Wolfzomer Ebook Tooltip Ebooks kunnen worden gelezen op uw computer en op daarvoor geschikte e-readers.

Geschreven bij Wolfzomer

Als je eenmaal door het rommelige begin heen bent is dit boek zeker de moeite waard!
Kan ook niet anders bij deze fantastische schrijver. Fijn dat er weer een nieuwe serie geboren is.
Overigens vind ik het jammer dat in de andere reviews mensen het hele verhaal denken te moeten samenvatten. Er staan dan ook spoilers in.
Zelf lees ik reviews om te bepalen of ik een boek wil kopen of niet, niet om al te lezen hoe het met de hoofdpersonen afloopt.
Bol, ik hoop dat jullie hier iets aan doen!

Geschreven bij Wolfzomer

Dit is de start vaneen trilogie waardoor het begin lastig leest. Een hoop informatie maar ook heel veel personen met wie we kennis mogen maken. Hannah is de belangrijkste zij is politieagente. Hannah en Thomas hebben 3 kinderen 2 zijn er inmiddels uit huis en Elinn, Hannah's oudste dochter, is op haar tweede verdwenen. Hannah heeft hier veel verdriet van maar voor haar is de enige manier om met haar verdriet om te gaan door te gaan met haar werk en haar leven. Hannah en Thomas wonen en werken in Haparanda wat vlakbij de finse grens is. Ondanks de lastige start heb ik het boek met veel plezier gelezen en baal ik ervan dat deel 2 nog even op zich laat wachten.

Je kunt wel merken dat Hans Rosenfeldt een bekend scenarioschrijver is, hij weet je aandacht te pakken en het vast te houden. Met veel vaart en elan is dit verhaal geschreven en zie je het verhaal als een film voor je afspelen. Hannah word niet gespaard maar ik hoop dat ze haar geluk zal gaan vinden en het volgende deel. Dit boek is voor mij een zeer fijne kennismaking met Hans Rosenfeldt. The Bridge heb ik gekeken (met zeer veel plezier) maar ik had nog niets gelezen. De Bergmankronieken staan op mijn lijstje en daar zal ik eerdaags aan gaan beginnen maar Wolfzomer is zeker de moeite waard om te lezen.

Zomer in het Noorden van Zweden, een klein slaperig stadje, Haparanda, Een politieagente, Hannah, met de nodige problemen (overgang, huwelijk, geheim uit het verleden?), dode wolven, heel dichtbij over de grens in Finland een mislukte drugsdeal..

Al met al veel ingrediënten voor een spannend verhaal met oa politievrouw Hanna, in het midden van de actie.
De verwikkelingen volgen elkaar snel op, de dode wolvin met mensenvlees in haar maag is nog maar het begin. Hierna wordt het steeds gewelddadiger en ingewikkelder. Meerdere personen zoeken naar antwoorden.
Ingewikkeld zijn ook de vele personages die in rap tempo aan de lezer voorgesteld worden.
Je moet als lezer zeer goed opletten om alle personages uit elkaar te houden maar het is de moeite waard. Het is een spannend verhaal geworden met zeker ook boeiende, persoonlijke verhaallijnen. Dit geeft je als lezer een andere kijk op de gebeurtenissen. De hoofdstukken uit het perspectief van de stad zijn interessant, je krijgt een voorsprong op de personages. Het is interessant om de stad een stem te geven.

Ik heb het boek met zeer veel plezier gelezen en kijk zeker uit naar het volgende deel. Voor mijn gevoel is het acute probleem opgelost maar moeten er nog wat andere zaken verder uitgezocht worden.
Met dank aan uitgeverij Cargo en de Cargo -leesclub

Geschreven bij Wolfzomer

En toen was hij uit! Wat ik van deze thriller moet vinden, weet ik eigenlijk niet zeker, want soms was het genieten, soms een lastig verhaal . Want enerzijds is hij goed omdat het verhaal blijft triggeren. Anderzijds moet ik zeggen dat de aandacht soms ook verslapte door de vele gebeurtenissen en personages. Vooral de personages vond ik te veel, waardoor soms lastig te onthouden was, wie wie nu ( ook nog maar) was en tot wie ze behoorden. Misschien was een lijstje met personages en familiebanden voor of achterin het boek fijn geweest.
De opbouw naar en het plot zelf was wel echt Scandinavisch spannend en doet me toch wel uitkijken naar een eventuele nieuwe Hannah thriller, al moet ik zeggen dat het lijntje Katja ook echt top was.
Het is is toch wel een aanwinst in een boekenkast en ik zou hem zeker nog een keer lezen.
Erg fijn dat ik het boek toegestuurd gekregen heb en dat ik deel mocht uit maken van deze Cargo leesclub. Ik heb er van genoten.

