Verborgen sonates

Een meeslepend boek ,zeer de moeite waard is om te lezen. Goed dat het geschreven is we kunnen er ook van leren!

‘Verborgen sonates’ vertelt het verhaal van Susanne die, na een mislukte zelfmoordpoging, terugkijkt op de meest pijnlijke episodes in haar leven.

“Heb ik daarom zoveel woorden nodig? En zijn het juist de woorden die een mens kunnen bevrijden? Maar waar blijven al die woorden waarmee ik in het verleden probeerde iets niét te zeggen? Ik weet het niet. En er is zoveel dat ik niet weet.”

Het enige lichtpuntje in Susanne’s liefdeloze jeugd is het feit dat haar talent voor het pianospel wordt onderkend door haar muziekdocent. Ze krijgt pianolessen en haar grote talent lijkt een belofte in te houden. Uit een stil verzet jegens haar kille ouders begint Susanne op jonge leeftijd een affaire met Theo in wie zij een soulmate herkent. Ze wordt zwanger en ze trouwen. Wanneer hun zoontje nog maar een peuter is, grijpt Susanne, schijnbaar zonder twijfel, haar kans om carrière te maken als concertpianiste in Amerika en laat Theo en haar zoon achter.

Twintig jaar later is het haar zoon Peter die contact met haar zoekt. Is er tijd genoeg om de pijn en het gemis te helen en de relatie tussen moeder en zoon te herstellen? Je leest het in ‘Verborgen sonates’.

“Maar ik zat doelloos in de duisternis op het strand. Het zicht ging verloren in de uitgestrektheid van de horizon. Overal om mij heen was het zwart, mijn gevoelens leken overeen te komen met alles wat ik zag. Verdriet en eenzaamheid overspoelden mij.”

Met ‘Verborgen sonates’ levert Christina Moormann een prachtige, gelaagde roman af. Haar melancholische schrijfstijl past uitstekend bij het verhaal waarin verdriet, verlies en schuldgevoelens een belangrijke plaats hebben. Moormann weet haar personages fraai te karakteriseren en de emoties, gevoelens en gedachten van –vooral het hoofdpersonage- bijzonder raak in woorden te vatten. Het feit dat zij heeft gekozen Susanne, in de eerste persoon, haar verhaal te laten vertellen, maakt dat de lezer intens meeleeft met het treurige leven van dit personage dat op enig moment een verrassende wending krijgt.

Een van de grootste talenten van deze auteur is wellicht wel het feit dat zij een sfeer weet te scheppen, zó raak, zó breekbaar en zó passend bij het leven van Susanne.

“De klaterende stroom van beekjes brengt rust in mijn innerlijke dialoog. Onder een laaghangende esdoorn ga ik zitten, ik luister naar het gefluit van vogel en naar het geluid van de wind. Ik kom terug in de wereld van vroeger, mijn wereld waaruit ik zo lang weg ben geweest.”

Kortom, ‘Verborgen sonates’ is een absolute aanrader!

De auteur
Christina Moormann begeleidt vanuit de analytische psychologie individuen en paren. Uitgangspunt in haar therapeutisch werk is de zoektocht naar het authentieke zelf met zelfrealisatie als doel. Daarnaast schreef ze regelmatig voor het tijdschrift Prana/Mantra.
In 1999 publiceerde ze ‘Doodgaan maar niet sterven’, in 2003 ‘Bevrijding. Innerlijke weg van een aidspatiënt’, en in 2014 ‘Relatie als spirituele uitdaging’.

