We zien wel! Het wonderlijke leven van Ramses Shaffy

Geschreven bij We Zien Wel

Hij scheurde briefjes van vijf gulden door midden omdat ze zo lelijk waren. Zijn woonboot werd tot zinken gebracht omdat hij de rekeningen voor het aanleggen van een douche niet betaalde. Hij beminde jonge mannen als Joop Admiraal en Ad Fernhout met dezelfde hartstocht waarmee hij uiteindelijk weer vertrok. Hij was een alcoholist en lid van de Baghwan. Maar niemand had een hekel aan hem. Het charisma van Ramses Shaffy was er altijd. Als zijn drankmisbruik er toe leidde dat er voorstellingen werden afgezegd, dreef hij zijn collega’s geregeld tot grote woede. Maar nooit lang. Niemand kon boos blijven op de troubadour. Shaffy was een bohémien, geboren in een land met ander licht. Een man die zich volledig in het leven stortte, maar ook bij vlagen eenzaam en bang was. De biografie van Sylvester Hoogmoed probeert het raadsel dat Shaffy heette te vangen. Het boek leest als een trein. We volgen de carrière van Shaffy van zijn acteerprestaties in de vijftiger en zestiger jaren, via zijn Shaffy Chantant tot aan zijn prestaties op latere leeftijd in musicals en shows. Hoogmoed probeert hier en daar wat drama in te lassen, maar ook hij lijkt gevallen voor de onweerstaanbare aantrekkingskracht van Ramses. Nergens wordt het boek een klaagzang of wordt het vingertje geheven over het destructieve gedrag van de zanger. Zelfs het einde blijft positief. Als Shaffy is getroffen door de Ziekte van Korsakow, komt hij terug en zingt zijn liedjes. Hoogmoed die talloze collega’s, minnaars, vriendinnen, fans en vrienden interviewde, schreef een prachtige hommage aan de man die het Nederlands theater kleurde met zijn on-Hollandse uitstraling.

Geschreven bij We zien wel!

Als je van Ramses houdt dan ben je benieuwd naar zijn leven. In het boek verneem je alles over hoe en wie Ramses was. En het leest zo heerlijk vlot.

Geschreven bij We zien wel!

Ah Ramses, dat was iemand... De man heeft prachtige liedjes geschreven, maar was ook een straffe gast, daar zou je een boek over kunnen schrijven. En dat is dus ook gebeurd, zonder opsmuk maar formidabel, van zijn vroegste jeugd in Cannes tot het einde in een Amsterdams rusthuis. Zo was er geen tweede. Foeterde een terras uit, omdat de mensen zo ontevreden keken. Dirigeerde ongevraagd een orkest op het San Marcoplein in Venetië. Had beroemdheden over de vloer als Léo Ferré en Joni Mitchell. Kon iedereen het bed in kijken met die ogen. Doorgegaan tot de dood erop volgde. We zien wel! Hulde!

Geschreven bij We zien wel!

Een mooi beeld en compleet overzicht van een geweldige artiest.