aan het feit dat Peck een ideaalbeeld schetst, iets wat velen onder ons zouden willen (kunnen), inclusief de auteur zelf. Een kritiekpunt mijnerzijds is dat Peck soms (noodzakelijkerwijs) schematiseert. Dat komt de duidelijkheid wel ten goede, maar of met zijn definities van verliefdheid en liefde alles is gezegd over deze complexe materie vraag ik mij af. Bovendien Peck legt de lat hoog: het aangegeven pad is niet succesvol te gaan zonder discipline en zonder het nemen van verantwoordelijkheid. De wil waar Peck het over heeft is een bewust willen, een zichzelf aanzetten tot. Een keuze. Een bewust handelen gericht op vooruitgang (persoonlijk, sociaal en maatschappelijk). Niet ieder mens zal dit pad willen en kunnen volgen. Bovendien, weet de mens wel wat hij/zij eigenlijk wil? Kan de bewuste wil niet in strijd zijn met een onbewuste wil, met een soort karaktereigenschap? De mens kan al dan niet bewust ‘kiezen’ voor een ander pad. Een paar voorbeelden. De hoofdpersoon in Pessoa’s ‘Boek der Rusteloosheid’, een boekhouder, ‘kiest’ er juist voor om niet te handelen, alleen om waar te nemen en te dromen. De hoofdpersoon uit Dostojevski’s ‘Aantekeningen uit het ondergrondse’, een voormalig ambtenaar, doet juist het tegenovergestelde van wat zijn verstand hem voorschrijft en handelt tegen zijn belangen in. Dit zijn slechts een tweetal extreme persoonlijkheden uit de fictieve literatuur, maar wat ik hiermee wil zeggen is dat niet ieder mens gecharmeerd kan of wil zijn door deze positivistische boodschap gebaseerd op de wil (geen eyeopener als je het nieuws volgt en de geschiedenis kent). Maar Peck heeft met dit boek ook niet de ambitie om de menselijke wil te analyseren. Peck ’s biedt met zijn boek een weg voor hen die vooruit willen komen in het leven en daarbij een probleem ervaren, en voor hen die zien dat een geliefde naaste een probleem heeft die zijn/haar persoonlijke ontwikkeling in de weg staat, en daar iets aan willen doen. (Peck erkent overigens dat het heel moeilijk is een geliefde te wijzen op zijn/haar blinde vlekken.) Peck wil aantonen dat de mens, met wilskracht, discipline en een goed verstand zichzelf en de ander naar een hoger plan kan tillen. Peck beschrijft in dit boek niet een weg die veel mensen al afleggen (zie de titel), of een weg die een ieder zou willen of kunnen volgen, maar een weinig bekende weg die velen na lezing van dit boek wel zouden willen afleggen. Aanrader!

Ik wou dat ik eerder over dit boek had gehoord. Het heeft mij zoveel inzicht gegeven in mijn eigen doen en laten. Het heeft mij ook geholpen om naar mezelf te kijken als ouder en daarin verbeteringen door te voeren. Ik ben echt blij met dit boek. Een echte aanrader!

Ideaal om te lezen, nogmaals te lezen of zefs om af en toe een slot/steunparagraaf uit te lezen!
Zowel spiritueel als realistische lectuur, mooi ! Een achte aanrader!

Volledig andere manier van de wereld benaderen waarin we leven

Ik ben zeer tevreden over dit boek. Wat ik vooral goed vind: Toegankelijk, Praktisch toepasbaar, Heldere boodschap

De begeleidende tekst is interessant. Maar het boek is waardeloos. Een boek waarin God wordt opgevoerd als een beschermengel en waarbij het hele leven bepaald wordt door God.
Dit is een boek voor religieuze fanatici.