Vijf vrolijke verhalen

In de november maand van dit jaar kon je, in het kader van Nederland Leest, het boek De wandelaar van Adriaan van Dis gratis bij de bibliotheek ophalen om te lezen. In voorgaande jaren haalde ik ook de gratis uitgaven van Nederland Leest op om te lezen en dus ook dit jaar was ik weer van de partij. Het boek viel in goede aarde bij mij en smaakte dus naar meer. Dus toen De club van echte lezers van uitgeverij Atlas Contact vroeg om mensen die het boek Vijf vrolijke verhalen van Van Dis zouden willen recenseren, hoefde ik niet lang na te denken en heb ik mij direct aangemeld.

Vijf vrolijke verhalen bestaat, zoals de naam al doet vermoeden, uit vijf korte verhalen. Drie daarvan zijn zo rond de 20 pagina’s lang en de overige twee wat langer. Het gaat hier om de volgende titels: Gutmensch, Pannenman, De Zwitser, Vlagduin en De rat van Arras.

Hoe verschillend de verhalen ook zijn, alle vijf hebben ze, in meer of mindere mate, wel een link met het thema oorlog. Vluchtelingen, oorlogstrauma, Jappenkamp, oorlogsberichtgeving en wederopbouw. Niet bepaald een thema die vrolijk maakt of waar gemakkelijk vrolijk over geschreven kan worden. Het vrolijk in de titel kun je dus beter als ironisch bestempelen, want zo vrolijk zijn de verhalen over het algemeen niet. Toch weet Van Dis hier en daar een vrolijke noot te slaan ondanks de achterliggende ellende. Dit komt vooral door de manier waarop hij de verschillende verhalen brengt. Hij kaart oorlog over het algemeen niet zelf aan, maar meer de rimpels die oorlog te weeg brengt en plaatst dit in situaties die wat luchtiger zijn en daardoor wat meer vrolijkheid kunnen herbergen. Ook geeft dit hem de mogelijkheid om andere thema’s aan te kaarten. Welke dit zijn ga ik verder niet vertellen. Die mag je zelf ontdekken tijdens het lezen van deze verhalen.

De verhalen hebben niet allemaal dezelfde schrijfstijl. Zo voelt het verhaal Vlagduin heel anders aan dan de rest. Toch voelen de verhalen wel allemaal aan als een Van Dis. Het leest lekker vlot weg door het heldere taalgebruik. Al is hier en daar wel kennis nodig van een andere taal. Voor een vertaling van deze korte stukken kun je echter ver zoeken in deze bundel. Jammer dus voor de mensen die geen woord buiten de grens spreken. Gelukkig gaat het hier maar om kleine stukjes tekst. Dus laat dit punt je vooral niet afschrikken.

Het is zeker een mooie bundel om eens te lezen als je van korte verhalen houdt.

Gedistingeerd taalgebruik, dat kan aan Van Dis overgelaten worden. Vijf melancholische verhalen die tot nadenken stemmen. Niets is wat 't lijkt, er zit altijd iets achter 't beschrevene: zoals bij het laatste en langste verhaal De rat van Arras, dat eerder als boekenweekgeschenk verscheen, maar niet aan indruk ingeboet heeft, over reincarnatie van het kampverleden van zijn moeder. Mooi boekje als kado of om zelf van te genieten. Dank Adriaan!!

Namens de Club van Echte Lezers las ik:

Vijf vrolijke verhalen Adriaan van Dis
Gebonden editie 160 bladzijden

Vijf verhalen in deze bundel, maar vrolijk is toch weer iets anders.

Van Dis over de thema's die hem bezighouden, vluchtelingen en wat doe je om ze te leren kennen, uitnodigen precies maar dan...en als je verder leest komen er toch humoristische voorvallen voor waar je toch vrolijk van wordt.

Van Dis over zijn vader waar hij nu niet echt we goede band mee heeft gehad. Het huwelijk van zijn ouders was ook niet zo bijzonder goed, het verhaal over zijn vader die is opgenomen, bijzondere man en bepaalde houding tegenover zijn zoon.

Over zijn moeder, waar hij zijn hele leven bang voor is geweest. De angst wordt omgezet naar een reis met excentrieke dame, zijn moeder?

We beleven ook een reis door een conflictgebied in de Hoorn van Afrika, spannend, angstig, hoe ga je met deze gewelddadigheid om?

Tevens keren we terug naar het kustdorp van zijn jeugd, waar alles begon. Prachtig weergegeven, ondanks de ellende van toen, met de nodige humor het verhaal vertelt.

Heerlijke bundel met deze vijf verhalen. Wat van Dis vaker heeft, hij zet je tot nadenken wegens de interesse in die ander.

Vijf verhalen met de nodige inhoud en bij ieder verhaal wel een kwinkslag waardoor je vrolijk bent, ondanks dat het niet altijd goed hoeft af te lopen.

Ga het lezen

Het is een van Dis. Lezen dus

"heerlijk lezen

Je moet wel van de manier van denken van deze auteur houden. Het is heel apart!

Hoorde van de ontvanger dat hij het met veel plezier gelezen heeft.

Heerlijk boek!

'Ze'

In deze tijd ben je wel eens toe aan een boek met vrolijke verhalen, dus ik was erg benieuwd naar dit nieuwe boek van Adriaan van Dis. Ik ben momenteel erg geïnteresseerd in boeken en verhalen over Indië, omdat dit echt een onderbelicht onderwerp is in onze samenleving. Uit mijn middelbare school tijd heb ik goede herinneringen aan Bezonken rood als mijn eerste kennismaking met deze schrijnende periode.

In het boek van Van Dis schrijft hij in de verschillende verhalen over zijn ervaringen met zijn Indische verleden of die van zijn ouders. Heel mooi om daar zo over te lezen. Maar hij behandelt ook andere onderwerpen, zoals in Gutmensch. Daarin willen hulpvaardige, blanke Nederlanders asielzoekers helpen. Ze doen hun best, maar lopen er al snel tegenaan (en dat is volgens mij echt herkenbaar ook in deze tijd) dat er te veel aanbod van hulp is en te weinig hulpvragen en dat deze ook vaak niet bij elkaar aansluiten. Er is veel miscommunicatie; om nog maar te zwijgen over de vooroordelen die ook al gauw weer om hoek komen kijken. ‘Ze’ zullen wel niet komen, zeggen de buren al gauw als de uitgenodigde asielzoekers niet op komen dagen voor een diner.

Ik vond trouwens niet alle verhalen even vrolijk, maar dat ligt minder aan de verhalen misschien en meer aan mijn interesse in de onderwerpen. Zo kwam ik niet echt door het laatste verhaal (De rat van Arras) heen, omdat het veel ging over kaarten leggen en reïncarnatie en ik kan niet zo goed tegen deze onderwerpen. Het verhaal over de Pannenman vond ik daarentegen wel geweldig. Hoe een man kook voor de bewoners van een verzorgingstehuis met dementerende. Het is vlot geschreven. Ook de Zwitser is prachtig geschreven. Vlagduin vond ik wel weer wat minder, omdat het geschreven is in korte zinnen en minder verhalend.

Al met al wel leuk om te lezen en dus vasthouden de verhalen die je boeien en de anderen eventueel wat scannend lezen. Ik heb er wel weer van geleerd. Ook mooi hoe Van Dis pijnlijke onderwerpen en ervaringen op een luchtige manier op papier weet te zetten.