Zuurstofschuld

Prachtige beschrijvingen in een zeer mooi afgewerkt boek. Het gaat over het maken van keuzes, vriendschappen, eenzaamheid en andere levenszaken. Het boek speelt zich af in de bergen maar is veel meer dan een roman over klimmen.
Eén van de zinnen: "tijd is een begrip dat je pas leert kennen als het onomkeerbaar wordt".
Voor liefhebbers van bijvoorbeeld de boeken van Paolo Cognetti en natuurlijk van Toine Heijmans' eerdere romans "Op zee" en "Pristina".

Wat een adembenemend goed boek. Prachtig verhaal, fantastisch geschreven en ook nog informatief. Wat een rijke (innerlijke) dialogen. Wat een meeslepende vertelling over alpinisme. Ook voor mensen die niet zelf klimmen, maar wel van de bergen houden. Of gewoon van een ijzersterke roman.

Zelden las ik een boek dat me zo beetpakte. Het was alsof de schrijver me meenam naar boven, de bergen in. Maar daar wilde ik helemaal niet zijn! Met al die kou, pijn, angst, afhankelijkheid, vriendschap, durf en levensvragen liet Toine me niet afdalen tot aan het eind van het boek. Ik ben eigenlijk blij dat ik weer op mijn eigen benen sta. Het boek leest als een thriller maar zal zéker in mijn boekenkast blijven staan!

Geschreven bij Zuurstofschuld

Van nature ben ik geen reiziger en houd het liefst de regie over mijn eigen bestaan.
Dit boek heb ik in één ruk uitgelezen en ik heb een aardig inkijkje gekregen hoe het moet zijn om op grote hoogten in de bergen letterlijk en figuurlijk aan een draadje te hangen.
Bergbeklimmen is een ervaring die met weinig te vergelijken is en brengt mensen in een onbeschrijfelijke geestelijke en lichamelijke toestand. Velen verliezen door de vrieskou vingers of tenen. De uitrusting moet tot in perfectie in orde zijn en dagelijks getest worden. Door zuurstofgebrek wordt het klimmen zwaarder en vervaagt de grens tussen realiteit en waan.
Knap hoe Toine Heijmans de lezer meevoert hoog de bergen in naar deze bijna onbeschrijfelijke ervaring. Dit doet hij in een onnadrukkelijk schrijfstijl.
Na het lezen van het boek had ik het gevoel dat ik op het puntje van de Himalaya had gestaan.

Mooi boek! Meeslepend geschreven. De storm op de flanken van de Himalayaberg maak je in je stoel mee.
De verhalen over de beroemde klimmers zijn subtiel door de geschiedenis van de ik-persoon heen geweven, de compositie is bijzonder.

Heel mooi beschreven roman! Ik heb enorm genoten en het boek in een ruk uitgelezen. Een pakkend verhaal over vriendschap, bergbeklimmen, passie, afzien en de altijd indrukwekkende bergen. Een aanrader voor bergbeklimmers en niet bergbeklimmers!

Prachtig geschreven verhaal over een vriendschap die door een toevallige ontmoeting ontstaat. Door de gedeelde fascinatie voor de bergen is het alles behalve een alledaagse vriendschap. De spanningen die deze sport met zich meebrengt en wat de bergen met de mensen kan doen, zorgt voor een andere kijk op het leven. De herinneringen aan de grote alpinisten die de bergen voor zichzelf leken te hebben. De spullen die gebruikt worden veranderen en de hoeveelheid mensen op de bergen nemen toe. Zelfzuchtige expeditiegenoten wat tot wantrouwen en eenzaamheid kan leiden. Alpinisten die verzamelaars worden van records en het verzinnen van nieuwe uitdagingen wanneer alle records gehaald zijn. Mooi en spannend boek waar je geen bergbeklimmer voor hoeft te zijn om van te kunnen genieten.

Een heftig verhaal, dat meandert tussen reflecties op de iconische expedities uit de hoogtijdagen van het alpinisme en de massale, commerciele Everest expedities van nu. Op een zelfde manier wisselt het verhaal af tussen de bevlogen eerste expedities van hoofdpersoon Walter en zijn jeugdvriend Lenny in de Alpen, en zijn allerlaatste beklimming in de Himalaya jaren later. De ervaring van het klimmen wordt heel rauw en fysiek omschreven, maar tegelijkertijd persoonlijk en gevoelig. Door alle losse fragmenten loopt een soort rode draad van een naderend noodlot, als een donkere wolk om een bergtop. Ik kon het maar moeilijk wegleggen en was na afloop even stil.

Zuurstof schuld leest lekker weg. Het verhaal neemt je mee in de wereld van de bergklimsport en een bijzondere vriendschap met een gedeelte passie; hoge bergen beklimmen. Mooi geschreven roman, informatief en spannend op z’n tijd.

Mijn hoogste bergtop was 4620 en dat was voor mij hoog zat. Gelukkig zijn er mensen die veel hoger zijn gegaan en daar over hebben geschreven, zodat ik dat niet hoef te doen.
Bijzonder mooi geschreven boek door Toine Heijmans. Hij beschrijft dat het niet zozeer om het halen van de top gaat maar meer over de lijdensweg daar naar toe. Hoe hoger de berg, hoe minder mens je wordt of misschien wel meer. Hoe meer weerstand, hoe meer eenvoud. Alles wordt teruggebracht naar de essentie.
Aanrader niet alleen voor bergbeklimmers maar voor een ieder die van de bergen houdt.