Toen ik je zag Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers. mijn leven met Antonie

Ik vond het een pijnlijk niemendalletje. Je leest door, omdat je wilt weten of er misschien toch nog iemand is, die Antonie gaat helpen. Nee dus. Alleen een opsomming van hun beider carrières en wat ze meegemaakt hebben. Enorm saai. Over de ziekte van Anthonie en z'n relatie met Isa en de kinderen wordt in wezen erg weinig verteld.

Geschreven bij Toen ik je zag

te weinig diepgang over hoe het nou echt is om met iemand te leven die depressief is. Het gaat naar mijn idee meer over de carrière kansen die zij beiden kregen. Pas aan het einde gaat het meer over de depressie. Jammer dat er zo weinig diepgang over de depressie naar voren is gekomen en wat het met Isa deed. Jammer...

Geschreven bij Toen ik je zag

Ik vond het een ontzettend saai boek. Ik heb de helft van het boek gelezen en ben toen gestopt. Had het gevoel dat er geen verhaal te vertellen was. Er wordt een overzicht gegeven van het leven dat Isa en Antonie leidden, maar zonder enige diepgang met een hoop saaie alledaagse gebeurtenissen. Ook de schrijfstijl vind ik niet erg prettig en het tussentijdse commentaar dat Isa dan weer geeft op wat ze net zelf heeft geschreven vind ik zelfs storend. Te gemaakt, weinig interessants te vermelden.

Ik heb het boek bijna in 1 keer uitgelezen. Vond het vooral een boek waardoor je meer gaat begrijpen waarom de dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan.
Het sleept je mee in de gevoelens van zowel Isa als Anthony. Ook heel mooi geschreven.

Het boek op zich is geen literair hoogstandje. Wel een aangegrijpend verhaal. Ik heb het in een adem uitgelezen.

Ik zal proberen niet veroordelend te zijn. Hoe dan ook, dit gun je niemand. Maar omdat ik zelf een zeer zware depressie heb gehad verbaasde dit boek me wel. Het was niet 'vol'. Niet warm, niet volwassen in mijn ogen. De dagboekstukjes zijn tenenkrommend. Juist door dit boek begrijp ik nog minder van Antonie's keuze. Het maakt me verdrietig maar zelfs ook jaloers. Jullie hadden alles, en meer. Eindeloze vakanties en mooie huizen, twee gezonde kinderen, werk te over, en maar al die onzekerheid. Geestesziek zijn is het moeilijkste dat er is, ik weet het, en een depressie is een zwart gat waar je niet uit lijkt te komen. Maar begrip na dit boek? Helaas niet zoveel als ik had gehoopt. Het voelt oppervlakkig en dat vind ik treurig. Het mist ook humor, ik heb geen enkele keer gelachen terwijl in drie kwart van het boek ook genoeg te lachen zou moeten zijn, zelfs onder de moeilijke omstandigheden. Hoe dan ook, het boek vind ik niet zo, ik heb wel respect voor beide hoofdpersonen, of ik het nou begrijp of niet.

Geschreven bij Toen ik je zag

Het was vooral een opsomming van wat ze allemaal gedaan hadden, alsof ze hun cv erbij gelegd heeft. Al die details hadden voor mij weinig meerwaarde. Het komt op mij over alsof ze een soort verantwoording aflegt waarom het vooral niet aan haar lag. Het lijkt erop dat ze beide vooral met hun eigen ontwikkeling bezig waren. Het is jammer te lezen dat ze zich niet eerder verdiept heeft in zijn ziektebeeld (symptomen) en hulp heeft gezocht. Naar mijn idee waren er genoeg alarmbellen waaruit bleek dat er meer aan de hand was. Dan had ze andere keuzes kunnen maken en was het voor haar wellicht beter draagbaar geweest. Desalniettemin knap dat ze het zolang volgehouden heeft, ik weet niet of ik dat had gekund, want niet alles is te herleiden naar zijn depressies natuurlijk. Het is uiteraard een triest verhaal maar ik had meer diepgang verwacht.

Geschreven bij Toen ik je zag

Interessant verhaal, mede gezien feit dat Isa en Antonie 'bekend' zijn en dit de andere kant vd depressie laat zien. Leest vlot weg, maar zeker geen literair hoogstaand werk.

Geschreven bij Toen ik je zag

"Toen ik je zag" leest weg alsof je beste vriendin bij jou op de bank zit en háár verhaal aan jou toevertrouwt.

Geschreven bij Toen ik je zag

In Toen ik je zag verteld Isa Hoes over haar leven samen met Antonie Kamerling. Het ogenschijnlijk perfecte stel lijkt het prima voor elkaar te hebben. Antonie en Isa lijken tegenpolen, Isa ziet zelfs een voorbeeld in Antonie en haalt haar goede kanten naar boven. Hij maakt zichzelf razendsnel populair, schijnt het met iedereen goed te kunnen vinden. Alles lijkt hem gemakkelijk af te gaan. Antonie heeft echter steeds vaker periodes van neerslachtigheid en hij trekt zijn gezin hier in mee. Zijn manische periodes zijn voor Isa in eerste instantie een welkome afwisseling tot dat ze inziet dat het echt niet goed met hem gaat. Ze haalt hem over om hulp te gaan zoeken. Helaas mag het niet baten, ondanks alles wat ze samen hebben opgebouwd berooft Antonie zich toch van het leven en moet Isa al haar moed bij elkaar schrapen om alleen met hun twee kinderen door te gaan.

Toen ik je zag is het ontroerende en waargebeurde verhaal van een jong gezin dat worstelt met manische depressiviteit. Puur en open verteld de auteur over haar successen en die van haar man, hun vakanties en hun werk als bekende en populaire acteurs, maar ook over hun diepste dalen en eigenaardigheden. Het boek komt zeer oprecht en menselijk over en moet wel vanuit het hart zijn geschreven. Isa Hoes weet een voor haar zeer roerige periode mooi te verwoorden. Toen ik je zag zal ongetwijfeld voor vele die in een vergelijkbare situatie zitten of hebben gezeten een grote steun zijn. Ze schrijft krachtig en treffend. Een boek wat erom vraagt gelezen te worden.