Geschreven bij Wolfzomer

Hans Rosenfeldt schreef samen met Michael Hjorth de thrillerserie De Bergmankronieken onder de naam Hjorth Rosenfeldtis, hij is de bedenker van de televisieserie The Bridge en de Netflixserie Marcella,. Wolfzomer is zijn solodebuut als schrijver.

In het noorden van Zweden, in de buurt van Haparanda wordt een dode wolvin gevonden. Dat is niet vreemd in die omgeving, wat wel vreemd is dat deze wolvin de resten van een mens in haar maag heeft. Aangezien wolven normaliter geen mensen aanvallen roept dit dus vraagtekens op bij de desbetreffende instanties.
Al snel vindt men de resten van het lichaam en er blijkt een link te zijn met een mislukte drugsdeal.
Hanna Wester wordt op de zaak gezet. Maar het onderzoek verloopt alles behalve soepel.
Niet alleen doordat er meerdere partijen zijn die willen weten waar het geld en de drugs zijn gebleven, maar ook door het tragische verleden van Hanna en haar huwelijksperikelen.
In het hoge noorden, waar het in de zomer altijd licht is en nooit donker wordt, zijn er zaken aan de gang die het licht niet kunnen verdragen.

Wolfzomer is een typische Scandinavische thriller van een hoogstaand niveau, waarin de lezer een goed beeld van de Zweedse mentaliteit en Haparanda krijgt.
De omslag is al prachtig, maar aan de voor en achterzijde hiervan zitten 2 flappen die naar het midden toe uitgeklapt een wolvenkop laten zien.

Het verhaal begint met een zeer pakkend intro waar de wolf centraal staat. Het boek bevat enorm veel details en perspectiefwisselingen. Dit maakt dat je als lezer in het begin zeer geconcentreerd moet lezen omdat het snel van de hak op de tak lijkt te gaan en om iedereen te leren kennen. Wat later in het verhaal is dat absoluut geen probleem en leest het juist zeer snel.

Ondanks dat er zo veel personages zijn, evolueren zij wel degelijk, de één wat meer dan de ander, maar met zo veel perspectiefwisselingen is dat knap gedaan.
Er is sprake van een complexe plotopbouw waarbij meerdere verhaallijnen elkaar kruisen en door elkaar lopen met een prima spanningsboog die de lezer meenemen het verhaal in. Het is als een web dat de lezer draadje voor draadje meevoert naar daar waar alles samen komt.

Door het voorgaande werk van Rosenfeldt waren mijn verwachtingen zeer hoog, de auteur er zeker aan voldaan.
Het einde geeft geen voldaan gevoel, maar wel hoge verwachtingen voor het vervolg.
En dat vervolg zal ik zeker gaan lezen.

Geschreven bij Wolfzomer

Weer een spannende “ doorlezer” uit Scandinavië!

Geschreven bij Wolfzomer

‘Wolfzomer’ is een intrigerende Scandinavische thriller over mensen met twee gezichten.

Toen ik zag dat de bedenker van de televisieserie The Bridge een solothriller geschreven had, werd ik wel heel nieuwsgierig. Eerder schreef Hans Rosenfeldt samen met Michael Hjorth de Bergmankronieken en ik kon niet wachten om te lezen hoe deze auteur het er in zijn eentje vanaf bracht.

In de buurt van het Zweedse plaatsje Haparanda aan de grens van Finland wordt een dode wolvin gevonden. Wanneer in het wolvenkarkas resten van een mens ontdekt worden begint de zoektocht naar een speld in een hooiberg. Een moordenaar moet gevonden vonden maar wie is er verantwoordelijk en waarom?

Hannah Wester, een agente met typische vrouwenproblemen en huwelijksproblemen, is een belangrijke schakel bij het oplossen van deze case. Samen met haar team is zij aangesteld om uit te zoeken wat er gebeurd is. Deze rare zaak verandert al snel in een gevaarlijke opdracht wanneer blijkt dat niet alleen de politie op zoek is naar de waarheid. Drugs, hebzucht en een spoor naar Finland zorgen voor een gevaarlijke cocktail en een onontwarbaar bos met kluwen met meer vragen dan antwoorden.

De stem van Haparanda zelf is een interessante toevoeging aan het verhaal die origineel bedacht is. De talloze perspectieven zijn wel degelijk met voorbedachten rade aangehaald maar iets minder personages had het verhaal geloofwaardiger gemaakt.

