Vingerafdrukken van een ZZP'er een onderzoek naar de gevolgen van een jeugd in Japanse concentratiekampen

Bij het zien van de cover van Vingerafdrukken van een ZZP'er van Ineke van Geest krijg je niet direct een idee waar het boek over zal gaan. De titel doet vermoeden dat het over iets heel anders gaat dan dat het boek werkelijk over gaat. Na de uitleg van de titel door Ineke van Geest moet je concluderen dat het geniaal bedacht is. Het zet je aan het denken, ook over jezelf.

In Vooraf vertelt Ineke van Geest hoe ze erop kwam om Vingerafdrukken van een ZZP'er te schrijven, waarom ze dit boek heeft geschreven en hoe ze dat gedaan heeft. Het is het levensverhaal van Ineke van Geest, hoe zij het kampleven in de Japanse concentratiekampen heeft ervaren, hoe gruwelijk dat was, haar leven daarna, wat ze als kind van Nederland vond, hoe ze op een gegeven moment kwam te worstelen met haar verleden, het dubbelgevoel van wel en niet erkennen aan zichzelf en aan anderen dat ze ermee zat en hoe ze er uiteindelijk mee omging/omgaat.

Het is een verhaal van erkennen, zien te overleven, volhouden, zoeken naar herkenning van anderen, genieten van wat het leven biedt, omgaan met teleurstellingen en de verschillende fases van liefde/relatie, hoe zij dat ervaarde. Ineke van Geest is heel open en eerlijk in het boek over wat haar bezig hield, hoe zij alles heeft ervaren, hoe ze heeft weten te overleven, wat ze ervan vindt dat er nauwelijks lotgenoten zijn die hetzelfde hebben meegemaakt vertellen over hun ervaringen, maar ook over haar relaties is ze heel eerlijk en open. Haar liefde voor water kan voor de 'waterratten' onder ons heel herkenbaar zijn. Die zullen met name de hoofdstukken over zee herkennen.

Het is overigens niet alleen maar kommer en kwel, soms moet je ook wel lachen zoals het verhaal dat ze als kind voor het eerst Sinterklaas vierde en het verhaal over kopjes thee die ze op haar reis naar Nederland aan de zeezieken gaf is ontroerend. Bepaalde dingen zijn voor iedereen herkenbaar zoals bijvoorbeeld de grootte van een rots als kind en later als volwassene, hoe verschillend dat je het beziet.

Tussendoor kan je geregeld een gedicht lezen die duidelijk uit haar hart zijn geschreven, ze weet haar gevoelens goed te verwoorden in de gedichten en niet alleen haar gevoelens, maar ook hoe ze alles, met name de zee, ziet.

De foto's maken het boek compleet. Je krijgt een beter beeld van het gezin waar Ineke van Geest in opgroeide en haar verdere leven.

Kortom; in Vingerafdrukken van een ZZP'er van Ineke van Geest vertelt de auteur wat de gevolgen van haar jeugd in Japanse concetratiekampen voor haar zijn geweest en nog zijn en hoe ze daarmee omgaat, hoe ze dat heeft erkend, maar ook over haar liefde voor water, waarom dat is.