Tonio (DVD)

Bijzonder mooi verteld en enorm aangrijpende film.
Beste nederlandse film die ik in tijden gezien heb.

Tonio is gebaseerd op het gelijknamige boek van A.F.Th. van der Heijden en vertelt het waargebeurde verhaal over de plotselinge dood van zijn zoon. In het boek lezen we hoe beide ouders omgaan met hun verdriet. In een ultieme poging om zijn zoon als het ware in leven te houden reconstrueert Van der Heijden, tussen liters alcohol door, Tonio’s laatste dagen.

Een vriendin van me wilde met mij op zondagochtend naar het Filmhuis voor de vertoning van ‘Tonio’ van Regisseur Paula van der Oest. Ik vond dat ik eerst het boek moest lezen, omdat ik er geen idee van had hoe ik op de film zou reageren, daar ik zelf een kindje verloren ben. Toen ik het boek ondanks het loodzware onderwerp in een mum (hulde aan Van der Heijden!) uit had kon ik me absoluut niet voorstellen dat zoiets überhaupt verfilmbaar zou kùnnen zijn. Het feit dat Pierre Bokma de rol van de schrijver voor zijn rekening zou nemen heeft me tenslotte over de streep getrokken.
Tot mijn verbazing zijn de makers erin geslaagd om iets meesterlijks neer te zetten. Desondanks was ik blij (voor zover je dat zo kunt zeggen) dat ik eerst het boek gelezen had, want het scenario is nogal compact en als je het boek niet gelezen hebt, kun je de hiaten niet afdoende invullen, denk ik: je bent je er niet van bewust, maar mist toch iets.
Met Bokma als Adri en Rifka Lodeizen als zijn vrouw Mirjam, heb je natuurlijk wel goud om te smeden. Het paar tracht wanhopig de rauwheid van het verdriet te verdoven met heel veel alcohol, en toch gaat Bokma nergens over de top, hij verstijft eerder en keert naar binnen. Het beeld van Adri door alcohol en verdriet gevloerd tegen een keukenkastje in een opengevallen hemd of pyjamajasje met een onaantrekkelijke witte behaarde buik heeft zoiets ontluisterend-echts dat dat beeld me niet gauw zal verlaten. Mirjam lijdt -heel vrouwelijk-herkenbaar- lichamelijk onder het verdriet, met voelbare schrijnende pijn. Maar ik vond het irritant dat ze er zo verzorgd uit bleef zien. En àls er al iets van make-up was uitgelopen, of als ze half over of naast het bed gedrapeerd lag, leek dat op de een of ander manier toch geforceerd. Ik miste dan het kwetsbare en bleef me bewust van de actrice die niet met de billen bloot wil, kan, mag of durft.

Regisseur Paula van der Oest heeft door onder meer camerabeweging voor fraaie symboliek gezorgd. Doordat bijvoorbeeld de camera zich traag van Adri en Mirjam af beweegt is het alsof jij er als toeschouwer eigenlijk niet bij hoort te zijn. Van der Oest hanteert een niet-lineaire vertelstructuur en het licht, de kleuren zijn voor en na het verkeersongeluk beduidend anders, zodat je je als toeschouwer nòg meer bewust bent van het feit dat er geen licht en kleur meer is voor de ouders wier kind is weggenomen. Echter, nergens wordt het daardoor gekunsteld.

Tonio geldt, ook voor mij, als een van de meest geslaagde boekverfilmingen, in binnen èn buitenland, van de afgelopen tijd.

Een indrukwekkend verhaal. Eerst het boek gelezen. Het is echt ongelooflijk dat zo'n heftige gebeurtenis in iemands leven zo geschreven wordt dat je er helemaal in meegezogen wordt. De film volgt het verhaal goed maar de details in het boek maken het helemaal af.

Geeft een redelijk goed beeld van het boek!

Mooie film over zeer aangrijpend onderwerp

Zeer goede schrijver, humor ondanks verdriet.

Ik ben zeer tevreden over dit artikel. Wat ik vooral goed vind: Goede kwaliteit, Voordelige koop, Duurzaam

Fantastische film!

Mooie film

Treffende verfilming van de onmacht, het overmogen en de hopeloosheid van de ouders