Toen ik eindelijk durfde over hoe ik mijn huwelijk, huis en baan achter me liet en een gelukkiger leven veroverde

Ingekorte recensie:
Wow wat een prachtig boek was dit. Ik heb het boek binnen een uur verslonden. Zo goed vond ik het boek. Het boek kent een meeslepend en spannende opbouw vandaar dat het voor mij niet mogelijk was om het boek opzij te leggen. Ik bleef maar doorlezen totdat ik het boek uit had. Maak ik ook niet vaak mee. Haar schrijfstijl was erg boeiend. Er waren zeker herkenbare en gemeenschappelijke momenten in het boek. Zoals karate en dat ze niet kan slapen omdat er iets leuks stond te gebeuren. Ik heb zelf jarenlang aan karate gedaan. Ik was heel blij dat een vrouw hier een boek over heeft geschreven. Vaak zie je toch dat mannen hierover schrijven. Dat het ook nog eens goed blijkt te zijn had ik helemaal niet verwacht. Ik heb op momenten echt gevoeld dat ik het meisje in het boek was.
Je ziet vaak dat vrouwen in een relatie/huwelijk voor hun partners en of kinderen kiezen. Ze kijken nooit naar zichzelf. Misschien heerst er ergens een taboe op het kiezen van je eigen geluk. Met dit boekje neemt Straver deze taboe weg. Toen ik dit boek uit had was het eerste dat in me opkwam: “Geluk komt pas je kant op als je er zelf voor kiest”. Ik denk dat veel vrouwen zich in haar gevoel zullen herkennen. Maar de echte stap maken lukt niet altijd. Als je echt wil weten wat kiezen voor geluk betekent dan moet je dit boek hebben gelezen. Ik zie dat Straver verandert van een schuchtere meisje naar een volwassene vrouw. Ik heb dit soort boeken gemist op de markt. Ik moet ook zeggen dat dit een van het beste boek is dat ik ooit heb gelezen. Een aanrader voor iedereen.

Dit boek is heerlijk om te lezen. Geweldig hoe iemand de moed vind om haar eigen hart te volgen tegen de stroom en verwachtingen van anderen in. Met heel veel vaart en humor geschreven. Het verhaal pakt je vanaf de eerste bladzijde , het is eigenlijk veel te snel uit! Echt een boek om iemand cadeau te doen.

Lekker leesboek. Goed geschreven.
Het is een verzameling van korte grappige verhaaltjes met een duidelijke rode draad door t boek. Grappig en menselijk.

Ik heb dit boek in één keer uitgelezen. Soms is het zo leuk om het levensverhaal te lezen van iemand die we niet kennen als bn-er. Om te zien hoe er een beweging en keuzes worden gemaakt om alles uit het leven te halen. Niet makkelijk, maar toch doen! Dat inspireert me. Bedankt voor dit verhaal en de inspiratie Chantal.

'Toen ik eindelijk durfde' is een boek dat heerlijk leest. Het is ontroerend openhartig waardoor je jezelf erg betrokken voelt bij hetgeen je leest. Zo kwam ik een aantal columns tegen waarbij ik alleen maar 'ja' aan het knikken was tijdens het lezen. Het was heel herkenbaar voor mij. Zoals in de column met de titel 'Voldoen' waarin de auteur de knoop doorhakt (eindelijk durft ze) en haar eigen weg gaat. Niet kunnen voldoen aan andermans verwachtingen kan je breken, maar wanneer je inziet dat het ook anders kan is het een nieuwe kans voor je.
Zo zijn er meer momenten in haar leven geweest dat ze 'eindelijk durfde' om het roer om te gooien en geen energie meer te steken in dingen waar je geen invloed op hebt. Ook deze column 'Afgunst' was er een die uit mijn leven lijkt te komen.
Chantal beschrijft in haar columns in duidelijke taal dat het goed voor haar was om haar hart te volgen, ook al wist ze niet wat de toekomst zou brengen.
Dit is wat ze schrijft in haar column 'Bucketlist':
'De enige manier om dromen waar te maken, is dóén. Actie, actie, actie. In jezelf geloven en gewoon gaan. Niets meer en niets minder.'

Het leven bestaat uit steeds weer dingen durven te doen. Dat heet groeien als mens.
Deze verzameling van columns heeft me zeker geboeid en ik las het boek binnen een paar uur helemaal uit! Ook even genoteerd in mijn agenda (dagboek) dat ik het gelezen heb, want wie schrijft die blijft.
Graag gelezen, Chantal!

