Van vrouwen en zout Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Van vrouwen en zout

Gabriela Garcia heeft in haar debuutroman, Van Vrouwen en Zout, een heel mooi beeld geschept van het leven in Cuba en de positie van vrouwen tussen 1866 en 2018.
De bloemen op de cover geven de vijf generaties vrouwen weer waar dit boek over gaat.
Vrouwen die stuk voor stuk proberen overeind te blijven in een milieu waar hun positie niet makkelijk is en waar soms hele moeilijke keuzes gemaakt moeten worden. Daar gaat dit boek over.
Maria Isabel die in 1866 met de naderende oorlog als enige vrouw in een sigarenfabriek werkt en ook de zorg heeft voor haar doodzieke moeder.
Gloria, in 2016 illegaal werkzaam in Miami neemt als ze wordt opgepakt door de immigratiedienst het dramatische besluit om haar 6 jarige dochter achter te laten.
Haar buurvrouw, Jeanette ontfermt zich over het kind, maar heeft door haar verslaving niet de middelen om goed voor het kind te zorgen. Jeanette heeft geen goede band met haar moeder die vooral bezig is met zichzelf. Als Jeanette aangeeft op zoek te gaan naar haar voorouders in Cuba wil haar moeder daar niet aan meewerken.
In Cuba komt ze door de ontmoeting met haar oma meer te weten over haar achtergrond en begrijpt ze meer van haar moeder.
Garcia heeft een fijne schrijfstijl. Het verhaal maakt sprongen door de tijd, maar is door de tijdaanduiding van de hoofstukken en de tijdlijn in het boek zeker goed te volgen.
Al met al een fascinerend, knap geschreven debuut dat ik met zeer veel plezier heb gelezen.

Geschreven bij Van vrouwen en zout

Kan het onbesproken laten van verlies een erfelijke eigenschap worden?
Dit is wat Jeanette, de jongste vrouw uit het geslacht vrouwen, die de kern vormen van dit boek, zich afvraagt. Ze gaat zelf op zoek naar haar roots. Het patroon van haar moeder Carmen zet ze in haar eigen persoonlijk leven door. Ze begreep altijd wel dat een ander verhaal haar leven had bepaald, maar op welke manier wist ze niet.

Door lang te zwijgen over persoonlijke geschiedenissen ontstaat er teleurstelling en verwijdering, die uiteindelijk wordt omgezet in veerkracht van alle vrouwen in het boek.
De personages ontwikkelen zich tijdens de verhalen en dit maakt je nieuwsgierig om door te lezen.
Maria Isabel, die in 1866 leert om letters tot woorden te rijgen. Ze wilde haar eigen leven beschrijven en laten voortbestaan. Stukje bij beetje worden de geheimen verteld.
Een mooie rode draad wordt gevormd door het boek Les Miserables met daarin de tekst “Wij zijn kracht”, opgetekend door Maria Isabel in 1866 en aangevuld door Jeanette met “Wij zijn meer dan we denken dat we zijn”.

De politieke ontwikkeling van Cuba vormt de achtergrond van de gebeurtenissen. Juist deze combinatie van de persoonlijke en politieke ontwikkelingen geeft het boek iets extra’s mee.

De schrijfstijl van het boek neemt je automatisch mee in de verhalen en leest daarom erg aangenaam. De zinnen zijn niet te lang, waardoor de tekst snel binnenkomt en je door wilt blijven lezen.

Met veel genoegen heb ik het boek gelezen.

Geschreven bij Van vrouwen en zout

Van Vrouwen en Zout Gabriela Garcia
Zoals de titel al aangeeft gaat dit boek over vrouwen.
Gabriela Garcia beschrijft het harde leven van een aantal meestal door bloedbanden verbonden vrouwen. Ze leven in verschillende tijden (1866 tot 2019), op verschillende plaatsten (Cuba, San Salvador, Mexico en Amerika).
Allemaal hebben zij te maken met moeilijke omstandigheden: politieke en economische moeilijkheden, misbruik, huiselijk geweld, immigratieperikelen, drugs.
Verschillende vrouwen hebben grote geheimen. Zouden de problemen minder groot zijn geweest als zij hierover hadden gesproken?
Vaak wordt ZOUT gebruikt. Het slaat op het zweet van het harde bestaan, op de zee die vaak aanwezig is, op de tranen. Niet alle vrouwen komen hun problemen te boven.
De mannen komen er in dit boek niet zo goed van af, zij veroorzaken of verergeren de problemen.
Een boek maakt de cirkel van de verschillende verhalen weer rond. Wij zijn kracht.
De verhalen worden verteld vanuit de hoofdpersonen (met soms een stukje verteld door een derde persoon)
Gabriela kan de gedachten van de vrouwen heel poëtisch verwoorden.
In het boek worden soms Spaanse woorden gebruikt. Ze zijn cursief gedrukt. Door de tekst begrijp je de woorden wel, maar ze worden niet apart vertaald. Dit is niet echt storend.
De verhalen staan niet in chronologische volgorde. Dit maakt het geheel juist mooier, de lezer komt steeds meer te weten over de achtergronden van de vrouwen en allerlei verbanden.
De lezer leest (en mogelijk leert) veel over de situatie in Cuba (voor de revolutie, maar ook over de periode erna met de toeristen), over immigratieproblemen, illegale immigranten en over het drugsprobleem in de Verenigde staten.
Het stukjes over Jeanette zijn zo aangrijpend, dat je haar zou willen zeggen: “Doe het niet, maak een andere keuze.” Sommige vrouwen kunnen door de omstandigheden bijna niet anders, anderen hebben wel een keus.