Toch is het knap van de auteur hoe hij alle losse verhaallijnen uiteindelijk samenbrengt. Wanneer de beweegredenen van de verschillende karakters stilaan bovendrijven, wordt het verhaal ook spannender. Het lijkt alsof de auteur me net zoals bij een serie of film puzzelstukjes aanreikt en cliffhangers geeft om me mee te doen speuren. Door deze verhaalstructuur moet ik me goed blijven concentreren om geen details en belangrijke informatie te missen maar het triggert me ook.

‘Wolfzomer’ is een Scandinavische thriller met een filmische stijl die duidelijk de ervaring van de auteur in deze wereld laat zien.


Deze thriller laat je nadenken over wat geld met je kunt doen en hoe dichtbij liefde en haat soms liggen.

‘Wolfzomer’ is soms wat chaotisch maar de plot zit wel goed in elkaar en het einde doet me uitkijken naar het vervolg. Wat meer psychologische onderbouwing had voor mij wel een pluspunt geweest maar Hjorth Rosenfeldt heeft me zeker meegenomen in zijn zoektocht.

Dit is het begin van een nieuwe reeks en ik hoop in de volgende boeken de karakters ook meer body te zien krijgen. Wat ik wel erg leuk vind is dat deze personages mensen van vlees en bloed zijn die fouten maken en ik hoop dat ze zich nog meer gaan ontwikkelen in de volgende delen.

Een topper kan ik deze inleiding nog niet noemen maar het is zeker een serie met potentieel.

Het stille Haparanda en zijn bewoners blijkt veel duisterder dan gedacht. Enkele geheimen zijn ontsluierd maar er zijn nog veel mysteries die liggen te wachten om opgelost te worden. Ik kijk dus uit naar het volgende boek.

3,5 kraaien

Geschreven bij Wolfzomer

Hans Rosenfeldt is één van de scenarioschrijvers van een aantal TV-series, waaronder het beroemde The Bridge. Wolfzomer is zijn eerste roman. Een roman, die op een bepaalde manier toch aanvoelt als een scenario. Voor een TV-serie.

Het verhaal - dat nauwelijks in het kort is samen te vatten, zoveel verhaallijnen en karakters zijn er in het spel - speelt zich af in het Noord-Zweedse plaatsje Haparanda. Dit ligt pal aan de grens met Finland en dient als doorvoerhaven voor allerhande illegale producten en diensten. Het is zomer, dus donker wordt het nooit. Typisch een seizoen waarin donkere zaken aan het licht komen.

Het verhaal begint met de vondst van een dode, mogelijk vergiftigde wolvin. Dat is op zich niet zo opzienbarend; er worden wel vaker wolven vergiftigd. Blijkbaar speelt de discussie over de wolf in Zweden net zo goed als nu in Nederland. Wat wel opzienbarend is, is dat de wolvin kort voor haar dood gegeten blijkt te hebben van een mens. De wolvin speelt verder geen rol van betekenis meer in het boek, maar gezien de titel én de prachtige vormgeving van dit boek, noem ik haar hier toch even.

Wie is de mens, waarvan de wolvin heeft gegeten? En als hij dood is, waar is hij dan? Dat is het eerste vraagstuk waar de lokale politie voor staat. Maar al snel verandert het vraagstuk in: waar zijn het geld en de drugs die de dode man bij zich gehad moet hebben? Dat is een vraagstuk waar niet alleen de lokale politie mee bezig is, maar ook de oorspronkelijke eigenaar van de drugs, een Russische maffioso, die contractmoordenares Katja naar Haparanda stuurt, om de drugs terug te halen en de dief om zeep te helpen.

Bij het vertellen van dit verhaal voert Rosenfeldt vele personages ten tonele, die links of rechts allemaal met elkaar te maken blijken te hebben, soms op verrassende wijze. Het perspectief wisselt steeds, waarbij Hannah, een lokale politieofficier, Katja, de Russische huurmoordenares, en Sandra, die meer weet over de drugs en het geld, de belangrijkste terugkerende personages zijn. Maar zij zijn niet de enige vertellers. Hun stemmen worden afgewisseld door die van vele andere betrokkenen en zelfs door die van de stad Haparanda zelf, die een soort vogelvluchtstijl over zichzelf vertelt.

De vele vertelstemmen maken het verhaal afwisselend, maar ook een beetje chaotisch. Ook omdat niet alle personages een duidelijke rol in het verhaal spelen. Sommige worden ten tonele gevoerd zonder duidelijke reden, bijna alsof ze pionnen zijn, die vast klaargezet moeten worden voor een tweede boek in de serie. En hoewel we als lezers al snel weten waar de drugs en het geld gebleven zijn (de politie ontdekt het uiteindelijk ook), start Rosenfeldt tegelijk sub-plots op die aan het eind als open eindjes blijven bungelen.

