Waar ik ga

De achterflap klopt niet helemaal. Hoewel het kleine puntjes lijken, zorgt dit ervoor dat je met andere verwachtingen aan het boek begint. Zo verliest Freya niet echt haar stem, ze kan namelijk nog steeds praten. Het lukt haar alleen (tijdelijk?) niet meer om nog mooi te zingen. Harun wil niet zozeer weglopen met de jongen van wie hij houdt, hij wil geaccepteerd worden door zijn familie en stoppen met liegen. En het liefst daarna verder leven met de jongen van wie hij houdt.

Het begin van ‘Waar ik ga’ is niet erg pakkend. De drie personages worden om de beurt geïntroduceerd aan de lezer en er komen veel andere personages voorbij. Al die namen zorgen voor verwarring in plaats van verduidelijking. Het verhaal van Nathaniël blijft het vreemdst en door zijn bijzondere verhaal kom ik als lezer niet goed dichtbij hem. Freya en Harun zijn toegankelijker.

Het wisselende perspectief heeft Forman knap geschreven, het is namelijk niet storend en geeft een passende sfeer mee in het verhaal. Ook leest het boek, in tegenstelling tot mijn eerste indruk, makkelijk weg.

Het mist echter wel het meeslepende. Op de achterkant van het boek staat dat het een aangrijpende roman is en de potentie zit er zeker in. Alle drie de personages hebben een rugzakje en hun magische connectie wordt mooi neergezet. Om dit verhaal aangrijpender te maken had Forman naar mijn mening nog niet moeten stoppen met dit verhaal, ze eindigt te vroeg. Eigenlijk lees je in dit boek alleen over de dag van de ontmoeting en over het verleden van Freya, Harun en Nathaniël. Ze laten steeds meer van zichzelf zien en op het hoogtepunt, het moment waarop alle drie een grote stap zetten in hun leven, stopt het verhaal. Als lezer wil je juist weten hoe het hen na deze beslissingen vergaat.

Forman heeft wel een mooie vriendschap en bijzondere personages neergezet dus als er een vervolg mocht komen, houd ik mij aanbevolen. Dit boek leest prima weg maar springt er niet uit. Daarom krijgt het 3 sterren.

De achterkant van Waar ik ga is een beetje misleidend. Daarin staan elementen zoals "freya verliest haar stem", nee ze kan momenteel niet zingen. Al wordt het doorheen het verhaal niet duidelijk of het echt niet meer zal lukken of toch wel. In het begin wordt hier hard op in gespeeld maar naar mate het verhaal vordert verdwijnt dit naar de achtergrond.

Ook het deel of harun op de achterkant klopt niet, hier staat dat hij wil weglopen met de jongen waarvan hij houdt. Ook dat is niet juist, hij wordt verplicht weg te lopen VAN de jonge van wie hij houdt omdat hij anders niet geaccepteerd wordt door zijn familie. Liefst van al wil hij eerlijk zijn tegen zijn familie maar is bang verstoten te worden en dan wil hij een leven met de jonge van wie hij houdt.

Het verhaal op zich heeft zijn sterke en zwakke punten, het heeft veel potentieel maar ik stel mij vragen bij de vertaling van het boek. Ik denk dat door de vertaling er enkele dingen misgelopen zijn. Een eerste voorbeeld hiervan is de titel. In het nederlands is dat "waar ik ga", in het engels is dit "I've lost my way". De engelse titel is klopt veel meer met het verhaal dan "waar ik ga". Want het gaat ten sloten over 3 jongeren die gewoon de weg kwijt zijn geraakt en samen een gemeenschappelijk pad terug vinden. Ik denk dat de nederlandse vertalers door "waar ik ga" te kiezen in het zelfde straatje wilde blijven als "als ik blijf" (if I stay). Maar dit boek staat los van de triologie van "als ik blijf".

Daarom, ondanks dat ik het zelf niet gelezen heb, raad ik eerder de engelse versie aan. Ik heb zo'n voorgevoel dat dat boek veel duidelijker zal zijn. Maar algemeen, leuk boek om gedachten op 0 te zetten even te ontspannen, niet echt meeslepend of spannend, gewoon een los luchtig boekje.

Waar ik ga is weer een hele fijne Forman: het leest vlot en is heel interessant, en door de intense perspectiefwisselingen krijgt het verhaal iets magisch. Forman maakt met dit boek duidelijk dat ze onwijs goed is in het neerzetten van personages met een verhaal, en die verhalen komen ook prachtig tot hun recht, zeker in combinatie met het thema ‘’de weg kwijt zijn’’ waar je als lezer tal van interpretaties aan kunt verbinden. De plot- en personageontwikkelingen zijn knap gedaan, maar het is jammer dat het karakter van de personages wat vlak blijft. Waarschijnlijk maakt het boek daardoor net wat minder indruk dan eigenlijk had gekund, en dat is jammer. Maar niet getreurd: het is absoluut een mooi en aandoenlijk en bijzonder boek waar iedere Forman-fan zijn hart bij kan ophalen. Zeker beter dan Hier was ik, maar niet zo goed als Haar dag.

'Waar ik ga' gaat over Freya, een zangeres die haar stem verliest, Harun, een moslim jongen die niet uit de kast durft te komen, en Nathaniel, die alles is kwijtgeraakt. Alle drie zijn ze de weg kwijt, maar wanneer ze elkaar door een ongeluk ontmoeten, laten ze elkaar niet meer los.
Dit emotionele verhaal speelt zich af op één dag en is een achtbaan van allerlei verschillende gevoelens! Gayle Forman weet het zo te schrijven dat je ontzettend meeleeft met alle drie de hoofdpersonages en ze gewoon allemaal een knuffel wil geven! Ik heb zelfs een traantje moeten wegpinken! Ondanks dat het verhaal zich op een relatief korte periode afspeelt, verveel je je geen seconde door de vele flashbacks en de gebeurtenissen die ze meemaken, waarin elk van hen z'n eigen problemen onder ogen moet zien. Je wordt echt in het boek gezogen en leest het in één ruk uit!
Dit is het allereerste boek van Gayle Forman dat ik gelezen heb en ik heb er echt ontzettend van genoten! Het verhaal zelf is niet lang, slechts ongeveer 240 pagina's, dus ik kan het boek van harte aanraden als je een kort en emotioneel verhaal zoekt! Ik garandeer je dat je het niet zult neerleggen voor het uit is!

Voor meer reviews, volg @areadersrambles op Instagram, of neem een kijkje op mijn blog: https://areadersrambles.blogspot.be/