Voorbedacht

Geschreven bij Voorbedacht

Ontvoering van jouw eigen kind gaat niemand in zijn/haar koude kleren liggen. Zo ook de hoofdpersoon in dit verhaal. De relatie van haar vriend is over maar hij heeft nog wel een omgangsregeling met hun dochtertje. Op een dag wordt zij niet op de afgesproken tijd door haar vader thuisgebracht.

De ontknoping met betrekking tot de ontvoering is gekunsteld, het uitweiden over de gemoedstoestand van de moeder te overdreven en langdradig. Al met al had het verhaal zeker een 1/3 korter gekund waardoor de leesbaarheid beter zou zijn geweest.

Geschreven bij Voorbedacht

Ik vind dit boek absoluut geen thriller maar eerder een beetje spannende roman.
De personages, behalve die van Marjon, krijgen weinig diepgang, waardoor ik verhaal erg oppervlakkig vind blijven. De motieven van de vriend van Marjon, Philippe, om haar dochter te laten verdwijnen vind ik persoonlijk erg ver gezocht. Als lezer krijg je geen antwoord op de vraag hoe hij de criminelen Coby en Wolf heeft leren kennen terwijl deze toch een behoorlijk grote rol vervullen. Dan komt bijna het plot. Een vrouw die zegt de moeder te zijn van Coby en haar verhaal vertelt met het verzoek tot geheimhouding. En dan gaat het snel, heel snel. Alsof de auteur een slot zit te verzinnen. Echter je bent er nog niet. De dubieuze echtgenoot, Henk-Jan, van de vermoorde vriendin van Marjon heeft een zo’n opmerkelijke levensgeschiedenis dat ik dit erg ongeloofwaardig over vind komen. Ik vind het niet passen in dit verhaal. Bovendien komen er ook nog eens erg veel lijken in voor. Een gedegen politieonderzoek ontbreekt ook hier weer bij Loes den Hollander. In het hele boek ontbreekt er regelmatig de nodige spanning. Het is meer een opsomming van feiten. Met meer diepgang in de personages en een minder vergezochte verhaallijn had het boek beter uit de verf kunnen komen.

Weer een verslindende spannende thriller van Loes den Hollander.
Helaas lees ik haar boeken tecsnel uit, ik kijk nu al uit naar de volgende.
Echte aanrader voor mensen die van dit genre houden

Voor in het boek staan enkele woorden van Johan Wolfgang von Goethe – Alleen de mens is tot het onmogelijke in staat.
Wanneer je dit boek uitgelezen hebt, begrijp je pas goed wat deze woorden kunnen betekenen. Zowel de goedheid als de slechtheid van de mens komt in dit verhaal aan de orde.

Iets wat me opviel in dit boek is dat het verhaal uit twee gezichtspunten wordt verteld. Het gezichtspunt van Marjon en dat van Philippe. Op zich is dat niet bijzonder, dat gebeurt vaker. Wat het bijzonder maakte is we een heleboel hoofdstukken na elkaar vanuit hetzelfde perspectief mee kunnen leven met het betreffende personage. Steeds de beleving tijdens een aantal dagen van een en dezelfde persoon. Dit is heel knap gedaan, je leert het personage op deze manier heel goed kennen.

Het is een verhaal waar je kippenvel van krijgt omdat het heel dichtbij komt. Het kan in werkelijkheid gebeuren zoals we ook steeds weer in nieuwsberichten kunnen zien, helaas.
Het is een spannende thriller die een constant gevoel van angst achterlaat tijdens het lezen.
Ik heb het gevoel van 'angst' als het belangrijkste onderdeel van dit verhaal ervaren. 'Angst' om kwijt te zijn wat je het dierbaarst is, 'angst' om niet terug te vinden wat je kwijt bent en 'angst' om niemand meer te kunnen vertrouwen.
Zelfs op het eind was ik nog niet helemaal gerustgesteld dat er niets meer zou gebeuren.

Het verhaal lijkt op een gegeven moment duidelijk te zijn, maar neemt op het eind toch nog een onverwachte wending. Ik kan dat zeker waarderen.
Ik heb het boek graag gelezen.

