Zes seconden

Geschreven bij Zes seconden

Als pluspunt zou ik zeggen: spannend.

Geschreven bij Zes seconden

Interesant boek voor jongen

Geschreven bij Zes seconden

Het spel 'zes-seconden' (en 'de Afrekening') kende ik niet, maar dit YA-boek begint met een duidelijke uitleg hiervan. Er speelt een beperkt aantal personages mee: een vriendinnenclubje van vier meiden van 16 of 17 jaar, hun vriendjes en een handvol klasgenoten. En verder natuurlijk de mensen van het Feest, die onbekend blijven. Het verhaal is overzichtelijk, met vaart geschreven, best spannend en je blijft doorlezen omdat je wilt weten wie de persoon is met het kruisje op zijn of haar schoen en hoever de organisatie van het Feest gaat, wanneer zij iemand afstraffen. Thema's als èchte vriendschap en 'niets doen' is ook een kant kiezen zijn de hoofdmoot van dit verhaal. Daarnaast komen zijdelings andere thema's aan de orde, die de beoogde leeftijdsgroep zeker aan zullen spreken.

Wat een boek! Zodra je begint te lezen wil je niet meer stoppen!
Ik heb hem in 1 dag uitgelezen, elke keer als ik een hoofdstuk uit had en het boek wou weg leggen is er wel een cliffhanger dat je toch laat doorlezen!
Zeker aan te raden.

Eindelijk, een boek zonder standaard cover! Zes seconden heeft een mooie cover, met een meisje met een hazenmasker erop, past uitstekend bij het verhaal, goed gekozen. Ook de titel Zes seconden, een tijdsaanduiding die we vaak in het verhaal terug zien komen, Zes seconden zegt alles, past perfect bij het verhaal.

Daniëlle Bakhuis heeft een unieke, kenmerkende, moderne, eigen schrijfstijl. Echt een heerlijke schrijfstijl die ervoor zorgt dat het verhaal je vanaf de eerste bladzijde in zijn greep houdt en niet meer loslaat. Je beleeft het boek als een film en blijft maar doorlezen, wat weer resulteert in het feit dat je het boek veel te snel uit hebt, je vliegt er echt doorheen.

Bakhuis heeft de Afrekening in Zes seconden gebaseerd op een echt bestaand spelletje, een in elkaar trap spel, waarbij mensen zich vrijwillig in elkaar laten trappen voor geld. De rest van het verhaal is fictie. Het is haar weer gelukt, met Zes seconden heeft ze wederom een origineel verhaal neer weten te zetten. Het verhaal is meteen weer goed, Zes seconden is spannend, mysterieus, beklemmend, kortom geweldig.
Daniëlle heeft de spanning goed op weten te bouwen, de adrenaline stroomde tijdens het lezen door mijn lichaam, ik durf gerust te zeggen dat ik tijdens het lezen meer spanning heb ervaren dan ik bij een hoop volwassen thrillers ervaar.
Daniëlle Bakhuis heeft zoals we inmiddels van haar gewend zijn, zware serieuze onderwerpen op een geweldige manier uitgewerkt in haar verhaal. Dingen die spelen in de wereld van jongeren. De uitleg die ze geeft over automutilatie is heel mooi. Thema’s als jongeren die worstelen met het leven, vriendschapsperikelen, scheidingen, verliefdheid, drugs en illegale feesten, verraad en zinloos geweld.

Bakhuis heeft zich uitstekend ingeleefd in de jongeren en hun leefwereld, dat is aan haar wel besteed. De personages zijn goed uitgewerkt, menselijk en echte tieners. Je leeft je in, in de karakters.
Hoofdpersonage Jasmijn de Waal heeft het zwaar thuis, een half jaar geleden liep het huwelijk van haar ouders op de klippen. Nu woont ze samen met haar moeder en haar zus en alles wat was is niet meer. Haar moeder werkt zich een slag in de rondte om voor haar dochters te kunnen zorgen. Niet alleen verloor Jasmijn haar vader, ook haar beste vriendin Jacky, naast wie ze haar hele leven woonde tot afgelopen zomer, raakt steeds meer en meer van haar verwijderd en ze kan er gewoon helemaal niks aan doen en moet lijdzaam toe zien hoe haar vriendin geheimen deelt met iemand anders. Wanneer Jasmijn, een jaar na een afschuwelijke gebeurtenis in het bos, tegen haar zin in deelneemt aan de Afrekening, kon zij van te voren niet overzien wat voor angstaanjagende wending haar leven zou nemen. Terwijl iedereen door gaat met leven, lukt het Jasmijn niet om te doen alsof er niets aan de hand is, ze kan zich niet neerleggen bij wat er onder haar ogen gebeurde. En besluit met alle gevolgen van dien, de waarheid te achterhalen.
Je voelt de innerlijke strijd van Jasmijn, haar spijt, schuldgevoelens, verdriet, de onrust en angst zijn voelbaar, ik kreeg er een opgejaagd gevoel van. En de respectloosheid, het laconieke gedrag van de jonge meiden, alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat er een meisje finaal in elkaar geschopt wordt, alsof we niet met levende wezens te maken hebben, alsof een ander mens er niet toe doet.

Daniëlle heeft me absoluut niet teleurgesteld, het is haar wederom gelukt. Zes seconden is een totaal ander verhaal dan Wat als… maar wederom een topper. Bakhuis wordt steeds beter en beter. Ondanks dat Zes seconden een jeugdthriller is, is hij ook prima geschikt voor de volwassen lezer, die zal er ook zeker van genieten. Ik hoop dat Daniëlle alweer een nieuw idee in haar hoofd heeft voor haar volgende boek, ik kijk er alvast weer naar uit.

Geschreven bij Zes seconden

Wauw! Deze was echt tof. Zeker de moeite waard om nog eens te lezen, om eventueel gemiste stukjes eens te herlezen.
De spanning blijft het hele verhaal hangen en net zoals de hoofdrolspeler was ik steeds bezig met de vraag' wie is het '?

De schrijfster van dit boek was op school.
Ze vertelde er zo leuk en spannend over dat ik meteen het boek wilde lezen.
Ik ben meteen begonnen en lees het in een keer uit
Zeker lezen.

Ik behoor helemaal niet tot de doelgroep van dit boek. Maar ik moest het lezen (doet er niet toe waarom) en ik vond het heel intrigerend. Het verhaal houdt het midden tussen een young adult thriller en een whodunnit, soms een tikkeltje eng, zonder dat het al te heftig wordt. Vooral sterk vond ik de psychologische karakterisering van de vier hoofdpersonages, die de verhoudingen tussen de vriendinnen verklaart. Dat is m.i. de lijm die het verhaal bij elkaar houdt en geloofwaardig maakt.

Mooi boek, spannend.

Dit boek eindigde totaal niet zoals verwacht!