10 minuten 38 seconden in deze vreemde wereld

Geschreven bij 10 minuten 38 seconden in deze vreemde wereld

Toen ik de titel van dit boek tegenkwam, wilde ik het graag lezen. Waarom is deze tijdsaanduiding zo belangrijk? En waarom zo’n lange titel?
Elif Shafak is de meest gelezen auteur in Turkije. Ze schrijft zowel in het Turks als Engels. Met haar boeken werd ze al tweemaal aangeklaagd door de Turkse overheid om haar kritische pen. Ik had nog niet eerder een boek van haar gelezen, maar mijn nieuwsgierigheid werd zowel gewekt door de titel als de beschrijving van de auteur.

Het boek begint gelijk sterk. Het is dan 1990 en het hoofdpersonage Leila ligt dood in een afvalcontainer. Ze was prostituee en kende een bewogen leven. Haar vrienden noemden haar ook wel Tequila Leila. Via haar gedachten maken we zowel kennis met haar als persoon als wel het leven dat ze leidde in Istanbul. Hoe is het allemaal toch zover gekomen?

Per hoofdstuk wordt de tijdsperiode korter en aan de hand van herinneringen ontwikkelt het verhaal zich dieper en krachtiger. Daarnaast leren we ook haar beste vijf vrienden kennen. Nadat we de kant van Leila lezen, lezen we daarna dat van de beschreven vriend. Hierdoor krijgt de lezer een goed beeld van het geheel.

Leila heeft zeker geen makkelijk leven gekend en haar leven stond bol van emoties. Ze moest zien te overleven, maar kende toch ook liefde in haar leven. Toch moest Leila dood, maar waarom? Omdat de familie na haar dood Leila geen begrafenis wil geven, ze hebben haar verstoten, zetten haar vrienden zich in om haar een passend afscheid te geven. Alleen dienen ze hiervoor wel een keuze te maken. Kunnen ze haar als vrienden een mooi afscheid geven dat past bij Leila’s wensen?

Wow! was mijn eerste gedachte toen ik dit boek dichtsloeg. Wat een prachtig boek was dit, zeg. Ik heb genoten van de opbouw van het verhaal, maar zeker ook van de beschrijvingen van het geheel. Shafak weet op een boeiende en kundige wijze het leven van Leila en haar vrienden te beschrijven. Het verhaal kruipt onder de huid en laat niet meer los.

10 Minuten en 38 seconden in deze vreemde wereld werd genomineerd voor de Booker Prize 2019 en wat mij betreft is dit meer dan terecht. Het legt het leven in Istanbul bloot, maar ook bijvoorbeeld familiebanden en pure vriendschap. Daarnaast komen thema’s als polygamie, mishandeling, transseksualiteit en anders zijn aan bod.

Het einde van het boek is enerzijds hilarisch, maar ook treurig. De vrienden maken een keuze die enerzijds ongeloofwaardig lijkt, maar zo goed past bij wat Leila zou willen en wensen. Ik ben positief verrast door de wijze van schrijven en vertellen door Elif Shafak. Ze weet met een scherpe blik de Turkse maatschappij een gezicht te geven, gebundeld in een boeiend en intrigerend verhaal. Ze neemt hierbij geen blad voor de mond als het om een kritische blik gaat.

Eerder schreef Shafak Het luizenpaleis in 2002 en in 2016 De bastaard van Istanbul. Ik ga deze boeken op mijn wensenlijstje plaatsen.

Wat mij betreft is 10 minuten en 38 seconden in deze vreemde wereld een boek dat wel eens heel hoog in mijn favorietenlijst 2020 kan belanden. Ik geef het dan ook de volle 5 sterren.

Wat een mooi boek,
woorden komen letterlijk tekort, allemaal lezen!!

Je wordt meegezogen, in deze 10 minuten en 38 seconden van hersenactiviteit , je voelt en ruikt het Istanbul ,je voelt de ware vriendschap. Het is een aangrijpend en indrukwekkend boek .