Je kan dit boek bijna niet wegleggen. Ik ben zaterdagavond begonnen en maandag had ik het al uit. Je weet hier van te voren echt niet wie er een mededader zal zijn en dat is ook nu weer verrassend. Ik wacht al weer met smacht op het volgende boek!

Geschreven bij Voorbedacht

Het boek in een keer uitgelezen.
Sterk verhaallijn, je voelt mee met de personen uit het boek.

Ze zouden een uur geleden al terug zijn.
Sterk begin van een spannend complot! Philippe heeft de 3-jarige Carice meegenomen om haar oma te bezoeken. Alleen wacht Marjon al uren op hun terugkomst. Philippe beantwoordt geen telefoon. Ten einde raad vraagt Marjon haar beste vriendin haar naar Valkkoog te brengen. Philippe heeft haar auto meegenomen, zijn moeder woont in het huis naast de kerk. Haar auto staat wel in de straat maar van Philippe, Carice of oma geen spoor. De nachtmerrie is begonnen. Waarom stuurt Philippe haar een foto van Carice? Waarom neemt hij zijn telefoon niet op? Waarom is zijn huis leeg? Dan verdwijnt ook nog haar beste vriendin, wacht even, is ze werkelijk nog wel haar beste vriendin?

Na iets meer dan de helft van het boek neemt Philippe het verhaal over. Vanaf nu wisselen de verhaallijnen zich met enige regelmaat af, beslist niet storend, eerder verhelderend. Er worden snel enkele dingen duidelijk.

Philippe's manier van leven heeft hem in de klauwen van topcriminelen gebracht. Enig nadenken van zijn kant zat er niet bepaald bij. Liefde maakt blind? Het wordt ook al snel duidelijk waar Carice gebleven is. Drieduizend kilometer verderop, in het Griekse Nafplion, gekidnapt omdat iemand een kind wilde hebben, liefst al uit de luiers.
Ondertussen wordt nog steeds naarstig gezocht naar Philippe en Carice. In een afgebrand huis wordt het lichaam van Philippe gevonden. Van Carice geen spoor. Dan krijgt Marjon onverwacht bezoek... een vrouw weet haar te vertellen waar haar dochtertje is.

Dan nóg weet Loes den Hollander de spanning erin te houden. Zelfs als Carice ongeschonden terug is bij haar moeder is de nachtmerrie nog niet voorbij. Een zeer onverwacht einde, mooie wendingen, spanning van het begin tot het eind.

Geschreven bij Voorbedacht

Goed geschreven houd je in spanning tot het eind, heb hem in een keer uit gelezen

OK, ik geef het toe: ik ben al jaren fan van Loes den Hollander. Nadat zij een keer bij Paul de Leeuw in zijn programma te gast was werd ik nieuwsgierig naar haar boeken, dus eentje gekocht en daarna ben je eigenlijk verkocht. Gek genoeg heeft ze (naar mijn mening) niet al te veel mannelijke fans, maar ik ben er een en het kan me lekker niks schelen! Loes schrijft op een manier dat je pakt, van het begin tot het einde. Daarbij gebruikt ze geloofwaardige personages die eigenlijk zomaar eens je buren zouden kunnen zijn. Dit boek speelt in op een aantal actuele zaken die in 2014 plaats vonden. Als je Loes volgt op Facebook lees je vaak hoe ze aan haar inspiratie komt en lees je ook haar vorderingen met haar boeken. In meer dan 100 korte hoofdstukken werkt Loes toe naar een climax en een ontroerend einde. Eenmaal begonnen aan dit boek kon ik het niet meer weg leggen. Ik moest gewoon lezen, elke vrije minuut die ik had. Loes levert weer een subliem boek af, kan niks anders verzinnen. Iedere ouder (man of vrouw) zou dit boek moeten lezen. 5 *

Een meeslepend, spannend, invoelbaar verhaal! Wederom een topper van Loes den Hollander. Ik wil inhoudelijk niets kwijt, laat jezelf verrassen. Als toch iemand een goed, doordacht verhaal kan vertellen, is het Loes! Toppertje!