Van Je Familie Moet Je Het Hebben N.v.t.

Geschreven bij Van je familie moet je het hebben

In mei 2010 kocht ik mijn E/Reader met daarop een voordeelbundel van tien boeken. ´Van je familie moet je het hebben´ stond er ook op en hoewel ik nog nooit van David Sedaris gehoord had, ben ik dat boel om een of andere reden als eerste gaan lezen. En vanaf bladzij één ben ik fan van David. Zijn schrijfstijl is meesterlijk, zijn gevoel voor humor ook. Soms wat cynisch en dat zal misschien niet iedereen evenveel waarderen, maar ik heb datzelfde cynische gevoel voor humor en heb me rot gelachen. Lag op dat moment in het ziekenhuis; arme buurvrouw, ze moet haast wel gedacht hebben dat ik gek geworden was zo vaak lag ik me rot te lachen, met als gevolg hoestbuien waar ik soms letterlijk bijna in bleef.
Sedaris beschrijft zijn familie op hilarische en absurde wijze. Eenmaal begonnen aan dit boek is er geen weg meer terug. Dan wil je meer. Helaas heb ik inmiddels al zijn boeken verslonden, maar deze is toch wel mijn favoriet.

Geschreven bij Van je familie moet je het hebben

Ik heb me prima vermaakt met dit boek, en ik met mijn drie sterren hierboven doe ik het boek ook tekort. Vooral zijn verhalen over de nudistencamping en Sinterklaas vanuit zijn Amerikaanse visie zijn supergrappig. Dus dat het een goed boek is staat buiten kijf.

De reden waarom het boek voor mij maar drie sterren krijgt en geen vier is dat ik niet zo blij ben met de vertaling naar het Nederlands. In het begin van het boek heb ik me af en toe gestoord aan de Nederlandse woorden die niet de lading dekte van hetgeen wat oorspronkelijk in het Engels bedoeld was. Ik denk dat in het Engels het bespottelijke en overdreven aspect, waar Sedaris overduidelijk erg bedreven in is, beter naar buiten zal komen.

Dus mijn tip is: lees het boek, maar wel in het Engels.

Een bundel van de grappigste verhalen van David Sedaris, samengesteld door Aaf Brandt Corstius. De absurde en hilarische verhalen van Sedaris zorgen voor genante lachbuien in een stiltecoupe.

Als je van de coulmns van Aaf Brandt Corstius houdt, dan moet je deze bundel kopen. De schrijfstijl van Sedaris heeft veel weg van haar schrijfstijl. Dit boek lees je gegarandeerd in een ruk uit.

Ik zit nu al te wachten op het tweede deel.

The best of David Sedaris.
Omslag geeft veel vertrouwen: Marc Marie Huijbrechts, Paulien Cornelisse, en Johannes van Dam prijzen het boek aan. Ziet er goed uit!
Zes tot acht zwarte mannen is een klassieker! (Sedaris die het fenomeen Sinterklaas uitlegt aan Amerikanen) Te geestig.
Lezen!

Vind de hype een beetje overdreven. Het boek is als behang; leuk dat het er is, maar je mist het niet als het er niet is. Sedaris wauwelt er lekker op los over z'n familie. Hij doet dat een beetje a la Marc Marie Huibregts, alleen iets minder scherp, maar ook bij hem druipt het eraf dat hij homofiel is wat op den duur een beetje irritant is. De laatste 3 verhalen vond ik wel erg sterk, grappig en ontroerend. De overige 10 hoofdstukken waren matig.

Het boek was minder leuk dan ik verwacht had. Het ene verhaal is leuker en lachwekkender dan het andere. Er zitten wel herkenbare stukjes in maar hilarisch zal ik het zeker niet noemen. Dus...leuk maar niet heel bijzonder.

Voor het eerst sinds tijden weer eens hardop gelachen bij het lezen van een boek. Sedaris schrijft zeer humoristisch over alledaagse dingen en is daarom herkenbaar. Na het lezen van dit boek zie je je eigen familie in een heel ander daglicht.

Geschreven bij Van je familie moet je het hebben

heb de review over het boek (e book)van je familie moet je het hebben gelezen.
het was een lach boek en ik hou van lachen dus heb ik het besteld.
Ben gaan lezen en lezen ik kon er niet om lachen en dacht steeds waneer ga ik nu lachen.
Bij bladzijde 100 ben ik gestopt zelfs geen klein glimlachje.
Ik vond het niks jammer genoeg.
Henny den Uijl

In ‘Van je familie moet je het hebben’ nodigt David Sedaris de lezer uit om bij zijn familie op bezoek te komen. Voor vele van ons een interessant aanbod om aan te nemen. Want wat is nou leuker dan te snuffelen binnen een andere familie. Ook spaart de schrijver zich zelf niet en verteld verhalen over zijn eigen leven. Door dit aanbod en de hype die David Sedaris heet, heb ik dit boek gekocht. De verhalen die Sedaris met ons deelt zijn hilarisch, absurd en geestig. De voorpret om dit boek te lezen was groot. Nadat ik het uit had waren mijn hoop volle verwachtingen niet helemaal ingediend. Ik had meer scherpte en hilariteit in de verhalen verwacht. Ik miste af en toe spattend vuurwerk. Al heb ik me heerlijk zitten ergeren aan pa Sedaris, die vol overtuiging is dat zijn kinderen worden wat pa wil. Terwijl de kinderen helemaal geen behoefte hebben aan zijn advies. Het verhaal over het nudisten kamp is wat te langdradig. Maar ik vond het wel leuk dat de schrijver dit met ons deelt. Zelf heb ik de ambitie niet om naar zo iets toe te gaan. Dan is het wel leuk om te lezen wat zich daar allemaal afspeelt. Zijn beeld over onze nationale (jeugd)held vond ik wat oppervlakkig. David Sedaris gaat de overeenkomsten beschrijven tussen de Kerstman en Sinterklaas. In het hoofdstuk ‘Zes tot acht zwarte mannen’ leert hij van een Nederlandse vriend over de Goedheiligman en zijn zwarte slaven. Al bij al leuk, wij Nederlanders weten wel beter. Maar voor de rest van de wereld beschrijft hij nogal matig beeld. Mijn kennismaking met deze schrijver was toch aangenaam. Je gaat je spiegelen met eigen familieleden. Zijn die ook zo eigenaardig? Of ken ik iemand die leeft met rare tikken. Of ben ik die gene die rare tikken heeft/had? Hoe dan ook is dit een mooie verhalen bundel, met matige tot leuke verhalen. Zodat ik toch benieuwd ben naar de rest van zijn boeken.

ik dacht ik ga een ontzettend geweldig leuk boek lezen. het viel me jammer genoeg tegen, misschien ook doordat er zoveel het is een super geweldig boek reacties op zijn. erg jammer!