Virus

Geschreven bij Virus

Een spannend boek over een jongen met het syndroom van Tourette die samen met zijn neef in een Spaans dorp terecht komt en daar steeds engere dingen meemaakt. Goed geschreven. Ik wilde blijven doorlezen

Mirjam Mous zet met dit boek weer een prachtige aanwinst voor de YA lezers neer. Dit boek is geschikt voor zowel jongens als meiden. Mirjam geeft een zeer goede en realistische weergave van de struggels die iemand met Gilles de la Tourette heeft. Hierdoor word je helemaal mee getrokken in de wereld van Kris en hoe hij alles ervaart. Het boek is heerlijk vlot geschreven waardoor je er doorheen vliegt. Het spanningsniveau is zeer hoog en verslapt geen moment.

Ik heb genoten van dit boek. Ik kon werkelijk waar niet meer stoppen met lezen en het ging dan ook overal mee naartoe. Elke vrije minuut heb ik besteed om dit boek te lezen. Eigenlijk vind ik het heel erg jammer dat het boek uit is. Op het puntje van mijn stoel heb ik gedurende dit hele boek gelezen omdat de spanning geen moment verslapte. Ik viel van de ene verbazing in de andere omdat het boek zo onvoorspelbaar is.
Ik vind het jammer dat het boek uit is maar het verhaal is wel helemaal af en dat is ook altijd fijn.

“…Dus probeer ik zo onopvallend mogelijk door te slenteren, wat verrekte moeilijk is als de angst op dinosauruspoten door je lijf dendert.” Mous flikt het weer! Met haar nieuwe thriller ‘Virus’ weet ze het publiek opnieuw te trekken. Spannende gebeurtenissen, afgewisseld met humor maken het boek interessant, grappig en aantrekkelijk!

Kris gaat met zijn neef Hopper op reis naar Spanje. Ze krijgen een ongeluk en rijden iemand dood. Daarna raken ze met de auto naast de weg en kunnen ze niet verder. Ze besluiten naar het dorpje Odrin te gaan, om de auto te laten maken. Kris heeft een bijkomend probleem; hij heeft Gilles de la Tourette. Al snel volgt het volgende probleem: niemand mag het dorpje verlaten. Er heerst een gevaarlijk virus en dat virus moet eerst ‘weggewerkt worden’. Kris ontmoet Ana, een dorpsmeisje. Hoe gaat hij ‘overleven’ in het Spaanse dorpje waar veel mensen bijgelovig zijn?

Mirjam Mous weet Kris uniek te maken, door zijn Gilles de la Tourette. “Ik wrijf weer over de knoop, maar het is al te laat. “Mijn mond scheurt open en ik schreeuw het uit: ‘Fantastische tieten!’” Door Kris te laten kampen met het probleem, creëert Mous diverse humoristische passages. Van het moment dat ‘Tourette’ beslist dat Kris iemand bij haar borst moet grijpen, tot het hondengeblaf dat hij laat horen; menig situatie zal bij de lezer een lach op het gezicht toveren. Door de ziekte een ‘persoon’ te maken, lijkt het of Kris er echt niets aan kan doen. “Rijinstructeur rothumeur!’ roept Tourette.” Dit alles maakt de situaties nog komischer.

“Ik strek mijn nek, beuk met mijn vuist op mijn borstkas, braak een reeks geluiden uit en dat allemaal tegelijk. Tourette is een kei in multitasken.” De schrijfstijl van Mous is aantrekkelijk. Korte, staccato zinnen zorgen voor een humoristische en tegelijkertijd spanningsverhogende inslag. Via treffende zinnen, als ‘…verder is het stil. Behalve in mijn kop; daar is het oorlog. En het maakt niet uit hoe hard ik vecht, want Tourette wint altijd…’ weet Mirjam Mous emotie op te wekken. De lezer huilt en lacht met Kris mee, maar voelt tegelijkertijd de spanning. Verschillende passages zijn zo beeldend beschreven, dat de lezer zich waant in dezelfde omgeving als Kris.
Ik zou het liefst heel hard wegrennen, zo ver mogelijk van het lijk vandaan, maar ik moet Montana en de agent aanraken, want anders gebeurt er iets ergs, zegt Tourette – alsof het allemaal al niet erg genoeg is – dus loop ik als een slaapwandelaar met hen mee, terwijl ik ‘lijk, lijk, lijk’ roep.
‘Hou je kop,’ snauwt Hopper.
…
‘Lijk uit de kast, lijk in de kist.’
Als ik iets niet mag, doe ik het meestal juist wel. Dat weet Hopper best”

