Vissen praten niet

In juni 2019 verscheen “Vissen praten niet” van de Vlaamse schrijfster Tine Bergen. Het is een psychologische thriller over verlies, vriendschap en verraad, aldus de achterflap.

Hoofdpersoon is Florence DuMoulin, kortweg Flo. Zij is kleuterjuf. Het verhaal kent twee lijnen die langzaam maar onvermijdelijk samenkomen. De eerste, verteld in steeds cursief gedrukte korte hoofdstukken, gaat over de voortgang van een politieverhoor. De verdachte is Flo. Zij wordt intensief ondervraagd over de dood van David De Vadder. Diens zoontje Artur zit in de klas van Flo. Zij heeft de indruk dat Artur door zijn vader wordt mishandeld. Uit de verhoren blijkt allengs dat Flo een beladen verleden heeft. Is zij wel in balans?

De tweede verhaallijn beschrijft een vakantie aan het strand kort daarvoor, alwaar Flo met haar vriendin Stefanie en baby Jesse als bij toeval stuit op het gezin De Vadder. Dat leidt soms tot confrontaties met dreigende ondertoon. Dan overkomt David iets verschrikkelijks. De toedracht ervan is lange tijd volstrekt onduidelijk. Stapje voor stapje ontstaat licht in deze duisternis.

Intussen krijgt Flo in deze vakantie een beginnende verhouding met de stoere Thom. Deze blijkt een intens probleem met David te hebben (gehad).
Het verhoor door de politie vindt uiterst indringend en vasthoudend plaats. De methode van de agenten is soms subtiel en soms bot. Flo is sterk en drijft op soms bijna amusante wijze de spot met haar ondervragers, die van geen wijken weten.

“Uw man heeft u in de steek gelaten door zo plots te sterven. Ik geloof dat u verschrikkelijk kwaad bent op uw man. Zo kwaad, dat u misschien wel gewoon kwaad bent op het verschijnsel man in het algemeen. Uw man is dood, u kan zich moeilijk op hem afreageren. Was David De Vadder misschien een makkelijke vervanger? Iemand op wie u zich wel kon afreageren?”

De plot wordt langzaam maar zeker ontrafeld, en blijkt aan het slot zeer verrassend te zijn.

Tine Bergen heeft een vlotte pen. In korte hoofdstukken lopen beide verhaallijnen vloeiend naast elkaar en ten slotte in elkaar over. Het taalgebruik is sober maar doeltreffend. De belangrijkste karakters komen vrij goed uit de verf. Hun gedachtewerelden zijn invoelbaar. De spanning is zeker niet groot, maar onderhuids steeds aanwezig. De lezer krijgt het gevoel geen echte grip op de intrige te krijgen. Dat is zonder twijfel ook de bedoeling van Tine Bergen. Zij is daar goed in geslaagd. Als het duidelijk lijkt hoe de vork in de steel zit, gaat alles op zijn kop. De slotwendingen zijn mooi bedacht. De betekenis van de titel van het boek komt tegen het eind glashelder tevoorschijn.

“Vissen praten niet” is een vrij beknopte, maar zeer lezenswaardige thriller, vooral voor lezers die niet per se bloedstollende spanning en gruwelijkheden zoeken. Die ontbreken hier volledig, en dat is ook wel eens aangenaam.
Het boek is van zeer goede kwaliteit en krijgt vier stralende sterren.

Als je het boek eerst voor je hebt, denk je van ja waar gaat het niet over en zal het wel boeiend zijn.. Nou dat is het zeker, je wordt meteen in het verhaal opgezogen en wilt het boek niet meer weg leggen.

Flo is een kleuterjuf en die heeft zo een vermoeden dat een van de kinderen thuis niet juist behandeld wordt en doet er alles aan het kind te beschermen… Dat is in het kort waar het over gaat.

Het boek heeft twee lijnen, het heden : Flo wordt stevig aan de tand gevoeld op het politiebureau en telkens flashbacks van wat er gebeurd is. Beetje bij beetje vallen uit eindelijk de puzzelstukjes op zijn plaats.

Het boek is zeer vlot geschreven, mede door de korte hoofdstukken. De personages zijn goed beeldend geschreven, met name Flo, die leer je goed kennen o.a. door gebeurtenissen in haar verleden.