Geschreven bij Van vrouwen en zout

Je leest in dit boek het perspectief van heel wat verschillende vrouwen, die in de verschillende hoofdstukken van elkaar gescheiden worden. Elk hoofdstuk start met de duidelijke vermelding van plaats en tijd, samen met de stamboom aan het begin van het boek zorgt dat voor een duidelijke structuur (daar hou ik van!).
Het boek is slechts 250 pagina's dik, dat is natuurlijk niet veel om het verhaal van 5 generaties vrouwen te vertellen. Omdat je slechts weinig tijd doorbrengt met de verschillende personages, vond ik het moeilijk om een band op te bouwen met de personages, wat erg jammer is! Van mij had het boek dan ook heel wat dikker mogen zijn, zodat je de vrouwen nog beter kon leren kennen.
Van vrouwen en zout is geen boek om vrolijk van te worden. De thema's die Gabriela Garcia koos (armoede, oorlog, migratie, verslaving...) hakken stevig in het leven van de verschillende vrouwen. Hoewel het geen vrolijk boek is, is het wel een indrukwekkend boek, omdat de auteur de levens van deze vrouwen zo mooi kon verwoorden en ze bovendien ook mooi aan elkaar kon rijgen.

Geschreven bij Van vrouwen en zout

Dit boek is echt een aanrader.
In het boek gaat het over de verschillende levens van vrouwen in Cuba.
Door de politieke situatie hebben de vrouwen het niet altijd gemakkelijk.
Maria Isabel zorgt voor haar moeder en daarnaast werkt ze ook nog in een
sigarenfabriek.
Gloria woont met haar dochter illegaal in Miami. Op een gegeven moment
wordt Gloria opgepakt en haar dochter blijft achter.
Jeanette, de buurvrouw wil het meisje wel opvangen maar ze heeft zelf veel
problemen.
Jeanette gaat naar Cuba want ze wil meer te weten komen over haar komaf.
In Cuba gaat Jeanette bij haar grootmoeder op bezoek en van haar hoort ze dan
ook meer over haar familie.

Wat een mooi debuutroman en heb echt van het boek genoten.
Als je eenmaal begint met lezen wil je graag verder lezen.
Ben zeer benieuwd na het volgende boek die Gabriela zal gaan schrijven.

Geschreven bij Van vrouwen en zout

De schrijfster van dit boek, Gabriela Garcia, heeft in haar debuutroman de, vaak moeilijke, levens van generaties vrouwen tussen 1866 en 2018 in Cuba beschreven.
Zo maken we kennis met Maria Isabel die in 1866 als enige vrouw in een sigarenfabriek werkt en ook nog zorgt voor haar zieke moeder.
Zij probeert haar leven te verbeteren door te leren lezen en schrijven, maar gemakkelijk is dat niet.
Gloria werkt, in 2016, illegaal in Miami als zij wordt opgepakt door de immigratiedienst en zij neemt een dramatisch besluit; zij laat haar dochtertje achter.
Haar buurvrouw Jeanette ontfermt zich over het meisje, maar eigenlijk is ze door haar eigen problemen niet in staat voor haar te zorgen.
Ook heeft Jeanette geen goede band met haar eigen moeder, een egoïstische dame.
Jeanette gaat op zoek naar haar roots door naar Cuba te vertrekken, daar vindt ze haar grootmoeder en komt zo veel meer te weten over haar voorouders.
Al lezende kom je er ook achter wat het woord “zout” in de titel betekent.
Door dit boek te lezen word je meegenomen in de politieke ontwikkelingen in Cuba, dit is eigenlijk de rode draad in het boek.

Ik vind het een knap geschreven debuut en ben benieuwd naar haar volgende boek.

Geschreven bij Van vrouwen en zout

In de debuutroman “Van Vrouwen en Zout” schetst Gabriela Garcia op een gedegen maar goed leesbare wijze de levensomstandigheden weer van vijf generaties Latijns-Amerikaanse vrouwen. Elke vrouw heeft te maken met achterstelling qua werk en inkomen, mishandeling door de echtgenoot, weinig geld en zaken als ziekte, verslaving en seksueel misbruik. Deze vanouds voorkomende situatie zich ook voortzet tot in de huidige tijd.

Na eerst het werk in een sigarenfabriek en het dagelijks leven van María Isabel eind 19e eeuw in Cuba te hebben beschreven verhaalt Gabriela Garcia het wel en wee van enkele Cubaanse families die veelal naar Florida zijn gevlucht en zich daar proberen te handhaven ondanks de beperkte kansen op werk en scholing. Eén vrouw (Gloria) die illegaal in Florida woont en daar een kind (Ana) krijgt, wordt het land uitgezet.
In een andere familie weigert moeder Carmen haar dochter Jeanette alle informatie over grootmoeder Dolores, die op Cuba is blijven wonen. Jeanette ziet haar kans schoon om naar Cuba te reizen en in contact te komen met haar grootmoeder. Uiteindelijk komt zij de ontbrekende geschiedenis van haar familie te weten. In de roman wordt tevens het leven in Cuba beschreven ten tijde van de val van president Batista en de komst van Fidel Castro.

Het woord Zout in de titel wordt overigens niet nader uitgelegd. Naar mijn mening is dit het gevolg van het vele zweet dat de vrouwen in de roman krijgen bij hun veelal zware leven.
Ik vind Van Vrouwen en Zout boeiend en leerzaam en beveel deze roman graag ter lezing aan.