Uitvoering
Uitgeverij Elikser
ISBN: 9789463653329
Paperback, 223 pagina’s

Bij het zien van de schitterende cover van Verborgen sonates van Christina Moormann wil je weten waarom de piano boven de waterval staat. Is het als kunst bedoeld? Of is het om een andere reden bedoeld? Het is voor te stellen dat er pianoliefhebbers zijn die dit een mishandeling van de piano vinden. Het is in ieder geval mooi dat de cover via de zijkant doorloopt over de achterkant. De titel van het boek maakt nieuwsgierig, je wilt er meer over weten. Je wilt weten wat de verborgen sonates zijn en waar ze verborgen zijn.
In Verborgen sonates van Christina Moormann ziet de hoofdpersoon het leven niet meer zitten en besluit zichzelf van het leven te beroven, maar die mislukt. Uiteindelijk komt ze bij zinnen en besluit om terug te kijken op haar leven. Het wordt een zoektocht naar zichzelf. Haar leven begint met een liefdeloze jeugd waar ze ondanks dat, een paar geluksmomenten kent ook al duurden die meestal kort. Ze leert al jong de ware aard van veel mensen kennen. Op een gegeven moment heeft ze een gezin, maar ze voelt dat ze meer wil en besluit om haar kans te grijpen om naar Amerika te gaan voor een carrière als pianiste. Na twintig jaar ziet ze haar zoon weer en beleven ze waardevolle, maar ook heftige tijden. De pianomuziek loopt als een rode draad door het boek.
Meteen vanaf de eerste pagina van Verborgen sonates van Christina Moormann wordt je meegezogen in het verhaal, wordt je geraakt door het verhaal. Je wilt vanaf de eerste pagina alleen nog maar verder lezen om te weten hoe het verhaal verder gaat, hoe het verhaal zal eindigen. Een verhaal met vele verrassende wendingen die je niet ziet aankomen. Het is een verhaal met diverse schokkende momenten. Je hebt geregeld te doen met de hoofdpersoon, wilt haar soms in bescherming nemen. Het is een verhaal met diverse verdrietige momenten waarbij je een traantje moet wegpinken zoals bijvoorbeeld bij een overlijden. Het is aan te bevelen om een doos met tissues bij de hand te houden.
Doordat Christina Moormann in Verborgen sonates niet alleen de omgeving zo beeldend heeft geschreven, dat je alles zo voor je ziet, maar ook de gevoelens van vooral de hoofdpersoon zo beeldend, heeft geschreven waardoor je de gevoelens als verdriet en pijn haast voelt, lijkt het alsof je het verhaal niet naast de hoofdpersoon meebeleeft, maar zelf ook beleefd. Ze heeft de gevoelens geweldig weten te beschrijven. Soms heb je tijdens het lezen het gevoel dat sommige stukjes, en dan met name over het kind en de jeugd, (deels) autobiografisch is, dat de auteur zelf het een en ander heeft meegemaakt. Het verhaal laat zien hoe een liefdeloze jeugd in het latere leven kan doorwerken, Het verhaal laat ook zien hoe belangrijk het is om geregeld voor jezelf te kiezen en waarom dat je dat moet doen. Soms wordt je aan het denken gezet zoals bijvoorbeeld over het ziek-zijn. En een enkele keer moet je lachen zoals bijvoorbeeld om de vergelijking tussen een hond en een kat die de zoon maakt. Je kan niet anders, wat voor mens je ook bent, het ermee eens zijn.
Voor veel mensen kunnen bepaalde stukjes in Verborgen sonates van Christina Moormann (deels) herkenbaar zijn omdat ze iets dergelijks zelf hebben meegemaakt, zelf hebben ervaren. Voor diegenen die de jaren zestig, zeventig en tachtig bewust hebben meegemaakt kunnen bepaalde stukjes bekend voorkomen zoals bijvoorbeeld De Praagse Lente. Het is overigens een verhaal dat je in het tijdsbeeld moet plaatsen, dat wat nu ondenkbaar is, dat dat in het verleden normaal was zoals dat de pastoor langs de deuren ging met de mededeling dat Onze-Lieve-Heer van veel kindertjes houdt. Je hoeft niet in die tijd geleefd te hebben om te begrijpen wat ermee bedoeld werd.
Kortom; Verborgen sonates van Christina Moormann is een aangrijpend en diepgaand verhaal over een vrouw wiens leven niet altijd over rozen ging. Het is een leven boordevol verdriet waarin ze niet altijd kon zijn wie ze werkelijk was en waarin ze uiteindelijk tot inzicht komt.

Bijzondere, indrukwekkende en diepgaande roman. Soms heftig en ontroerend, waarbij inzicht in jezelf een belangrijk thema is.