Het verhaal voelt hierdoor als onaf. Als een TV-serie op het einde van seizoen 1, waarbij je als kijker met genoeg vragen moet blijven zitten om ook seizoen 2 te gaan kijken. Die parallel met TV-series valt op meer manieren te leggen. Want net als in een typische Scandinavische serie hebben we hier te maken met een flink aantal verhaallijnen, die op zeker moment samen zullen komen. En met een door de politie op te lossen vraagstuk dat steeds een beetje gecompliceerder wordt. Met cliffhangers. En met een grote verscheidenheid aan personages, die heel specifiek omschreven worden. Het zou mij niks verbazen als we Wolfzomer over een paar jaar op Netflix kunnen bekijken.

Al met al een spannend en goed leesbaar verhaal, dat ik met veel plezier (en een aantekeningenboekje voor de vele namen!) heb gelezen. Maar net niet lekker afgerond.

Geschreven bij Wolfzomer

Een mooie lichte cover die goed past bij het verhaal siert het boek van Wolfzomer. De cover straalt de warmte van de zomer uit en het relaxte gevoel dat past bij de Scandinavische levensstijl. Met een spannende proloog, die direct duidelijk maakt dat Rosenfeldt een thriller heeft geschreven, word je als lezer meegenomen in de wereld van de drugs. Wanneer daarna het verhaal start met de vondst van de resten van de wolf daalt direct het tempo en dat blijft eigenlijk het hele boek zo, de snelheid van de proloog komt pas in de laatste pagina’s terug wanneer naar een climax wordt toegewerkt. Het verhaal wordt verteld vanuit verschillende perspectieven, waarbij er ook ruimte is voor het bijzondere perspectief waarin de stad Haparanda een eigen stem krijgt. Een leuke en bijzondere toevoeging, maar tegelijkertijd wordt er daarin steeds van enkele inwoners een korte schets gegeven wat het aantal personages enorm doet stijgen en het lastiger wordt om alles uit elkaar te houden. Twee andere perspectieven waaruit het verhaal geschreven wordt zijn van agente Hannah Wester en Sandra, bewaker in de gevangenis. De verschillende uitdagingen die beide voor hun kiezen krijgen zorgen ervoor dat ze gaan leven en dat je als lezer betrokken bij hen raakt. Zeker agente Hannah Wester heeft nog genoeg uitdagingen in het verschiet voor de delen die nog gaan volgen.
Qua spanningsboog begint Wolfzomer sterk, zakt daarna in om langere tijd voort te kabbelen waarbij de meeste spanning in de verhaallijn rondom Katja zit, tot de verschillende verhaallijnen elkaar letterlijk kruisen en zowel de vaart als de spanning toenemen.
De verwachtingen die de naam Rosenfeldt opwekt, mede door zijn goede boeken en sterke scenario’s, lost hij met Wolfzomer niet volledig in maar het plot zit goed in elkaar en dat maakt dat het wel een fijn boek is dat veel leesplezier geeft.

Geschreven bij Wolfzomer

In het Zweedse Haparanda, dat aan de grens met Finland ligt, wordt een dode wolf gevonden met menselijke resten in haar maag. Het slachtoffer blijkt betrokken te zijn bij een misdaad in Finland. Politieagent Hannah Wester probeert, tussen haar opvliegers door, te onderzoeken wat er gebeurd is, maar ze is niet de enige die op zoek is naar de antwoorden. Dit is het begin van een reeks gewelddadige voorvallen.

Het verhaal wordt verteld in korte hoofdstukken. Deze hoofdstukken worden verteld vanuit diverse perspectieven, waaronder het stadje zelf; dit is een bijzondere en originele invalshoek. Door die vele perspectieven en personages is het in het begin even zoeken wie aan het woord is. Naarmate het verhaal vordert, is deze verwarring verdwenen, mede doordat de personages uitgebreider beschreven worden evenals hun privéleven. De prettige schrijfstijl maakt het een goed te lezen boek met voldoende spanning maar helaas ook iets te veel open eindjes. Dat de schrijver de scenario's schreef voor The Bridge en Marcella is te merken aan zijn filmische schrijfstijl. Wat zeker ook genoemd moet worden, is de prachtige kaft waarbij de binnenflappen samen een wolvenkop vormen. Bedankt Uitgeverij Cargo voor het toesturen van het leesexemplaar.