Vier doodgewone woorden

Het is leuk om je in te leven in de wereld van de hoofdpersonen. Dit boek leest heerlijk weg, ideaal voor een relaxed middagje in de zon.

In de proloog maak je al kennis met twee van de hoofdpersonen; eigenlijk met drie, maar dat weet je dan nog niet.

De titel ‘Vier doodgewone woorden’ slaat nu nog op hetgeen Peter te horen kreeg van een politieagente:
“Uw vrouw is dood”.

Je zou al van minder niet goed worden. Peter probeert voor zover dat mogelijk is zijn leven weer op de rails te krijgen. Hun dochtertje Stella mag tenslotte niet vergeten worden. Ook zij is een heel belangrijk iemand in haar leven kwijt! Hij trekt zich steeds meer terug in zijn eigen wereldje.

“Ze ging samen met Stella even een boodschap doen. Het gebeurde slechts twee straten van haar huis af. Ze was op het verkeerde tijdstip op de verkeerde plaats. Vanaf twee scooters werd er geschoten op een café. Het leek om een liquidatie in het criminele circuit te gaan. In de kogelregen is er waarschijnlijk een kogel afgeketst en heeft Lisa geraakt. Ze was op slag dood.”

Karen begint net door te breken als kunstenares wanneer ze in haar nieuwe atelier zwaargewond raakt bij de ontploffing van een drugslab bij de buren.
Ze raakt in een coma, maar dat is nog niet alles: er worden aanslagen op haar gepleegd. Karen kan het gewoon niet geloven!

Sandra en Kyra zijn allebei politieagenten en Kyra kan geregeld invallen voor haar collega Sandra, zodat zij haar handen vrij heeft voor andere dingen.

Yara March heeft de levens van een aantal personen bij elkaar gebracht op een manier die je niet zou verwachten. Maar toch: zo is het leven in werkelijkheid ook… er gebeuren onverwachte dingen.
Peter en Karen krijgen beroepsmatig met elkaar te maken.
Je leest over de archinature van Enrico Dini, met een verwijzing naar een pagina op de website van Yara March, waar je zelf op onderzoek kunt gaan naar 3D-printen.

Behalve dat dit een feelgoodroman is, bevat het een stevige dosis spanning, maar niet alleen seksuele spanning.

“Zijn doelwit komt nauwelijks het huis uit. Niet dat dat voor hem een probleem is. Hij is professioneel genoeg om daar een oplossing voor te vinden…
...Hij kijkt door zijn vizier, richt en schiet. Langzaam valt zijn doelwit voorover. Raak.”

Zo nu en dan lees je in een hoofdstuk plotseling over iemand anders maar na even verder lezen, weet je dan toch over wie het gaat.
Wat me blij heeft gemaakt na de akelige proloog zijn deze woorden op de laatste bladzijde van het verhaal:

‘Ik hou van jou.’
Vier doodgewone woorden
Een wereld van verschil.