Zomerdrieluik 1 - De Godden broers

De Godden broers. Door Meg Rosoff.

Soms zie je een boek en word je verliefd op de cover. Soms voel je al dat je ook verliefd op de inhoud gaat worden. Dat had ik bij dit boek. Zonder ooit iets van Rosoff gelezen te hebben (waarom niet?).

Nu heb ik het boek uit en wil ik opnieuw van vooraf aan beginnen. En ja, ik ben verliefd, op een boek. En op Meg, op het vakantiehuisje aan zee waar het verhaal zich afspeelt, en op alle personages. De hoofpersoon van het verhaal is trouwens naamloos, leeftijdloos en genderloos. Klinkt vreemd, voelt volkomen natuurlijk aan.

De Godden broers leest als een Bart Moeyaert op zijn best. En dat is een ferm compliment. Het is een boek met een beklijvend verhaal, een broeierige sfeer en personages die zo maar van het papier kunnen stappen. Er staat geen zin te veel in, geen letter noch komma is misplaatst. En hoewel het verhaal helemaal perfect is wil je meer, veel meer. Want je bent verliefd, verslaafd, hongerig en verlangend.

Meg Rosoff creëert een wereld, een universum dat je opslokt, omarmt, onder je huid kruipt. Met mensen van vlees en bloed, drama’s van alle tijden en een omgeving die zin geeft in de zomer.

Het is het ideale zomerboek, dat zelfs in putje winter als het stenen dik vriest je hart nog zal verwarmen. Zo blij dat ik dit pareltje gelezen heb, zo blij dat ik Meg Rosoff (eindelijk) ontdekt heb; fan!

Geschreven bij Zomerdrieluik 1 - De Godden broers

Toen mij gevraagd werd om De Godden broers te lezen en recenseren twijfelde ik eerst een beetje. Ik kende de auteur niet, en het was niet een boek wat ik direct zou uitkiezen. Maar het klonk mysterieus en soms moet je je jezelf ook laten verrassen om iets nieuws te ontdekken. En verrast was ik zeker. Want dit boek bleek een kolfje naar mijn hand te zijn.

Dit is het verhaal van één prachtige zomer – de zomer waarin alles verandert. In een vakantiehuis aan zee, in een grote, rommelige familie, kijkt één tiener toe hoe de rest van de familie de zwoele dagen doorbrengt met wijn drinken, spelletjes spelen en het plannen van een bruiloft. Maar dan verschijnen de Godden-broers: de onweerstaanbare, charmante, sexy Kit en de knorrige, stille Hugo. Opeens bevindt er zich een slang in dit paradijs – en de consequenties zullen verschrikkelijk zijn…

Het boek neemt je meteen mee in zomerse sferen. Een volgepakte auto, de spelletjes en ruzietjes onderweg tot je eindelijk op je bestemming bent. Zo herkenbaar van vroeger!
Het verhaal bekijk je door de ogen van 1 van de tieners. We weten haar naam en leeftijd niet. Ze is de toeschouwer op het hele geheel. Met haar kritische oog neemt ze alle ontwikkelingen waar uit haar familie.
Pap en mam: een degelijk echtpaar die elk jaar geniet van hun tijd in het zomerhuis. Mattie, een tiener waarvoor iedereen in katzwijm valt en vooral bezig is met haar voorkomen en jongens. Tamsin, een zus die alleen oog heeft voor de manege. Haar broertje Alex, natuurexpert en vol gevatte opmerkingen.
En in het huisje ernaast verblijven nicht Hope en haar vriend Mal, die deze zomer willen trouwen.

Maar dan verschijnen er 2 tienerjongens op het toneel die bij Hope en Mal verblijven deze zomer: Kit en Hugo. Zonen van een beroemd actrice. Kit is de onweerstaanbare flirt,Hugo een stille norse jongen.
De jongens brengen de verhoudingen nogal uit hun verband. De voorspelbare zomer is ineens een stuk interessanter geworden. We zien hoe één jongen, Kit in dit geval, vreselijk veel invloed heeft op de rest en er graag een spelletje mee speelt. Mattie die hevig verliefd is en alles doet voor zijn aandacht. Maar ook onze hoofdpersoon krijgt gevoelens. De vraag is of deze Kit wel zo’n leuke jongen is. En waarom zondert Hugo zich zo af? En zo beschrijft de auteur een psychologisch spel die de gemoederen bezig houdt van de tieners en volwassenen.

“En toen, net op het moment dat ik wilde opstaan om alles naar de keuken te brengen en te ontsnappen, keek Kit me aan met een lachje dat zo veelbetekenend en vol zelfspot zat, dat ik het niet kon nalaten terug te lachen, al was het een beetje zuinig. Zijn spel, zijn regels.“

De schrijfstijl van Meg Rosoff is bijzonder. Er zitten zoveel prachtige passages in dit boek! Soms lees je stukken gewoon twee keer, omdat het zo mooi is.
Het boek gaat langzaam en vooral het psychologische aspect staat voorop. Daar moet je van houden. De kleine mooie details in de passages of conversaties. Het enige kritiekpuntje dat ik heb is dat ik het laatste hoofdstuk iets overbodig vond. Voor mij was het al afgerond.
Ik ben zeker niet verliefd geworden op Kit, maar wel een beetje op dit boek. Een aanrader voor jong volwassenen, maar ook zeker voor volwassenen!