Het thema wat de auteur hier behandelt is een altijd actuele helaas : kindermishandeling. De auteur weet heel goed te beschrijven hoe moeilijk het voor de omgeving is het te ontdekken, kind te beschermen en het te stoppen. Je loopt tegen muren en ongeloof op. Boek is een echte aanrader!

Flo is een kleuterjuf die na haar rouwverlof en ziekteverlof weer terugkeert op school. Daar trekt ze zich het lot van 2 kinderen van school erg aan en ze wil hun helpen. Ze verliest daarbij soms de grenzen uit het oog. Op een dag wordt ze verdacht van de moord op de vader van deze kinderen en wordt ze verhoord door de politie. Dit verhoor is als een rode draad in een verhaal waarbij we Flo en de mensen om haar heen steeds beter leren kennen. Tine Bergen werkt heel subtiel naar een plot die je toch verrast. Het enige dat je afleidt is de obsessie die Flo voor de kinderen lijkt te hebben. Dat was een goede trigger om door te blijven lezen want je gaat twijfelen aan je eigen waarnemingen. De schrijnende onderwerpen als huiselijk geweld, ongewenste kinderloosheid en relatieproblemen worden door dit verhaal geweven als een derde draad. Tine Bergen laat je geen moment afdwalen en houdt je bij de les met boeiende personages en plotwendingen. Ik vond het een verrassend verhaal met veel diepgang en ruimte voor de personages zelf zonder dat dit verhaal zijn vaart verliest

In Vissen praten niet, volgen we Flo. Zij heeft een zware tijd achter de rug als ze terug begint te werken als kleuterjuf. Wanneer één van haar kleuters een rug vol blauwe plekken heeft, wil ze dan ook kosten wat het kost helpen. Het wordt eigenlijk meer een obsessie. Het boek heeft afwisselende hoofdstukken over het gesprek met de politie en flashbacks naar die allesbepalende zomer.

Wat een boek! Het had me meteen in zijn greep en met mijn van nature nieuwsgierige aard kon ik het boek dan ook niet neerleggen.

Het verhaal is zo goed opgebouwd en geeft je stukje per stukje informatie maar tegelijkertijd blijf je tot op het laatste moment met zo veel vragen zitten. Van het einde moest ik dan ook even bekomen. Net wanneer je denkt het allemaal te snappen, word je weer van je stoel geblazen. Ook de korte hoofdstukken en de schrijfstijl maakt dat het een echt plezier is om te lezen.

Kortom: voor mijn eerste thriller kon het tellen en ik geef het dan ook graag 5 sterren. Door dit boek heb ik de smaak te pakken en is de volgende thriller al met de post onderweg naar mij. Dankjewel Tine!

Geschreven bij Vissen praten niet

Leuke en spannende thriller. Goed verhaal en erg goed geschreven. Een aanrader!

Geschreven bij Vissen praten niet

“het is een trucje dat ze vroeger regelmatig gebruikte. Doen alsof ze wordt achtervolgd om zichzelf op te zwepen haar dagelijkse kilometers zo snel mogelijk te maken. Sinds kort moet ze niet meer doen alsof.”

Als lezer vraag je je meteen af wat er is gebeurd in het leven van Florence, de hoofdpersoon in dit boek, dat zij sinds kort niet meer hoeft te doen alsof ze wordt achtervolgd. Wat is daar de reden van?

Florence duMoulin, leerkracht van de kleutergroepen maakt zich zorgen over Artur de Vadder, een jongetje uit haar groep. Zij heeft het sterke vermoeden dat Artur thuis wordt mishandeld. Flo (rence) maakt zich, bijna op een obsessieve manier, zorgen over dit jongetje. Mogelijk dat dit wordt veroorzaakt door trauma’s in haar eigen verleden; nog niet zo lang geleden heeft zij haar man verloren.

Aan het eind van de zomervakantie wordt Flo opgehaald door de politie en verhoord als verdachte in de zaak van de moord op David, de vader van Artur.
Tijdens dit verhoor worden er tipjes van de sluier opgelicht voor de lezer over het leven van Flo. Wat heeft er zich de afgelopen zomer afgespeeld en wat was daarin de rol van Flo?

De schrijfstijl is vlot en door de wisseling van heden (het politieverhoor) en verleden (de gebeurtenissen die zomer) weet Tine Bergen de aandacht van de lezer vast te houden om vervolgens tot een verrassende ontknoping te komen.