Toen ik dood was

In 2006 debuteerde Loes den Hollander als thrillerschrijfster met “Vrijdag”, een goed verhaal dat een grote belofte inhield voor haar toekomst als auteur. Loes gaf sedertdien blijk van een hoge productiviteit én van een constante hoge kwaliteit van haar boeken.

Op 11 oktober jongstleden werd de vijfentwintigste (!) thriller van Loes den Hollander ten doop gehouden. Een verslag van de feestelijke bijeenkomst bij Drukkerij Wilco in Zutphen is op mijn blog te lezen. Het boek draagt de enigszins mysterieuze titel “Toen ik dood was”.

De hoofdrollen in het verhaal zijn weggelegd voor een drietal vrouwen die elkaar (nog) niet kennen.
Maryan Brandhorst is getrouwd met Floris Atsma. Maar hun huwelijksgeluk vertoont fikse barsten. Zij heeft een boezemvriendin in Jasmijn, wier man Jacob in een verpleeghuis verblijft. Maryan werkt in de thuiszorg. Dan is er Fanny Lemaire, een alleenstaande vrouw die door haar komaf en door een dramatische gebeurtenis in haar jeugd voor het leven getekend is. En Thaïs Brederode maakt het trio compleet. Zij is getrouwd met Tony en moeder van de vijfjarige May. Ook haar huwelijk staat onder hoogspanning, en dat niet in positieve zin.

Kort nadat blijkt dat de huwelijken van zowel Maryan als Thaïs op hun einde zullen lopen, verdwijnen Floris en Tony spoorloos. Bij toeval blijkt vervolgens dat beide mannen eenzelfde dubbelleven leidden. Heeft dat met hun verdwijning te maken?

De vriendschap tussen Maryan en Jasmijn bekoelt snel als Maryan bepaalde signalen opvangt die haar niet bevallen. Als ze vervolgens in contact komt met Fanny, ontstaan er vriendschappelijke gevoelens die wel érg ver lijken te gaan.
Thaïs krijgt een bijzondere band met de sympathieke Lidewij. Dat is nogal opmerkelijk gelet op wat er met Lidewij is gebeurd voor hun ontmoeting.
In korte hoofdstukken vanuit steeds wisselend perspectief ontwikkelt zich een boeiend verhaal over (on)betrouwbaarheid, vriendschap en de broosheid daarvan, trauma’s, verbijsterend dubbelleven en schone schijn.

Loes den Hollander behoort tot de absolute top van de Nederlandse thrillerauteurs. Haar schrijfstijl en woordgebruik staan op zeer hoog niveau. Als bijna geen ander weet Loes in enkele, veelal korte, zinnen de lezer te biologeren. En daarna laat ze niet meer los. De korte hoofdstukken zijn stuk voor stuk even kernachtig als krachtig. Ook nu hebben de belangrijkste karakters van het verhaal een ruime dosis intrigerende diepgang meegekregen. Kort samengevat: het boek is “een échte Loes”.

Opvallend is dat de plot minder complex is dan in veel van de eerdere boeken van Loes. Het verhaal is evenwel door de vele psychologische elementen van begin tot eind boeiend.

“Toen ik dood was” is “gewoon” weer een zeer goed boek van Loes en krijgt vier psychologisch verantwoorde sterren.

Geschreven bij Toen ik dood was

Ik heb veel boeken van Loes den Hollander gelezen dit boek vond ik wat chaotisch .

Geschreven bij Toen ik dood was

Heb alle boeken gelezen van Loes den Hollander, maar deze kon mij niet bekoren

‘Toen ik dood was’ is alweer de 25e thriller van Loes den Hollander. Wat heeft ze een erg interessante psychologische thriller geschreven. Kenmerkten de thrillers van deze auteur zich eerst door de spanning om op zoek te gaan naar een bepaalde dader, tegenwoordig zitten ze psychologisch erg verfijnd in elkaar. Dat geldt ook voor dit nieuwste boek.

Den Hollander heeft een zeer prettige schrijfstijl. Ze gebruikt korte hoofdstukken, waardoor je als het ware door het verhaal heen vliegt. Vanuit verschillende personages lees je het verhaal. Je weet hierdoor meer dan de personen zelf, maar toch laat de auteur je soms nog even versteld staan. Je vermoedt wel bepaalde zaken, maar niet alles is zoals het lijkt te zijn. Heerlijk om te lezen!

Als je eenmaal in ‘Toen ik dood was’ bent begonnen, wil je het liefste door blijven lezen. Waarom wilden zowel Floris als Tony van hun vrouwen scheiden? Wat hielden zij voor hen geheim? En waar zijn ze gebleven nadat ze spoorloos verdwenen waren? Op deze en vele andere vragen krijg je uiteindelijk je antwoorden. Daarna kun je niet anders concluderen dan dat Loes den Hollander tot de top van de Nederlandse thrillerschrijvers behoort. Op naar de volgende 25!

Geschreven bij Toen ik dood was

Twee pluspunten: spannend en fantasierijk.

Alsje van spanning houd zijn de hoeken van Loes den Hollander helemaal geweldig

Geschreven bij Toen ik dood was

Dit boek volgt de verhalen van drie vrouwen, Maryan Brandhorst die getrouwd is met Floris, Thaïs Brederode die getrouwd is met Tony, samen hebben ze een dochter, May, en dan als laatste Fanny Lemaire een ongetrouwde vrouw die in het huis woont waar ze ook jaren met haar moeder heeft gewoond.

De delen gaan afwisselend over deze drie vrouwen. Zowel Maryan als Thaïs hun mannen zijn ineens op bizarre manier verdwenen. Beiden hebben kort daarvoor ook te horen gekregen van hun man dat ze willen scheiden. Beide vrouwen zijn hier verbijsterd over en hadden dit totaal niet zien aankomen.

Tegelijk lees je het verhaal van Fanny, ze is een vrouw van middelbare leeftijd en heeft totdat haar moeder overleed bij haar gewoond. Dat maakt haar al een beetje bijzonder maar de dingen die er in haar delen staan maken haar verhaal nog bizarder.

Thaïs en Maryan ontmoeten elkaar door toedoen van Thaïs en Fanny komt per toeval Maryan haar leven ingewandeld. Daarna ontmoeten ze elkaar alle drie en vooral Maryan heeft het gevoel dat ze eindelijk vriendinnen heeft. Ze vertellen elkaar dus ook alles over hun verdwenen mannen.

Nadat de verhalen samenkomen voel je de spanning stijgen en vraag je je af wat er nu toch allemaal gebeurd is. Op een gegeven moment kan je dat wel bedenken, mede door het verhaal van Fanny ertussendoor, en komt dan ook de ontknoping. Toch blijft het een bizar verhaal wat deze mannen in hun vrije tijd deden.

Geschreven bij Toen ik dood was

Pluspunt van dit artikel: spannend

Geschreven bij Toen ik dood was

Lang dradig verhaal

Geschreven bij Toen ik dood was

Loes van de heuvel,is altijd de moeite waard. Dat blijkt ook nu.
Heerlijk boek!