Het boek leest lekker weg.
Toen ik er in begonnen was wilde ik niet meer stoppen met lezen.
De schrijfster vertelt over hoe ze keuzes maakte en voor zichzelf op kwam om steeds dichter bij zichzelf te komen. Hierbij straalt ze veel liefde uit naar haar omgeving.

Het boek is uit!! Wat een schitterend verhaal... het leest heerlijk weg en ik kon het na één hoofdstuk niet meer wegleggen... ik heb ontzettend veel bewondering voor je... en uiteraard dat je van zo'n persoonlijk verhaal een boek uitgebracht hebt... top!! Je mag super trots zijn op jezelf, Erik en Arno... en natuurlijk kleine Boris... Ik ga je boek zeker aanbevelen bij mijn graag lezende familie, collega's en vrienden... Ik zou zeggen op naar het vervolg boek 2...

Leuk boek met blogs, goed geschreven op een heel toegankelijke manier.

Ik kon niet wachten: "over hoe ik mijn huwelijk, huis en baan achter me liet en een gelukkiger leven veroverde', las ik op de cover van het boek. Ik verwachtte een boek over hoe een relatie uit te maken zonder kleerscheuren, je baan op te zeggen zonder financiële dipjes en over hoe je het leven verovert dat je wilt. Nu blijkt dat niet helemaal waar. Het boek is geen 'hoe dan' boek. Geen hoofdstukken die je stap voor stap vertellen wat, wanneer en met wie te doen. Het boek voldoet in die zin niet aan mijn verwachtingen. Ik zou een tweede boek van Chantal met haar levenslessen graag lezen!

Maar als je je verwachtingen opzij zet, dan krijg je een aardig kijkje in het leven van deze jonge dame. Van relaties naar geld, van karate tot jurkjes. Het leven van een jonge vrouw die inderdaad het lef heeft getoond te worden wie ze is (waarvoor hulde) en hoofdstuk voor hoofdstuk schrijft over haar dagelijks leven. Soms met een knipoog en een lach. Soms wat dieper de materie in om daarna, zoals gezegd, een hoofdstuk te wijden aan die kleine dingen des levens. Kortom: meenemen op vakantie of net voor het slapen gaan een van die vlot geschreven korte hoofdstukken lezen en zo, virtueel, een leuke vrouw leren kennen.

Mei 2016
Een pakje bij de post! Voor mij. Het boek van Chantal. Ik laat het liggen. Net als een lekker snoepje, om een moment af te wachten waarin ik in alle rust het magische snoepje kan uitpakken. Een zonnige dag dient zich aan. Koffie erbij, ik sla het boek open; ‘Voor Boris’. Een diepe zucht voor deze melancholische moeder. Hoe mooi. Ik sla nog een bladzij om en word meegenomen in het ritme van de woorden. ‘In vlagen ben ik bang om te vergeten. Niet de wekelijkse boodschappen of een van de to do’s op mijn lijstje, wel die zo gekoesterde herinneringen.’
Bam! In een keer grijpt ze de vergankelijkheid van het leven bij de lurven. Hier komen jij. Jij gaat nergens heen tot ik je heb gebundeld. En met die woorden waarmee ze de vergankelijkheid van het leven pakt, pakt ze ook de lezer.

Van toen naar nu
Dat zou je verwachten bij een boek dat een leven van de afgelopen tien jaar beschrijft. Maar gelukkig kiest Chantal daar niet voor. We gaan heen en weer in de tijd en leren zo de Chantal van nu kennen, met de ervaringen van vroeger die op dat moment in het boek relevant zijn. Dat geeft een natuurlijk ritme aan het boek, als de zee die aanspoelt en weer terugtrekt.

Alles voor elkaar
Chantal had het voor elkaar: een man, een goede baan, een mooi koophuis. Maar is dat nu alles? Het gevoel eet ze weg en gaat van suikerrush naar suikerrush. Maar op een gegeven moment kán ze er niet meer om heen. Letterlijk niet. Haar lichaam stopt haar.
Ze stopt met haar baan en zoekt haar weg als zelfstandig ondernemer. Met haar man start ze een karateschool. Maar haar man, is hij haar beste vriend of haar geliefde? Chantal durfde naar binnen te keren en echt eerlijk te zijn naar zichzelf. Hoe het verhaal verder gaat, dat lees je in haar boek.