‘10 minuten en 38 seconden in deze vreemde wereld’ is een roman over alles wat niet gezegd wordt. Alles wat niet gedacht wordt. Alles wat niet erkent wordt als zijnde gebeurd. Shafak verwoordt datgene binnen de Turkse maatschappij wat geen aandacht krijgt en geeft juist de mensen een stem die het hardst nodig hebben om gehoord te worden. Fantastisch! Daarnaast is het verhaal behoorlijk absurd: de hoofdpersoon (Leila) is dood en vertelt in de 10 minuten en 38 seconden dat zij tussen hemel en aarde ‘zweeft’ over haar leven en haar vrienden. Vrienden die ook outcasts zijn en van wie wij stuk voor stuk een persoonlijk verhaal te lezen krijgen. Vrienden vervangen familie. Zij zijn in dit geval beter dan familie. In een van de laatste passages graven zij Leila op van de Begraafplaats der Vergetenen en geven haar een waardig afscheid. Ze gooien haar van een brug af in zee. Zo had ze het graag gewild. Even krijgen wij als lezer een laatste glimp van haar gedachtes: als ik maar niet op die arme visser val en hoe zij rust vindt en één wordt met het water. Wellicht klinkt dit allemaal nogal zwaar, maar de hoeveelheid grappige scènes die in dit boek zitten, zijn niet op één hand te tellen. Van het roven van het lijk tot Leila die op het einde dus bijna op een visser valt. En dan nog de vele grappige scènes binnen de vriendengroep waarbinnen iedereen nogal ‘extra’ is. Dit houdt het boek mooi in balans, want het tegenovergestelde vindt ook plaats: een Turkije waarbinnen bepaalde minderheidsgroepen het erg moeilijk hebben en aan wie te weinig aandacht wordt besteed. Denk hierbij aan prostitués, transgenders of gewoon aan de ongelukkigen.
-
-
-
“Onderzoekers van verschillende wereldvermaade instituten hadden geconstateerd dat er bij mensen die net overleden waren toch breinactiviteit was. In sommige gevallen had dat maar een paar minuten geduurd, bij anderen wel tien minuten en achtendertig seconden.” p. 197

De opening van “10 Minuten” begint meteen heftig. Het is 1990 en Leila, een prostituee ligt in een vuilcontainer aan de rand van Istanboel, ze is vermoord. Op dat moment nemen we kijkje in haar leven. Met flashbacks krijgen we een beeld van haar leven.

Leila’s verhaal, een droevig en hard bestaan, wordt verteld met een warmte en veel menselijkheid. Je voelt sympathie voor Leila. Het verhaal vertel ook over de moderne politieke en culturele complexiteit van Turkije. Het laat je ook kennismaken met een interessante geschiedenis van het land. Het laat de lezer nadenken over de vrijheidsbeperkingen voor vrouwen, seksuele geaardheid en religie.

De schrijfwijze van de Auteur is lekker vlot. Haar levendige beschrijvingen maken dat je het gevoel hebt aan de zijlijn toe te kijken. In het verhaal volgen we Leila, dat echter afgewisseld wordt met de achtergrondverhalen van Leila’s vijf excentrieke vrienden. De personages zijn zeer beeldend beschreven en elke vriend heeft een belangrijke rol in het tweede deel dat doorgaat na Leila’s dood.

De kern van het boek draait om echte vriendschap. Waar familie het laat afweten, zijn echte vrienden zoveel meer waard. De thema’s van het verhaal zijn zeer actueel in de wereld van vandaag. Leila een sterke vrouw, een baken in moeilijke tijden voor haar vrienden. Ondanks dat het over de dood van Leila gaat, voel je de hoop en levenskracht van het verhaal afstralen. Het is voor de lezer een soort eye opener waar het, het in het leven echt omdraait. Vooral hoop en vriendschap.

