Woorden schieten tekort Over dementie: een bijzonder lang afscheid

Een super goed boek dat geschreven is door een schrijfster die de taal bijzonder goed beheerst om iets te omschrijven. En anderzijds door haar persoonlijk verhaal het tot heel goed boek maakt. Ik heb veel boeken (20) gelezen over dementie vanwege mijn beroep en persoonlijke interesse maar dit boek spant de kroon en zal ik zeker meerdere keren lezen.

De vader van Nicci Gerrard is nog niet zo lang geleden overleden aan dementie. Haar lieve vader die ze heeft zien veranderen van een erudiete man tot een individu die zichzelf verloren heeft. Op het einde kon hij niet meer praten en lopen. Dr Gerrard, haar vader, had sinds langere tijd de diagnose dementie. De familie had het geluk dat er professionele hulp kon worden ingeschakeld om dr. Gerrard thuis te verzorgen. Daardoor kon dr. Gerrard thuis blijven wonen en verliep zijn dementieproces rustig maar helaas wel gestaag. Ongeveer een jaar voor zijn overlijden, wordt hij opgenomen in het ziekenhuis vanwege een hardnekkige infectie aan zijn been. De ziekenhuisopname van vijf weken brengt onherstelbare schade toe. Dr. Gerrard is ernstig vermagerd, kan niet meer lopen en praten. Zijn dood wordt onafwendbaar, zijn conditie steeds slechter.
Na het overlijden van haar vader wil Nicci French de levensomstandigheden van demente patiënten in ziekenhuizen verbeteren. Ze richt met enkele anderen John’s Campaign op om dit mogelijk te maken. Woorden schieten tekort is aan de ene kant een ode aan haar overleden vader en aan de andere kant een smeekbede om voor mensen met dementie betere levensomstandigheden te creëren.
Haar smeekbede doet ze niet zomaar. Ze gaat gericht op onderzoek uit, ze interviewt een aantal mensen en doet literatuuronderzoek.

Mijn mening: Ook ik neem mijn eigen geschiedenis mee in dit boek. Samen met mijn broers en mijn zus ben ik al veertien jaar mantelzorger voor mijn hoogbejaarde moeder die de ziekte van Alzheimer heeft. Ik was dus in hoge mate geïnteresseerd in het verhaal van Nicci Gerrard en ze heeft me beslist niet teleurgesteld. Ze benadert de kwestie van dementie zowel vanuit de wetenschap als vanuit haar eigen ervaringen. Het boek is een mooie mix van beiden. Soms herkenning als ze vertelt over schuldgevoelens van de mantelzorger, soms leer je van haar inzichten opgedaan via onderzoek. Woorden schieten tekort is geen boek wat makkelijk wegleest, daar is het ook niet voor bedoeld schat ik in. Het lijkt me meer bedoeld voor de bestuurders in de zorg die zorg in minuten en secondes bepalen voor mensen die veel meer dan dat nodig hebben!

Vier sterren voor een boek dat indruk maakt.

Geschreven bij Woorden schieten tekort

een inkijk in de wereld van de dementie. er wordt warm en liefdevol geschreven over de mensen met dementie en ook wat het met de naasten doet.

Geschreven bij Woorden schieten tekort

Een mooi, realistisch boek.

Hersen falen wordt volksvijand 1 Iedereen moet zich gaan bezig houden met de problemen die deze ziekte met zich mee brengt. Over 20 jaar is het aantal personen verdubbeld ten opzichte van nu; een half miljoen!!

Als je met dementie getroffen wordt binnen je familie moet je dit boek lezen

Daarvoor schieten woorden echt te kort. Het is niet alleen een goede schrijfster die over het leven van haar vader schrijft. Nicci Gerard schrijft kwetsbaar over zichzelf. Hoe zij de laatste levensfase van haar vader, die dementie had, ervaart. Maar ook over de menselijke twijfel (heb ik het ook), en de cultuur rond dementie. Een boek dat je af en toe weg wil leggen...

Als je een boek over dementie wil lezen over wat het ook met mantelzorger doet dan krijg je door dit boek een goed inzicht.
Het is zeker geen vrolijk boek maar dat verwachtte ik ook niet.

Helaas viel het mij erg tegen, ging te veel in op onderzoeken en bevindingen. Het ging regelmatig over welgestelde en goedopgeleide vrienden die de Euthanasie al hadden geregeld. Weinig over de mensen met dementie zelf. Hoe hier mee om te gaan, hoe met het verdriet omgaan.
Als voorbeeld neem ik nu even het boek van Hugo Borst, Ma.
Vele malen beter en zo herkenbaar.

ontroerend boek over dementie. Heel herkenbaar voor diegene die er mee te maken hebben als mantelzorger, nu of in het verleden