Vrolijk verval nvt

Grappig, lief en heel mooi boek van Hedy en wat een schitterende illustraties. Perfect cadeau!

Wat een super mooi prachtig boekje. Heerlijk gewoon, met zoveel humor geschreven en ook heel goed geschreven.

Het is bijzonder om te lezen, ikzelf ben veertig en besefte helemaal niet hoe ikzelf soms meedoe aan het uitsluiten van ouderen door 'goed bedoeld' te handelen. Ik ben hierdoor anders gaan kijken naar de maatschappij en besef nu ook hoe vreemd het is, dat ouderen als een soort van treurwilgen worden weggezet. Hedy legt dat heel grappig uit allemaal.

Dit soort werken hebben we nodig om de maatschappij gelijkwaardiger en rechtvaardiger te maken voor iedereen.

Het mooie is verder de vormgeving, de hoofdstukken zijn kort, maar krachtig en beginnen steeds weer met een bijzondere illustratie die duidelijk met aandacht is uitgezocht. Uiteraard mag het werk van haar Aatje Veldhoen niet ontbreken.

In het jachtige bestaan, kun je dit boekje kort ter hand nemen en je laten inspireren, om daarna na te denken over wat je gelezen hebt. Tenminste zo ondervond ik. Hedy is voor mij altijd al een inspiratiebron geweest, maar nu nog meer!

Ik ga deze verder zeker cadeau doen aan mijn moeder, die zal er veel in herkennen.

Waarheidsgetrouw, milde ondertoon

Hedy d’Ancona, activiste en voormalig politica schreef ‘Vrolijk verval’ als krachtig tegengeluid tegen de wijze waarop er in de maatschappij –nog altijd- tegen ouderen wordt aangekeken én om de emancipatieslag van ouderen het duwtje in de rug te geven dat het naar haar mening wel kan gebruiken. Want, ondanks prachtige kreten als ’60 is het nieuwe 40’, is het in de praktijk simpelweg zo dat oud, uit is. De aanpak van de corona-epidemie versterkte dat nog eens door ouderen te bestempelen als kwetsbaar en knuffelhongerig. Een woud van treurwilgen dat je moet beschermen tegen uitsterven.

“Het is een waanidee dat met het stijgen der jaren wijsheid en berusting hun intrede doen. Het duurt mijn tijd wel uit, zou ik zonder stemverheffing moeten zeggen terwijl ik me in een relaxfauteuil laat zakken voor een volgende dut. Maar ik stuiterde van verontwaardiging toen ik hoorde dat onze regering weigerde om vijfhonderd weeskinderen op te nemen uit de overbevolkte modderpoelen van het Griekse Moria.”

Met zowel scherpe als uiterst amusante pen schrijft d’Ancona over barricaden en bungelende lichaamsdelen. Over rolmodellen en ‘velseks’. Ze bestrijdt met verve het zieligheidsstempel dat ouderen met regelmaat opgeplakt krijgen en bekritiseert de zachte uitsluiting. Ze mag dan 83 jaar zijn, maar d’Ancona is nog altijd strijdbaar!

In de huidige maatschappij worden ouderen vooral bestempeld als ‘kwetsbare treurwilgen’ die vooral onze compassie en respect verdienen. In haar boek ‘Vrolijk verval’ hekelt d’Ancona de, wat zij noemt, ‘zachte uitsluiting’ van bejaarden en wijst ze haar leeftijdsgenoten op hun plicht om opgewekt iets van hun oude dag te maken. Nadat de oud-politica jarenlang opkwam voor de emancipatie van vrouwen richt ze zich nu met dit boek op de emancipatie van ouderen.

“De late liefde is een cadeautje. Als zestigplusser accepteer je het totaalpakket. Je stapt over die paar karaktertrekjes heen die je minder bevallen, in de valse hoop dat je die er nog wel uit krijgt. Dat scheelt een hoop gemorrel en getut; zonde van de tijd die je samen nog hebt.”

In haar opzet is d’Ancona meer dan geslaagd, maar het is meer. ‘Vrolijk verval’ is met zoveel humor geschreven én bevat zoveel rakende waarheden dat het heel veel mensen op verfijnde wijze de ogen zal openen. Want ja, we doen allemaal mee aan die ‘zachte uitsluiting’ van ouderen en dat moet stoppen. Vandaag nog.

Ook ouderen zelf zal het de ogen openen: ouder worden is helemaal niet ‘eng’ zo legt d’Ancona fijntjes uit. Zelf is zij nog elke dag blij dat haar lijf het nog doet. Er is nog heel veel wél, je hebt een berg ervaring en herinneringen én geen last meer van zware competitie, geen last meer van de blik van de ander.

Kortom, ‘Vrolijk verval’ is een verrukkelijk boek. ‘Vrolijk verval’. Bol van scherpe bevindingen, amusante beschouwingen én verrassende, maar oh zo ware, uitspraken.

De auteur
Hedy d’Ancona (1937) is een belangrijk feministe en was vooraanstaand PvdA-politica. Ze werkte bij de VARA, was universitair onderzoeker en leidde vanaf 1975 een bureau op het gebied van beleidsonderzoek. Ze was politiek actief als Eerste Kamerlid en werd bekend als oprichtster van Man-Vrouw-Maatschappij en redactrice van Opzij. Ze was staatssecretaris van emancipatie, minister van Volksgezondheid, Welzijn en Cultuur en tien jaar lid van het Europees Parlement.

Uitvoering
Uitgever Nijgh & Van Ditmar
ISBN 9789038810638
Hardcover, 112 pagina’s

Feest van herkenning. Hedy D’Ancona gebruikt precies de juiste woorden om haar onvrede te uiten.

Is een komisch geschreven boek

Luchtig op Hedy’s kenmerkende wijze geschreven

Grappig boekje. Leest makkelijk en is zo uit.

Mooi geschreven

Leuk geschreven en herkenbare momenten