Absoluut een aanrader.
Niet voor niets een 5 sterren recensie van de Volkskrant.

Hoogst originele en meeslepende roman over het Turkije van nu. Een ode aan de vriendschap, aanrader deze dagen!

In 10 minuten 38 seconden in deze vreemde wereld beschrijft Elif Shafak het unieke verhaal van Tequila Leila. Shafak houdt zich onder andere bezig met de rechten van minderheden, wat in dit boek duidelijk naar voren komt. Het hoofdpersonage Leila wordt aan het begin van het boek gevonden op een vuilnisbelt, waar zij gedumpt is. Hierdoor ontstaan er meteen vele vragen: wie is Leila, waar komt ze vandaan en hoe is ze in de vuilcontainer beland. Hier wordt in de loop van het boek langzaamaan meer duidelijkheid over gegeven, wat Elif Shafak met haar prachtige schrijfstijl tot een buitengewoon boek weet uit te werken.

Totdat ik met dit boek in aanraking kwam, was ik niet bekend met deze schrijfster. Toch is Shafak de meest gelezen auteur van Turkije en heeft zij met recht meerdere prijzen gewonnen voor haar geschreven werken. De opzet van het boek is apart, in de positieve zin van het woord. Het verhaal begint met de dood van Leila, wat voelt als het einde van haar leven. Dit vind ik gewaagd, omdat de auteur niet teveel kan vertellen en het einde eigenlijk al bekend is. Shafak weet de spanning te behouden door de niet-chronologische volgorde en de verbanden die langzaamaan duidelijk worden. Ze weet daarnaast de lezer ook nog eens goed te verrassen. Naast dat het boek is onderverdeeld in delen, weet Shafak ook tijd, smaak en verhalen van vrienden te verwerken. Hierdoor wordt het leven van Leila structureel en overzichtelijk verteld, waarbij het overzicht continu goed te overzien is. Shafak ontwikkelt een patroon in het verhaal en weet daarbij de andere personages in relatie tot Leila mooi te verbinden in dit patroon. Vriendschap wordt daardoor ook een kernconcept van dit boek.

Verder beschrijft Shafak de wereld zeer realistisch, waardoor zelfs fantasievolle belevenissen echt lijken. Shafak laat de lezer twijfelen over het einde van het leven, want hoe kunnen we zeker weten wanneer een dode in zijn geheel gestorven is? Shafak gebruikt ook redelijk veel metaforen, wat voor mij het verhaal naar een hoger literair niveau heeft getild. Beelden krijgen vorm en geuren kan je bijna ruiken. Wanneer er toch getwijfeld wordt aan de realiteit van een gebeurtenis, legt Shafak het op een bepaalde manier uit waardoor het aannemelijk wordt.

Op een enkele gebeurtenis na was dit verhaal in zijn geheel zeer origineel. Soms wordt er veel informatie geven, maar dit kwam vooral omdat ik alles wilde onthouden. Toch staat het boek vol met verrassingen en verwevingen, die op het einde allemaal samenkomen. Naast de unieke opzet en schrijfstijl, is vooral de boodschap in dit boek belangrijk. Verkrachting, haat jegens prostituees en transgenders, racisme en mannelijke dominantie worden het hele boek door behandeld. Door middel van fictie worden de werkelijke problemen in Turkije uitgelegd. Shafak laat deze sekswerkers, transgenders en allochtonen onder de ‘onzichtbare maatschappij’ vallen. Elif Shafak weet met dit boek de onzichtbare mensen zichtbaar te maken.

Geschreven bij 10 minuten 38 seconden in deze vreemde wereld

Heel fijn boek om even in te wonen, er onderdeel van te worden en te gaan houden van de hoofdpersoon en haar vijf bijzondere vrienden/vriendinnen. Een verhaal om een poosje onder je huid te houden.

Erg mooi