De motto’s passen! Mirjam Mous laat zien dat ze haar ‘klassiekers’ kent, maar weet tegelijkertijd een koppeling te maken met haar boek. “Wie geheel normaal is, werpe de eerste steen. Ik buk wel” – het motto van het epiloog – is treffend voor het hele boek, staat gelijk aan het gedrag van Kris. De lezer begrijpt dit, na het lezen van het boek. Echter, het epiloog verraadt veel. De laatste zinnen van het verhaal zijn geweldig, Mous had hier moeten stoppen. Het epiloog beantwoordt veel vraagtekens, wellicht te veel, het laat geen ruimte meer tot nadenken.

“Uit de wc komt een meisje. Als ze me voorbij loopt, reageert mijn brein meteen en zegt: aanraken. Ze heeft ellebogen, handen, schouders, polsen en nog honderd andere lichaamsdelen om aan te zitten, maar Tourette moet zo nodig haar rechterborst uitkiezen.” Mirjam Mous weet met Virus de lezer op te makken, mee te nemen en pas aan het eind weer los te laten. Door de spanning pas laat in het verhaal op te bouwen, via verschillende wendingen en ontknopingen, sleept ze je mee! Het humoristische gedrag van Kris laat de lezer lachen en Mous’ geweldige schrijfstijl zorgt voor een aantrekkelijk boek! Om met de woorden van Kris en zijn Tourette te eindigen: “Als ik hier niet snel uit kom, word ik levend verbrand! Ik zit in de put, in de prut, in de cut cut cut…”

Ontzettend spannend boek echt een aanrader.

oke boek, fijn dat er een vleugje humor in zit.

Ja, M'n zoon vindt deze boeken helemaal geweldig en leest ze rap uit.

Het verhaal komt wat moeizaam op gang en ik had in de eerste instantie een beetje moeite om door te bijten. Al lezende kom je meer te weten over het syndroom Gilles de la Tourette en door de dwangmatige uitspraken en tics schoot ik vaak in de lach op de manier zoals het beschreven is…
Na een aantal hoofdstukken komt er meer verhaal in als ze een man aanrijden en op de vlucht slaan.
Kris en Hopper komen in een Spaans bergdorp terecht waar een dreigende sfeer hangt en als daar de zeer besmettelijke vogelgriep virus uitbreekt, willen ze er stiekem vandoor gaan, terwijl hun verboden is om het dorp te verlaten vanwege de besmetting. Ze lappen het aan hun laars en proberen langs de enige toegangsweg te vluchten, wat niet is gelukt….In hun wanhoop proberen ze via een bergweg weg te komen, wat ook niet lukte en waren genoodzaakt om terug te keren naar het dorp Odrin.
Dan krijgen ze te maken met een traditie van hekserij en toen werd het mij allemaal wat te wazig.
Vanaf dit moment had ik geen zin meer om het boek uit te lezen!

Heb de eerste vier hoofdstuk gelezen en het is alsmaar over de giles, en stukjes voer vroeger wat geen toegevoegde waarde heeft. Nog lang niet spannend. Leest niet lekker weg, staan veel fouten in.

Geschreven bij Virus

Als pluspunt zou ik zeggen: goede kwaliteit.

Geschreven bij Virus

mooi boek om te lezen en het is heel erg spannend